Krachtkuur

Urban chique 

De Smart is al enkele jaren een vertrouwd beeld geworden op onze wegen. Het gedurfde concept is bedoeld voor stadscentra. Twee zitplaatsen, een kleine koffer en een beperkte topsnelheid beperken zijn actieterrein tot binnen de stadsmuren. Daar is dan ook erg handig, murwt zich zonder problemen in de kleinste parkeerplaatsjes en drinkt hij even weinig als een kameel.

Cabrio

De Smart cabriolet is een ingenieus concept. Met een druk op de knop opent het soepele dak boven je hoofd. Blijf je de knop indrukken, dan vouwt het dak zich op tot boven het kofferdeksel. Het beknot de zichbaarheid achteruit, maar maakt het wel mogelijk om de twee zijdelingse daklijsten weg te nemen en in een vak in de kofferklep op te bergen. Ronduit geniaal.

Punch

Wie met de oude Smart een trip wou maken over het platteland, was aangewezen op de benzineversie. De diesel kon met moeite het tempo op autosnelwegen aan. Een inhaalmanoeuvre slaagde alleen door het gaspedaal helemaal te vloeren.

Extra vermogen was dus meer dan welkom. De herziene 800 cc grote driecilinder klimt van 45 naar 54 pk. Daar val je wellicht niet van omver, maar het verschil is duidelijk voelbaar. Van zo’n kleine motor mag je geen splijtende prestaties verwachten: 130 Nm koppel bij 2.100 toeren stuwt de Smart naar een topsnelheid van 135 km/u en na 16,8 seconden rond je de kaap van 100 km/u. Het maakt van de Smart geen supercar, maar we waren toch benieuwd wat dat oplevert op de weg.

2.000 o/m

Het contact bevindt zich nog altijd op de vloer tussen de zetels. Met drie cilinders is het moeilijk om een evenwichtige motor te bouwen. Het blokje wekt heel wat trillingen op. Bovendien schakelt de gerobotiseerde vijfbak erg onaangenaam. Hij reageert traag en veroorzaakt schokken, terwijl het beheer ook niet helemaal perfect is.

Een ander minpunt is het gebrek aan soepelheid onder 2.000 toeren per minuut: de motor trilt, komt kracht te kort en beveelt de bak om terug te schakelen. Anders geraakt de auto niet vooruit. Het gevolg laat zich raden: bij een sportieve rijstijl is de motor constant op zoek naar de rode zone, wat het verbruik, het geluidsniveau en de bedrijfszekerheid niet ten goede komt.

We moeten wel toegeven dat de motor hoog in toeren voldoende vermogen heeft. Hij accelereert correct en klimt graag naar de rode zone. Maar dat ratelende geluid... Het lijkt wel een wasmachine op toeren. En dat gaat soms vervelen.

Droog

Het is even wennen aan de rijpositie. Noch het stuur, noch de hoogte van de zetels kun je regelen. De zichtbaarheid naar achteren blinkt sowieso al niet uit en vervalt helemaal met de kap naar beneden.
De ophanging reageert droog en hard. Oneffenheden worden duidelijk doorgegeven en ook de stabiliteit op autosnelwegen laat wat te wensen over. Kortom, als het echt niet hoeft, blijf je beter in de stad. Daar speelt de Smart zijn efficiëntie uit, etaleert hij zijn korte draaicirkel en dartelt hij vrolijk door de stadsjungle. De ongekroonde koning van de stad.

Duur

De vrolijke Smart laat zijn diensten duur betalen: 14.460 euro voor de instapversie. Gelukkig verzachten de overheidskorting van vijftien procent en het lage verbruik de rekening. Maar voor een auto met twee zitplaatsen blijft het een stevig bedrag. Komt daar nog bij dat de talrijke en dure opties de prijs nog opvoeren.

Het verbruik haalt recordwaarden: 3,4 l/100 km en een CO2-uitstoot van 89 g/km. In de praktijk verbruikten we ongeveer 5 liter. Zoef je geregeld over de autosnelweg, dan moet je op nog meer rekenen. Een motor die voortdurend aan zijn maximale toerental draait, is immers verre van ideaal.