Mercedes-Benz
De Duitse terreinwagen geboren in 1979 vindt zichzelf opnieuw uit voor het elektrische tijdperk. De elektrische G-Klasse heet echter niet EQG, maar G 580 EQ. De specs zijn alvast veelbelovend...
Midden jaren 60 bezat BMC (British Motor Corporation) heel wat merken, waaronder MG en Austin-Healey. De potige “Big Healey” werd al een dag ouder, en een vervanger ontwikkelen viel buiten het budget. Daarom werd er een ander project voorgesteld: een “super-MGB” ontwikkelen, die de Austin-Healey goedkoper kon vervangen.
Ontwikkeling
Op papier was het eenvoudig: werd de MGB geroemd om zijn weggedrag maar was hij wat te licht voor de sportievelingen? Dan werd er een Austin-motor in geïnstalleerd, een drieliter zescilinder-in-lijn. Die produceerde 147 pk. Hij paste maar net onder de motorkap: er was een uitstulping voor nodig, net als aanpassingen aan de assen en de versnellingsbak. De velgen werden een duim groter: van 14 naar 15 duim.
Succes?
Eind 1966 werd hij gelanceerd. De vooruitgang qua prestaties was aanzienlijk, maar niet uitzonderlijk: het extra gewicht van 200 kilogram temperde de paarden. De zescilinder was en klonk aangenaam, had koppel genoeg en toonde zich bijzonder stevig. Het weggedrag liet dan weer te wensen over: de zescilinder woog op de vooras en de auto vertoonde een sterk onderstuurd karakter. Bij de cabriolet kwam daar nog eens een gebrek aan stijfheid bij. Het evenwicht van de MGB met viercilinder was ver zoek, net als het rijplezier.
De pers was niet mals voor de nieuwkomer, wat de verkoop niet ten goede kwam. De MGC, vooral bedoeld voor de Amerikaanse markt, werd dus een flop, en de verkoop werd in 1968 stopgezet.
