Op stap in Waals-Brabant

Astronomisch

Een Maybach test je niet zoals een ordinaire A-Klasse. Om 9 uur stipt meldden we ons aan bij Mercedes om onze testwagen voor één dag in ontvangst te nemen, inclusief chauffeur. Tenslotte test je een Maybach 62 het best op de achterbank, zeker de langere 62. En nadat we de prijs van de auto hoorden hadden we al geen zin meer om achter het stuur te kruipen. Een auto van 750.000 euro, dat is toch een hele verantwoordelijkheid.

Presentatie

Een Maybach maakt indruk. Echt elegant kun je hem niet noemen, maar zijn afmetingen en zijn statige radiatorrooster trekken de aandacht. Zeker nu Maybach zijn ‘slagschepen’ een Bling-Bling-trekje gegeven heeft bij de laatste facelift, kwestie van de Chinese klanten te plezieren. Zo duiken de onvermijdelijke leds op, net als nieuwe bumpers en een nieuw front.

Maybach bouwt nog altijd twee versies van de statige limousine: de ‘korte’ 57 of de lange 62. Die eerste is eigenlijk bedoeld voor wie zelf achter het stuur wil kruipen, terwijl je je in de tweede eerder laat rijden. In theorie althans, want je schaft je geen Maybach aan puur voor het rijplezier, daarvoor bestaan veel betere en goedkopere alternatieven.

Onder de kap

Beide versies zijn ook beschikbaar in een S-variant met meer vermogen onder de kap, maar ook die is niet echt sportief. In de basisversie vinden we nog altijd de 6-liter V12 turbomotor met 550 pk. Het vermogen veranderde niet, maar het verbruik daalde met bijna een liter tot 15 l/100km. De S, ons testexemplaar, beschikt over 80 pk extra of 630 pk, kwestie van dit zwaargewicht toch explosieve prestaties te bezorgen. Ook hier daalt het verbruik. Ons gemiddelde verbruik draaide evenwel rond 18 l/100 km. Dat is even slikken...

Sfeer

Het beste van de Maybach zit vanbinnen. Akkoord, voor de prijs van een Maybach parkeer je ook zes S-Klasses voor de deur. Hoewel je in de statige limousine zowat alles vindt wat je hartje kan bekoren, vinden we die verhouding toch wat scheefgetrokken.

Laten we de financiële overwegingen maar laten voor wat ze zijn, want voor een Maybach ga je niet lenen bij de bank of vergelijk je geen optielijsten met die van de concurrentie. Het verschil zit in die kleine details en de schier oneindige individualiseringsmogelijkheden. Alles is mogelijk, zolang je maar bereid bent om diep in je portefeuille te tasten.

Ons testexemplaar was voorzien van een weelderige, lichte lederen bekleding die het volledige interieur overtrekt. Voorts zien we drie televisieschermen, wat vreemd is aangezien er achterin maar twee zetels (sorry, fauteuils) staan.

De auto is ook uitgerust met een koelkast met champagne, champagneglazen met het merklogo, houten tafeltjes, in alle richtingen regelbare zetels (minstens zoveel al die van de tandarts), elektrische gordijnen, een scheidingswand die je kun verduisteren, een panoramisch open dak dat je ondoorschijnend kunt maken, een dvd-lader voor jouw zes favoriete films, enzovoort. De sfeer is niet in één woord te vatten. Het is al luxe wat je ziet. Van een superzacht tapijt, over de snelheidsaanduiding in het dak tot led-sfeerverlichting, een eigen airco voor de achterstoelen en alle bedieningen binnen handbereik: dit is ostentatieve luxe.

Viskwekerij in Bonlez

We zetten koers naar de viskwekerij van Bonlez. Op het eerste gezicht een eigenaardige plaats om met een Maybach op te duiken, maar het roze gebouw is fotogeniek en de omgeving baadt in het groen. Bovendien is het een van de oudste viskwekerijen in België en de enige in Waals-Brabant. In een van de meer dan dertig vijvers zwemt ongetwijfeld die forel waar je al zo lang naar uitkeek.

Ondertussen zweeft de Maybach over de kleine wegjes. Ondanks het hoge vermogen rijdt hij zijdezacht en gomt hij de weg heerlijk glad. Terwijl de chauffeur zijn weg zoekt, geniet ik op de schermen van een jazzconcert. De muziek schalt ongelooflijk helder uit de luidsprekers. De geluiddemping is dan ook perfect: geen enkel geluidje dringt door tot het interieur.

Aan het stuur

Na dit korte culturele intermezzo rijden we richting het golfterrein Bercuit, net naast Bonlez. Het terrein is van erg hoog niveau en ligt in een residentiële buurt. De Maybach voelt er zich als een vis in het water, ik net iets minder.

Het is tijd om zelf het stuur te nemen. Met de prijs van 750.000 euro in gedachten, is het moeilijk om te relaxen. Maar de Maybach laat zich erg gemakkelijk rijden. Met een streepje gas glijd je rustig over de weg, terwijl je in de zetel achterover leunt. De automaat verricht zijn werk boterzacht en het grote gevaarte komt stilaan op snelheid.

De 6,2 meter lengte en drie ton leeggewicht laten zich compleet vergeten en op de kleine wegjes lijkt het net alsof de auto kleiner wordt. Maar met een druk op het gaspedaal ontbindt de V12 zijn duivels: hij gromt zachtjes, maar toch merkbaar en je voelt hoe de druk in je rug verrassend sterk wordt. Brutaal wordt het nooit – de massa tempert het enthousiasme – maar toch krijg je het gevoel dat je een jet zit, klaar om op te stijgen. Je mag het wel niet te ver drijven: 6,2 meter en 3 ton controleren bij een eventuele slip is niet iedereen gegeven.

Lasne

Aan het stuur van deze auto mag je een van de duurste dorpen van België niet links laten liggen: Lasne. We rijden langs schitterende wegjes via Bierges, Limal, Limelette, Roffesart, Borgeois (echt waar) en komen aan in Lasne. De wegen zijn met groen afgezet maar het dichte verkeer maakt ons snel duidelijk dat we niet op het platteland zijn aanbeland. Hoewel we omringd worden door klassewagens trekt de Maybach ook in Lasne de aandacht.

De laatste kilometers

De dag zit er bijna op en het is tijd om de Maybach (en zijn chauffeur) bij Mercedes in te leveren. Enkele foto’s en een omwegje langs het kasteel van Terhulpen met zijn schitterende tuinen later, zijn we er helemaal van overtuigd dat Maybach als een keizer heerst over de automobielwereld.

Ondanks zijn discrete lijnen trekt hij toch de aandacht. Het sobere exterieur contrasteert met de opulente luxe binnenin. Alleen het beste is goed genoeg en de schitterende materialen en de details van hoog niveau zijn pure verwennerij.

Uiteraard is de auto niet perfect. Hij is niet echt meer van deze tijd en geen toonbeeld van toptechnologie, verre van zelfs. De S-Klasse laat hem op dit vlak duidelijk achter zich. Zo oogt de gps verouderd, hebben de zetels maar één massagefunctie tegenover vier voor de S-Klasse, ziet de bediening er net als interface van infotainmentsysteem verouderd uit en de bestuurderszetel niet geschikt is voor grotere bestuurders. Het mag eigenaardig lijken in een auto van 6,2 m lengte, maar door de scheidingswand schuift de bestuurderstoel niet ver genoeg achteruit.

Conclusie

Objectief blijven is na zo’n test niet vanzelfsprekend. Gezien de prijs van 750.000 euro (basisprijs 375.000 euro, stel je de optielijst maar eens voor) lijken de fouten die deze Maybach door zijn ouderdom vertoont, onvergeeflijk. Maar dat is zonder de exclusiviteit en de zorg voor details gerekend.

Nee, mooi is hij niet en zelfs niet gesofistikeerd. Ja, hij is duur, heel erg duur zelfs. Maar die rationele argumenten zullen de doelgroep niet afschrikken. Rijden met een Maybach is als reizen in een ander universum, een wereld waarin je niet merkt hoe de kilometers voorbijglijden en waar een goed gevoel en perfectie zich in alle details weerspiegelt. En dat heeft geen prijs.