Een wereld van verschil

Lange tijd had de Range Rover het koninkrijk voor zich, de andere “SUV’s” waren slechts lompe 4x4’s. De Range veranderde de afgelopen 25 jaar amper, al kreeg hij een luxueuzere uitrusting die geen afbreuk deed aan de capaciteiten naast de weg. Moeten we nog herhalen dat de Range nagenoeg in standaarduitvoering de eerste Parijs-Dakar won?

De tweede generatie (P38) verscheen in 1994 en ruimde plaats voor het derde model in 2002, op zijn beurt vervangen door de vierde generatie (6405) die vorig najaar gepresenteerd werd op het salon van Parijs.

Het duurde tot 2005 voor het label “Range Rover” afgeleid werd naar andere types, met de Range Rover Sport, die een jaar eerder aangekondigd werd met de stijlstudie Range Stormer. De verruiming van het aanbod ging in 2011 voort met de Evoque, een compacte SUV naar het voorbeeld van het prototype LRX, onthuld in januari 2008.

Shockerend: de Evoque is zelfs beschikbaar met voorwielaandrijving, zoals enkele concurrenten. Gelukkig is er nog de 4x4. Ondanks het ontbreken van een monocoquechassis en een transfertbak, beschikt de Evoque over Terrain Response, dat de instellingen van de motor, de transmissie en de elektronische rijhulpsystemen aanpast. Er zijn vier modi: normale rijstijl, gras/grind/sneeuw, modder/sporen en zand. Het merk heeft hier een reputatie en erfenis te verdedigen.

Zin om te reizen

Onze Evoque TD4 Prestige is veel te mooi om in de modder te duiken en geeft ons meer zin om te reizen. Om te profiteren van de laatste mooie dagen van het najaar, besluiten we naar de Provence te trekken.  We laden onze bagage in de kofferruimte. Die is uitnodigend en mooi afgewerkt, maar geraakt snel vol. Mevrouw kon moeilijk kiezen tussen haar kleren en lectuur, we zijn dus zwaar geladen. Temeer daar we ook nog onze motoruitrusting hebben meegenomen, in de hoop ter plaatse enkele kilometer af te leggen op een tweewieler.   

Elegant of vulgair

Het kleedje in Barolo Black en het interieur in Spirit Tan en Ivory staan onze Evoque Prestige beeldig. Deze afwerking verzoent ons met de spectaculaire lijn van de kleine Range, die in de Dynamic-afwerking te druk is naar onze smaak, met schreeuwerige kleuren en een contrasterend dak. Trop is te veel, de grens tussen een elegante, goede smaak en vulgariteit is dun. 

De charme van de Italiaanse meren trekt ons aan als een magneet en we besluiten een mooi traject uit te stippelen langs één van de oevers. Helaas verstoren wegenwerken in België, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland en vervolgens Zwitserland onze planning. We zijn het beu, verlaten de autosnelweg in Locarno en rijden naar het Lago Maggiore.

Cannero Riviera

De avond is al gevallen als we aankomen in Cannero Riviera, een dorpje voor de westelijke oever waar ons het Park Hotel wacht, met zicht op het meer. Zeer geslaagd. Onze eerste indrukken na deze vrij vervelende dag: de Evoque biedt zijn inzittenden een uitstekend ophangingscomfort en een cosy, stijlvolle interieursfeer. De elektrisch verstelbare zetels zitten niet zo goed als verwacht en we zijn blij dat we het einde van onze eerste etappe bereikt hebben. We apprecieerden het gemak van de automaat in de file aan de wegenwerken en de werkingsstilte van de TD4 met 150 pk bij constante snelheid.     

De volgende dag flaneren we langs het Lago Maggiore en het Lago Orta, voor we Turijn en daarna Briançon bereiken. Het decor verandert. De mooie bergwegen onthullen het uitstekende weggedrag van de Range. Je betaalt het ophangingscomfort dus niet door een onnauwkeurig weggedrag. De Range stuurt vlak en we missen eigenlijk wat extra vermogen, terwijl de versnellingsbak duidelijk niet op het niveau staat van de beste concurrenten. 

Bergwegen

De automaat twijfelt tussen de versnellingen, de motor klimt in de toeren en het dieselgeluid dringt het interieur binnen. Het onderstel verdient een betere, meer geavanceerde mechaniek op deze mooie Alpenwegen die ons naar Gap, Sisteron, Manosque en de flanken van Luberon voeren.
Tijd om te proeven van de Provençaalse  sfeer in enkele dorpjes (het bekken van Cucuron in de schaduw van de plataanbomen) of het geanimeerde leven in Aix-en-Provence. We moeten terug naar het nevelige noorden, vastbesloten om deze keer geen autosnelwegen te nemen. We doorkruisen Frankrijk via Apt, Carpentras, Orange, Aubenas, Brioude, Issoire, Clermont-Ferrand, Moulins en Nevers, voor we afzakken naar Clamecy, waar we halt houden.

De terugkeer

Het aangename rijden in de Evoque, zelfs met de TD4-motor die voldoende op zijn taak berekend is op eenvoudige wegen, zorgt samen het schitterende landschap voor een leuke reis. De volgende dag leggen we de laatste etappe af via Auxerre, Troyes, Château Thierry, Soissons en Saint-Quentin, voor naar België trekken.

De balans, na bijna drieduizend kilometer in de Evoque? Zeer positief. Zijn lijn is gedurfd, het interieur is verfijnd en origineel en er zijn heel wat mogelijkheden om te personaliseren. Het weggedrag is doeltreffend en leuk. Het ophangingscomfort blijft altijd gevrijwaard. De motor volstaat, behalve als je je laat gaan op bergwegen.

Er zijn ook minder goede punten, zoals de automaat die achterophinkt, een optie die je beter zo kunt laten. We betreuren ook het ontwerp van de zetels, niet ideaal op lange trajecten. Dan zijn er nog kleine irritaties zoals het infotainmentsysteem, dat er aantrekkelijk uitziet, maar niet altijd intuïtief werkt. Het aanraakscherm reageert hopeloos traag. Nog een gebrek is het verbruik van gemiddeld 8 l/100 km op onze reis, te veel als je rekening houdt met het aangehouden tempo. Precies dezelfde auto, maar met hertekende zetels en een BMW-automaat, meer vragen we niet.