Hyundai
De N-sportafdeling van Hyundai heeft de elektrische SUV Ioniq 5 uitgerust met tal van kunstjes, rijmodi en specifieke functies. Maar is de Ioniq 5 N daarmee even opwindend als een sportwagen met verbrandingsmotor?
Sinds 2005 bouwt Toyota met de hulp van Citroën en Peugeot een stadsauto voor de Europese markt: de Aygo. In 2014 kreeg de tweede generatie een eigen identiteit, om hem duidelijker van zijn Franse tweelingbroers te onderscheiden. Vandaag is het tijd voor een facelift. Wat brengt die de stadsjapanner bij?
Moeilijk is het niet om de Toyota Aygo van de Citroën C1 en Peugeot 108 te onderscheiden: de tweede generatie van de A-segmenter draagt trots een grote X-vorm op zijn snoet. Daarmee kiest hij voor scherpe manga-lijnen, in plaats van de klassiekere looks van zijn Franse equivalenten.
Volgens Toyota is die aparte stijl een van de redenen waarom klanten voor de Aygo kiezen, samen met de lage kostprijs per kilometer en de uitrusting. Geen radicale veranderingen bij de facelift dus: never change a winning team is een uitdrukking die ze ook in Japan kennen. Of liever: in Zaventem, want de Aygo is vooral een product van Toyota’s Europese afdeling.
Visuele veranderingen vooral: de koplampen werden hertekend, net als de achterlichten. Led-verlichting doet zijn intrede: in de dagrijlichten en in de achterlichten. De X-vorm wordt benadrukt met meer pennentrekken en reliëf in de voorkant.
Naast wat kleuren en stoffen eigenlijk niet. Of het moest het instrumentenpaneel zijn, dat een nieuwe layout kreeg. Of de omhulsels rond de ventilatiemonden, die nu ook in koetswerkkleur kunnen worden uitgevoerd. Maar onderhuids gebeurde er meer: de Toyota-ingenieurs voorzagen dashboard, A-stijl en deuren van meer geluids- en trillingsisolerende materialen om het rijcomfort aan boord te verhogen.
Inderdaad: Toyota houdt nog steeds vast aan zijn atmosferische 1.0 driecilinder benzinemotor. Die is voortaan 72 pk en 93 Nm sterk. Met 0-100 km/u in 13,8 seconden en een topsnelheid van 160 km/u is de Aygo geen stadssprinter, maar dat geeft niet: de Toyota mikt vooral op een laag verbruik. Daarom werd de driepitter onder handen genomen.
Het blok beantwoordt nu aan de Euro 6.2-norm, en de ecoversie met langere versnellingsbakverhoudingen en banden met lage rolweerstand laat volgens de nieuwe WLTP-norm (omgerekend naar NEDC-waarden) een gemiddeld verbruik optekenen van 3,8 l/100 km, en een CO2-uitstoot van 86 g/km.
Eerst en vooral een keurig gemiddelde van 5,5 l/100 km tijdens onze stadstest. De natuurlijke habitat van de Aygo, en dus logischerwijs de plek waar hij zich het meest in zijn sas voelt. Ondanks zijn kleine motor en beperkte vermogen laveert hij vlot mee met het verkeer, terwijl het motorgeluid goed gedempt is. Als je het van hem vraagt, gaat de driecilinder zonder problemen hoger in de toeren.
Ons testexemplaar was voorzien van de gerobotiseerde vijfversnellingsbak, x-shift. Die is het best gebaat met een rustige rijstijl. Drijf het tempo wat op, en de automatische schakelmomenten volgen minder nauwkeurig getimed. Maar zelfs op snelheid blijft de Toyota zich onverstoorbaar beheerst gedragen, met een stabiel en comfortabel weggedrag dat de zakjapanner groter doet aanvoelen dan hij in feite is.
Daardoor kan je je dus zonder problemen met de Aygo op de snelweg wagen. Alleen bied je de passagiers op de achterbank dan beter een korte rit aan: daar is het plaatsaanbod voor benen en hoofd te beperkt. Maar dat hoeft niet te verbazen voor een auto die 3,47 meter lang is. De kofferruimte is dan ook maar 168 liter groot, al is die iets te smal gevormd en de laaddrempel te hoog om echt praktisch te zijn.
Een definitieve prijs is er nog niet, maar die zal in de buurt liggen van die van de pre-faceliftversie: € 11.760. Toyota geeft alvast mee dat er bij de lancering in september drie uitrustingsniveaus zullen zijn: de instapversie “x”, het middelste niveau “x-play” en de topversie “x-clusiv”. Daarnaast zijn er nog twee speciale reeksen: de tweekleurige “x-cite” en de zwarte, sportieve “x-trend”.
Toyota wil je vooral in de richting van de x-play duwen, door hem standaard onder meer te voorzien van een manuele klimaatregeling, een snelheidsregelaar en een multimediasysteem met scherm van 7 duim. De x-clusiv voegt automatische klimaatregeling, Toyota Safety Sense (met noodremhulp en rijstrookassistentie) en een multimediasysteem met Apple CarPlay en Android Auto toe.
Behouden wat goed is? Nee, deze Toyota Aygo verbetert liever wat zijn klanten al positief vonden. De facelift voegt dus een scherper design, verbeterde en comfortabelere rijervaring en zuinigere motor toe. Meer charme voor deze aantrekkelijke stadsjapanner dus. Nog even wachten tot september om te weten of de Toyota Aygo ook qua prijs competitief blijft.
De N-sportafdeling van Hyundai heeft de elektrische SUV Ioniq 5 uitgerust met tal van kunstjes, rijmodi en specifieke functies. Maar is de Ioniq 5 N daarmee even opwindend als een sportwagen met verbrandingsmotor?
Om te strijden tegen zijn Europese concurrenten, en om zijn bestaansrecht te verdedigen ten opzichte van zijn stijlvolle broertje, zet de Kia Ceed SW in op rationele argumenten. Maar kan hij daarmee verleiden?
De Scénic is niet meer de monovolume die hij ooit was. En roken doet hij ook niet meer: het is nu een volledig elektrische crossover geworden. Laten we zien of hij moderne en geconnecteerde gezinnen nog steeds kan verleiden.
Suzuki heeft zijn kleine Swift een volledig nieuwe motor gegeven en direct ook het volledige uiterlijk aangepast. En toch... lijkt er niets te zijn veranderd! Goed of slecht nieuws?