Test: Mercedes E-Klasse, opfrisbeurt

In een wereld die lijkt te worden gedomineerd door cross-overs en SUV’s blijft de Mercedes E-Klasse een vaste waarde. Voor taxibedrijven en… voor Mercedes. Sinds zijn lancering heeft het merk uit Stuttgart er meer dan 14 miljoen exemplaren van verkocht, waardoor hij eenvoudigweg het populairste model is. Om bij de les te blijven ondergaat de grote berline – en zijn breakversie All-Terrain – een opfrisbeurt.

Dynamische inborst

Ondanks voornemens om het gamma te vereenvoudigen blijft de catalogus relatief ingewikkeld. Het uiterlijk blijft in dezelfde trant: afhankelijk van het uitrustingsniveau (AMG Line, Avantgarde of Exclusive) kies je tussen drie voor- en achterbumpers, drie verschillende radiatorroosters en zelfs twee motorkappen. Laten we ons daarom concentreren op de meest opvallende wijzigingen: die van de AMG Line. We ontdekken hier een nieuw en veel agressiever front met een rechthoekig radiatorrooster en ledlampen met een scherpe lichtsignatuur. Om zijn dynamische kant te versterken krijgt de motorkap twee powerdomes. Achteraan lopen de lichten voortaan door op de koffer voor een meer horizontale vorm. Dat is een nieuwigheid die alle E-Klasses delen, zowel de berlines als de breaks.

Vergrootglas

In het interieur heb je een grondige kennis van het model nodig om de verschillen te vinden. Het meest opvallende is het nieuwe stuurwiel. Enfin, omdat Mercedes voor eenvoud kiest, zijn het er eigenlijk twee. Of het nu drie spaken heeft of vijf en een afgeplatte onderkant voor de AMG Line, het nieuwe stuurwiel bevat voortaan een reeks aanraakgevoelige knoppen. Qua infotainment duikt het MBUX op voor de bestuurder via twee schermen van 12,3 duim (optie) en een nieuwe aanraakbediening.

De keuze is reuze

Net zoals voor het gamma en de looks kiest Mercedes ook onder de motorkap voor complexiteit. Je kan er kiezen tussen drie dieselmotoren, vier benzines en zelfs twee plug-inhybrides. We laten je zelf alle specificaties uitpluizen op de officiële website van Mercedes zodat we ons op het nieuws kunnen concentreren. Dat komt van een milde hybridisering van 48V. Voordien was die enkel te vinden op de AMG-zescilinder, maar nu wordt ze ook toegepast op de 2.0-benzineviercilinder. Belangrijk detail: in tegenstelling tot de concurrentie monteert Mercedes de alternator-starter in de automatische versnellingsbak waardoor hij zijn kleine boost van 10 kW (14 pk) efficiënter kan leveren. Voortaan zijn alle benzineversies dus milde hybrides. Enkel de dieselmotoren blijven ervan verstoken. Spijtig.

Plug-inhybride

Door de coronamaatregelen beperkt onze test zich tot één auto. Gezien de beperkte relevantie in België van de E 450 met zijn 367 pk sterke benzinezescilinder kozen we voor de plug-inhybride E 300 e. Deze versie is een bijna-tweelingbroer van de E 300 de met dieselmotor en combineert een 211 pk sterke benzineviercilinder met een elektromotor van 122 pk voor een gecombineerd vermogen van 320 pk. Hij tekent voor een normverbruik van 1,6 l/100 km en een CO2-uitstoot van 36 g/km. Die mooie cijfers zijn te danken aan de forse batterij van 13,5 kWh waar Mercedes helaas niets aan heeft veranderd. Ze vreet dus nog steeds 170 liter kofferruimte op. Dit is dan ook niet meer dan een facelift.

Leve de elektriciteit

Onderweg blijft dit een extreem comfortabele berline. Dat gevoel van comfort wordt trouwens nog versterkt door de zeer soepele en stille hybride aandrijflijn, die zo vaak mogelijk puur elektrisch probeert te rijden. Van ons testparcours van een honderdtal kilometer reden we volgens de boordcomputer meer dan de helft op stroom. In werkelijkheid ligt het puur elektrische rijbereik echter rond de 40 kilometer.

Inflatie

Naast een voor taxiwerk bedoelde versie start de Mercedes E-Klasse bij 50.699 euro in de basisversie 200 d met een dieselmotor van 160 pk. Voor de plug-inhybrides moet je minstens 63.404 euro uitgeven aan de benzine (300 e) en 65.219 euro voor de diesel (300 de).

Ons verdict