Contradictie?

Dit is duidelijk een Crossover, een mengeling van stijlen en opvattingen. Door zijn look denk je dat je met een SUV te maken hebt, maar hij heeft totaal geen terreincapaciteiten. Door het ruime interieur, de vele bergruimtes en de modulariteit kan je hem ook als monovolume klasseren. Maar Dodge, dat tot de Chrysler-groep behoort, noemt hem een monospace. De concurentie is niet van de minste: Ford S-max, VW Sharan, Peugeot 807 en Mazda 5 hebben in de voorbije jaren een solide reputatie opgebouwd. Nochtans was het voor ons duidelijk, dat wat op het podium van het Hard Rock Cafe in Oslo stond, een SUV was. Het uiterlijk en de architectuur van de wagen wijzen nu eenmaal volledig in die richting. Aan de andere kant van de oceaan bestaat er trouwens een 4X4-variant en zijn uiterlijk doet ons meer aan een twee-volumer als aan een monovolume denken. Als we hem wat langer bekijken doet hij ons aan gespierde versie van de Kia Sorento denken. Typisch Dodge dus en het zullen niet de optionele 19 duimsvelgen in de bijzondere wielkasten of de “Inferno Red”-kleur zijn, die iemand van mening doen veranderen. Toch is de Journey minder “rock&roll” als de Nitro, terwijl Dodge veel zorg heeft besteed aan de inrichting van het interieur. 

5 of 7 plaatsen

De Journey is 4,88 meter lang en is beschikbaar als 5- of 7-zitter. Met die afmetingen situeert hij zich zowat tussen de VW Touareg en de Audi Q7. Het is met andere woorden een grote jongen. Het interieur is erg ruim en zowel vooraan als achteraan vindt iedereen voldoende plaats, met een klein minpuntje voor de derde rij in de zevenplaatser. Zoals zo dikwijls gaat het hierbij om bijkomende zitjes, die je beter voor de kinderen reserveert. En net zo goed wordt in die configuratie het koffervolume wel erg klein. Net als in de Voyager blijven er maar 136 liter over. In vijfzitsopstelling staan er echter 483 liter ter beschikking en met alle zetels naar beneden kan je in de 7-zitter 791 en in de vijf-zitter 805 liter laden.

Ingenieus interieur

 Het ruime interieur van de Journey is nochtans niet vrij van opmerkingen. Zoals zo dikwijls is het Amerikaanse kunststof niet van het niveau dat we hier gewoon zijn. Het instrumentenbord kan je trouwens maar moeilijk aantrekkelijk noemen. Maar de Journey heeft toch genoeg troeven om zijn achterstand weer goed te maken. Voor een erg competitieve prijs biedt hij een hele serie ingenieus uitgedachte en praktische oplossingen, die het leven aan boord erg aangenaam maken. Zo kan bvb de rugleuning van de passagierszetel vooraan volledig neergeklapt worden, waardoor je zelfs tot 2,7 meter lange voorwerpen in de Journey kwijt kan. En onder de zit van die stoel kan je waardevolle voorwerpen aan indiscrete blikken onttrekken. De tweede rij staat op rails en kan vooruit schuiven en in een handomdraai maak je zo de toegang tot de achterste stoelen vrij. Onder de voeten van de passagier verbergen zich twee vakken waarin je telkens 12 blikjes van 33 cl in kwijt kan. De kofferafdekking kan omgedraaid worden en zo als tafeltje dienen. De bekleding van de afdekking is trouwens aan de twee zijden verschillend. Aan de ene kant vindt je een klassieke afwerking, terwijl de andere kant met een erg makkelijk te reinigen vinyl wordt afgewerkt.

 Dubbele koppeling

Het is duidelijk dat Dodge zijn pijlen op het leven aan boord heeft gericht. Maar hoe voelt hij aan achter het stuur? Geen verrassing onder de motorkap. De 2.0 CRD is, zoals voor de rest van de familie, de TDI van Volkswagen. Zijn, fiscaal erg interessante, 136 pk en het 310 Nm sterke koppel hebben met de 1,7 ton van de Journey hun handen vol. Toch heb je nooit het gevoel dat de Journey 2.0 CRD vermogen tekort komt. Dat zijn stem niet van de mooiste is en zijn werking erg ruw is, weet nu zowat iedereen. Origineel is echter de komst van de automatische transmissie met dubbele koppeling. We kennen dit systeem als de DSG, die onlangs S-Tronic werd herdoopt. Het grootste voordeel van dit systeem is dat het vermogen niet onderbroken wordt, terwijl het naar de voorwielen geleid wordt. Wat dus goede acceleraties oplevert, maar ook een positieve invloed op het verbruik heeft. Toch leek het systeem minder overtuigend, dan tijdens vroegere test met de DSG van Volkswagen. Ondanks zijn imposante afmetingen, rijdt de Journey relatief dynamisch. Maar toch spijtig dat het rijcomfort daarvoor wat moet inboeten.