Stilte, hij rijdt

Moest onze testwagen niet van een opvallend kleurtje en de nodige stickers voorzien geweest zijn had waarschijnlijk niemand gemerkt dat we met een elektrisch aangedreven autootje onderweg waren. Buiten de voetgangers en de fietsers misschien die geen lawaaierige motor gehoord hadden en niet vermoedden dat er een auto aankwam. Want een thermische motor heeft deze iMiev niet. Hij rijdt volledig op elektriciteit. Is hier weer sprake van een prototype dat we de eerste jaren toch niet zien verschijnen. Neen, helemaal niet zelfs. Want in tegenstelling van bvb de Tesla (een heel ander niveau, dat wel) rijdt deze iMiev al. Sedert het begin van dit jaar wordt hij in Japan geleverd en volgens Mitsubishi zou hij vanaf 2010 ook bij ons leverbaar zijn. 

Vier plaatsen

 Maar waar lijkt die Miev nu op. Wel, op een heel normaal stadswagentje eigenlijk. Hij is 3,4 meter lang, 1,6 meter hoog en 1,5 meter breed, terwijl de lange wielbasis voor erg korte overhangen zorgt. Buiten het stuur dat aan de rechterkant staat (dit exemplaar komt rechtstreeks uit Japan) ziet het interieur er heel normaal uit. De achterste plaatsen zijn ruim genoeg voor de kinderen en je hebt zelfs wat kofferruimte. Het eerste verschil zie je op het instrumentenbord waar de digitale tachymeter niet door een toerenteller geflankeerd wordt maar wel door een halve boog die aanduidt hoe sterk je de motor belast.  

Krachtig

Contact en vertrekken maar…in absolute stilte! De versnellingspook heeft drie standen: Drive, Eco en Recuperatie. We vertrekken in D en worden verrast door de prompte reactie. De motor met permanente magneet levert een vermogen van 47 Kw of 64 pk. Maar het koppel van 180 Nm is onmiddellijk beschikbaar. Dankzij dit naar de achterwielen geleid vermogen komt de slechts 1080 kilo zware iMiev erg vlot uit de voeten. In de Eco-mode is het beschikbare vermogen heel wat kleiner maar toch is dit ruim voldoende voor stadsverkeer terwijl het verbruik drastisch naar beneden gaat. In de recuperatiemode wordt er energie gerecupereerd tijdens het vertragen en herlaad je de batterijen. Erg nuttig dus want tegelijkertijd dient hij ook als motorrem. 

Batterijen onder de bodem

 De ingenieur die ons tijdens de test vergezelde aarzelde niet om ons de E19 op te sturen. We haalden vlot een top van 130 kmu, maar toch is het dan even oppassen. Stabiliteit is immers niet het sterke punt van dit wagentje en ook de remmen lijken niet de meest bijtende te zijn. Bovendien mag je op deze manier de beloofde 150 km autonomie gauw vergeten. Bij normaal gebruik lijkt dit echter zeker haalbaar. Het geheim ligt bij de lithium-ion batterijen die ter hoogte van de achterbank onder de boden hun plaatsje kregen. Een techniek die het zwaartepunt naar beneden brengt maar er ook voor zorgt dat je niet teveel ruimte verliest. Als de batterijen leeg zijn is het voldoende om de kabel in een standaard stopcontact te steken en in 7 uur worden de batterijen weer opgeladen. Met een driefase snellader kan je de batterijen echter al in een half uurtje weer voor 80% opladen.  

0 uitstoot

 Economisch gezien doe je met de iMiev een goede zaak. De exploitatiekosten bedragen slechts een derde van die van een kleine benzinewagen (berekend in Japan) en zelfs een negende (1/9^de !) als we ons op nachttarief baseren. Ander goed nieuws is dat de batterijen totaal geen onderhoud vragen en een levenscyclus van 10 jaar of 150.000 km hebben waarbij ze steeds minstens 80 % van hun capaciteit behouden. De CO2-uitstoot is natuurlijk…0. Maar … toch moet die elektriciteit geproduceerd worden en als het aantal elektrische auto’s in ons verkeer spectaculair zou toenemen dan voldoen wind- en zonne-energie niet meer en kunnen we eigenlijk een kruis maken over de afschaffing van de nucleaire centrales. En niet onbelangrijk is natuurlijk de vraag aan welke prijs Mitsubishi de auto in Europa wil commercialiseren…. Wordt vervolgd