Groen hart

Geen diesel, wel hybride

Zonder dieselversie de Europese markt van de stadswagens betreden, is een hachlijke onderneming. Bij de Jazz had Honda geen keuze: een aangepaste dieselmotor was simpelweg niet voorhanden. Samen met een facelift komt er nu een versie die deze lacune opvult: een hybride. Een technisch elegante manier om toch aan de Europese verwachtingen te voldoen. Voor de Belgische klanten is er nog meer goed nieuws, want de hybride Jazz geniet van 15 procent overheidskorting dankzij een CO2-uitstoot lager dan 105 g/km.

In één keer

Honda greep de komst van de hybide aan om de Jazz te hertekenen. De aanpassingen zijn zo subtiel dat je geen vergrootglas maar een microscoop nodig hebt om ze op te merken. Een lichtjes hertekende neus en andere achterlichten en we zijn rond. De hybride verschilt wel op een aantal punten van de gewone Jazz, zoals het hertekende radiatorrooster en de heldere, zilverkleurige achterlichtblokken.

In het interieur veranderde Honda de materialen en de presentatie. Mirakels zijn er niet gebeurd. De assemblage straalt kwaliteit uit, maar de sfeer lijkt even snel te evolueren als een Manga. De materiaalkeuze is correct, al vind je bij de concurrentie tegenwoordig interieurs die aantrekkelijker zijn. Samengevat: de persoonlijke stijl van de Jazz bekoort nog altijd, maar is verouderd.

Techniek hybride

Eenvoudig gezegd is de Jazz Hybrid knip- en plakwerk: de techniek komt van de Insight. Dat houdt in dat een 1.3 benzinemotor (88 pk) en een elektromotor met 14 paarden samen 98 pk leveren en gekoppeld worden aan een continu variabele automaat (CVT). De batterijen liggen onder de koffervloer, wat het laadvolume lichtjes vermindert.

Een belangrijke vraag: is het mogelijk om helemaal elektrisch te rijden? Ja, maar met minder gemak dan een Toyota Prius bijvoorbeeld. Het lukt alleen bij een constante snelheid, met weinig belasting en onder 50 km/u. Als je vertrekkt, brengt de verbrandingsmotor de auto in beweging.

Techniek andere versies

De Jazz is ook verkrijgbaar met twee andere motoren: een 1.2 met 90 pk en een 1.3 met 100 pk (die 1.4 genoemd wordt, wellicht om een sterkere indruk te maken). Het verschil bedraagt maar enkele kubieke centimeters of pk's, maar het is vooral de afwerking die je in de ene of de andere richting duwt. De kleine 1.2 is alleen verkrijgbaar in de twee laagste niveaus. Honda herbekeek de ophanging, het geluid en het verbruik van de motoren. Nog belangrijker is de nieuwe continu variabele versnellingsbak (CVT) voor de 1.4.

Magic seats

Facelift of niet, de Jazz vertoont in het interieur meer dan één rimpel. De modulariteit is gelukkig wel nog altijd bij de tijd. Deze auto is schitterend ontworpen, vooral de achterbank die zich naar believen laat verstellen. De koffer is ruim, gemakkelijk toegankelijk en regelmatig van vorm. Kortom, de Jazz is bijzonder praktisch.

Rijden met de hybride

Binnenin is er aan ruimte geen gebrek. Het panoramische dak doet het interieur baden in licht en zorgt voor een aangename sfeer. In de stad is de kleine Jazz Hybrid een waar plezier. De CVT-bak spaart de linkervoet, dankzij het goede zicht verdwijnen fietsers niet in een dode hoek en de motor heeft genoeg respons. 

Op de autosnelweg presteert de Jazz Hybrid wat minder. De acceleraties blijven overtuigend, alleen werkt het geluid van een naaimachine na verloop van tijd op de zenuwen. We moeten toegeven dat deze Jazz leuker rijdt dan zijn grote broer Insight, die over dezelfde motor beschikt maar zwaarder is. Met de automaat in sportmodus wordt deze groene jongen extra levendig. Nog leuker wordt het als je de schakelpeddels aan het stuurwiel bedient om tussen de zeven kunstmatige verzetten te wisselen. Als verbruik zetten we ongeveer 6 l/100 km neer op de autosnelweg en één liter minder in de stad. Niet slecht.  

Rijden met de 1.2

De kleine 1.2 levert maar 90 pk en een schamel koppel van 114 Nm dat pas bij 4.900 tr/min vrijkomt, maar de Honda-mechnaniek stelt niet teleur. Bij normaal gebruik volstaan de soepelheid en gewilligheid en het verbruik blijft binnen de perken (6,1 l/100 km). De 1.2 heeft dezelfde dorst als de hybride, toch wel opmerkelijk.

Op de autosnelweg gaat het motortje natuurlijk morren en zit je al snel tegen de 4.000 tr/min. Bochtige wegen leg je het best af op 'ouderwetse wijze'. Dat wil zeggen: terugschakelen (de automaat werkt trouwens subliem), de wijzer van de toerenteller zo hoog mogelijk houden en pas opschakelen als de motor bijna explodeert. In die omstandigheden reageert de motor erg wild en herinnert hij aan het kruim van de Honda-motoren, onder meer in de Formule 1.

Voor de dynamische kwaliteiten van het onderstel hebben we alleen lof. Het is relatief strak en rolneigingen worden goed onder controle gehouden. Het stuur is precies bekrachtigd en de Jazz reageert altijd gezond. Wat wil je nog meer? Hooguit een portie extra soepelheid. Maar laten we niet vergeten dat de Jazz eerder bedoeld is voor de stad dan voor bochtige bergwegen.

Opmerkelijke conclusie

Het lijkt een vreemde gedachte, maar als je geen behoefte hebt aan automatische klimaatregeling, leder, een panoramisch dak enzovoort, twijfel dan niet en kies voor de kleine 1.2 basismotor. De komst van de hybrideversie heeft de 1.2 eigenlijk alleen maar aantrekkelijker gemaakt. De kleine benzinemotor vervult zijn taak prima, is zuinig en wordt gekoppeld aan een uitstekende versnellingsbak. Hou wel in het achterhoofd dat zo'n beperkte cilinderinhoud minder aangewezen is voor verre reizen.

Is de hybride slechts een slag in het water? Zeker niet. Dankzij de overheidspremies blijft de prijs aanvaardbaar. Profiteer ervan zolang het nog duurt. De Jazz Hybrid is vooral interessant voor stadsrijders, die volop kunnen genieten van de voordelen van de hybridetechnologie, zoals het verbruik. De hybride blijft duurder, maar rijdt aangenaam en gemakkelijk met de CVT-automaat en is goed uitgerust. Het is een hoogwaardige Jazz die economisch en ecologisch verantwoord is. In die mate zelfs dat de Jazz Hybrid de traditionele 1.4, die door het spel met de premies evenveel kost, helemaal in de schaduw stelt.