Authentieke roadsters

Twee mythes

In het begin van de jaren vijftig wilde Triumph het hart (en de geldbeugel) van de Amerikanen veroveren. Het Amerikaanse geld was nodig om de Britse economie weer in de juiste richting te duwen. Zo werd de Triumph TR2 geboren in 1953. Het recept is doodeenvoudig en opgebouwd rond bestaande elementen: een robuust onderstel gemaakt zoals treinsporen, een koetswerk dat even minimalistisch is als een string, bijna geen uitrusting en de motor van een tractor. Zo spartaans mogelijk, maar het sloeg aan. De bestseller evolueerde tot TR3 en daarna TR3A, een variant die voor 95 procent naar de Verenigde Staten uitgevoerd werd. Het verhaal eindigde in 1962, na meer dan 80.000 gebouwde exemplaren.

De geschiedenis van de MX-5 is recenter, maar dat houdt de kleine Japanse roadster niet tegen om ook tot de legende toe te treden. Door zich te inspireren op Britse roadsters van de jaren zestig (de Lotus Elan op kop), kwam Mazda voor de dag met een compact model met stoffen kap en veel rondingen. Het recept werd gesmaakt en de MX-5 scoorde meteen, vooral in de Verenigde Staten. Sinds 1989 passeerden drie generaties en bouwde Mazda meer dan één miljoen exemplaren.

Technische fiches

Voor we instappen in onze twee hoofdrolspelers, nemen we de technische fiches even onder loep. De MX-5 begint het gewicht der jaren te torsen met een motor die noch drukvoeding noch directe injectie gebruikt. Met een cilinderinhoud van 1,8 liter levert hij 126 pk en een koppel van 167 Nm bij 4.500 tr/min. Middelmatige waarden, overgebracht op de achterwielen via een manuele vijfversnellingsbak. Gelukkig blijven de prestaties redelijk door het gewicht van 1.150 kg (stoffen kap): 194 km/u en minder dan tien seconden van 0 tot 100 km/u.

Nochtans lijkt deze relatief verouderde techniek een waar feest als je de technische fiche van de Triumph bekijkt. De motor, afgeleid van een Ferguson-tractor, is een robuuste viercilinder met zijdelingse nokkenas. Een stevig blok, gevoed door een paar typisch Britse SU-carburators. De TR3A (ons exemplaar) slaagde erin een honderdtal pk’s te puren uit twee liter cilinderinhoud. De vierversnellingsbak kan verlengd worden met een overdrive en ook hier duwen de achterwielen. Maar het gaat om een starre as en het chassis is nog gescheiden. De cijfers? Een topsnelheid van 170 km/u en een mooie 10,8 seconden van 0 tot 100 km/u.

Belachelijke deur

Het postzegelformaat van de deur van de TR3A nodigt meer uit om erover te kruipen dan om te openen. We plooien ons toch maar dubbel om de portiergreep te bedienen en ons achter het stuur te laten vallen. God, wat zitten we laag. Net boven de grond, met een nauwelijks beklede zetel (of is het een kruk?) kijken we naar een karige boordplank, weliswaar met allerlei tellers.

De uitrustingslijst is bijzonder kort: er is absoluut niets. Zelfs geen handgreep aan de binnenkant van de deur, die is vervangen door een simpel touw. De voorruit is niet meer dan een stuk glas omringd met chroom, maar waardoor je wel de uitpuilende koplampen en de ronde voorvleugels kunt bewonderen. Het dak kun je maar beter vergeten: een nachtmerrie om te bedienen, nietjes en andere elementen doen jouw vingers pijn en je verliest er al snel je kalmte bij. Twee oplossingen bij onweer: wachten onder een brug of … doorrijden.

“Eén worden met de auto”

Ander decor in de MX-5, al zit je hier even laag. Hier voel je wel de typisch Japanse zorg voor detail. Om een vintagesfeer op te wekken, voegde Mazda een oliedrukmeter toe tussen de toerenteller en de snelheidsmeter. Leuk, maar nutteloos: de eerste die daar al een probleem mee gehad heeft met de 1.8 van Mazda mag zijn hand opsteken. Voorts is er alleen goed nieuws: alles valt perfect in de hand, ook de formidabele joystick die de versnellingspook is.

Het stuur, de bediening: het staat allemaal perfect op zijn plaats. De zetels verzekeren een optimale steun. Je voelt je echt in harmonie met de auto. Zeer grote jongens zoals ik zullen betreuren dat het stuur niet in de diepte regelbaar is (en bovendien te laag staat) en dat je door het lage dak met gebogen hoofd moet rijden. Maar dan open je gewoon het dak en rijd je met de haren in de wind. Dat gaat zeer eenvoudig: ontgrendelen aan de voorruit, op een knop duwen, enkele seconden geduld en klaar.

Sensaties in de MX-5 …

De MX-5 is een gepolijste diamant. De 1.8-motor wordt bediend door een duivels precieze versnellingsbak die zich bliksemsnel laat bedienen. Het werkingscomfort kan moeilijk beter. De motor mist echter pit om alle kwaliteiten van het onderstel te benutten. Zijn geluid is wel duidelijk aanwezig en hij klimt graag in de toeren. Maar qua hernemingen blijven we met de 1.8i op onze honger zitten.

Het onderstel overtreft de mogelijkheden van de motor, getuigt van een ongelooflijk evenwicht en lijkt direct verbonden met de gedachten van de bestuurder. Het is levendig en snedig. Wel is de normale ophanging iets te soepel. De remmen tekenen altijd present, ook bij een dynamische rijstijl.

… en de Triumph

De TR3A is een ruwe diamant. Ons testexemplaar had een tandheugelstuur dat de rijprecisie sterk verbetert in vergelijking met het originele, vage exemplaar. Over hobbels is het boem-krak-boem, de achterwielen springen, het koetswerk trilt als een blad papier onder een drilboor en de uitlaat galmt heerlijk na in de oren.

Op bochtige wegen blijkt de Triumph verbazingwekkend evenwichtig. De motor heeft voldoende inhoud. Hij is erg krachtig en laat de MX-5 ter plaatse bij hernemingen vanaf lage toeren. Maar vermijd om te hoog in de toeren te klimmen: dat is niet echt zijn ding. De remmen (met schijven vooraan, een première in die tijd) leveren goed werk, maar als bestuurder van deze auto kweek je een wielrennerskuit. De korte schakelwegen zijn meesterlijk, vooral als je de techniek van dubbel ontkoppelen beheerst.

Prijzen

De MX-5 is van jou vanaf 24.000 euro (stoffen kap) of 26.500 euro (hard dak). Onze keuze? De 2.0i Sport van 28.000 euro, een hele gedaantewisseling. De korte versnellingsbak en de motor die vlot in de toeren gaat, hebben hun weerslag op het verbruik. Reken op 8,5 tot 9 l/100 km. Qua betrouwbaarheid draait de Miata als een Zwitsers horloge.

De Triumph TR3 en TR3A zijn volop te vinden in de gespecialiseerde zoekertjes. Reken op 25.000 euro voor een gezond exemplaar en 35.000 euro voor een onberispelijk model. Qua onderdelen en onderhoud moet je je geen zorgen maken: je vindt alles voor een spotprijs en de auto is eenvoudig te herstellen en onderhouden. Mocht je zelf de handen uit de mouwen willen steken … Goed nieuws is de stevige betrouwbaarheid. Maar werp toch eens een blik op alle tellers (vooral de temperatuur): ze staan er niet voor niets. En vergeet niet dat roest vijand nummer één is.

Conclusie

De MX-5 is een formidabele interpretatie van de klassieke roadster, maar vervangt hem niet. Ze kunnen perfect naast elkaar bestaan. De smaakvolle MX-5 is doeltreffend en is altijd en overal genietbaar.  De TR3 draait de klok terug en levert sensaties. Zoals een kort ritje in een achtbaan, maar als je uitstapt – meestal doof en duizelig – wil je maar één ding: zo snel mogelijk weer achter zijn stuur kruipen. 

We bedanken The Classic Club voor het uitlenen van deze schitterende Triumph TR3A !