Morgan +4: alles in één

De goede oude tijd: de auto van papa of die van onze jeugd, verkleurd door de herinnering. De realiteit is ontnuchterend, als de auto in een onduidelijke staat is die geen gemoedsrust geeft of, amper beter, een concoursstaat waardoor je hem niet durft te gebruiken. Een oldtimer is leuk, maar rijdt niet altijd even leuk, in tegenstelling tot wat liefhebbers je willen doen geloven. Je moet hem nauwgezet onderhouden, en je loopt altijd het risico op een panne, wat natuurlijk niet in de aantrekkelijke zoekertjes staat. De oplossing? Een Morgan!

Het merk werd in 1909 in Malvern opgericht door Harry Morgan. Het merk is nog steeds eigendom van de familie en is ongetwijfeld de enige nog onafhankelijke Engelse constructeur. Morgan maakte naam met zijn cycle cars met drie wielen, en zette in 1936 met de presentatie van de Morgan 4/4 de grote stap naar vier wielen en vier cilinders.

De 4/4 wordt vandaag nog steeds geproduceerd en viert dit jaar zijn 80ste productieverjaardag. Een record!

1910

Al acht decennia lang evolueert de Morgan heel geleidelijk. De huidige ziet er nauwelijks anders uit dan een exemplaar van eind jaren 50. Het concept is identiek gebleven. Op een stalen chassis met ophanging uit een ander tijdperk (de vooras is sinds 1936 gebaseerd op een ontwerp van 1910, en achteraan zit een starre achteras met bladvering) staat een houten structuur waarrond het aluminium koetswerk is gedrapeerd. Om tegemoet te komen aan de vooruitgang bestaan de voorvleugels voortaan uit één stuk, geproduceerd bij Superform, dat onder meer voor Rolls Royce, Bentley, Aston Martin en Ferrari levert. Leuk detail: dezelfde vleugels worden gebruikt voor de 4/4, +4 en +8, maar omdat ze allemaal een verschillende breedte hebben worden ze bij Morgan met de hand tot het juiste formaat bewerkt. Terug naar de ambacht!

Binnenin wordt alles met de hand gemaakt, inclusief de zetelbekleding en de kap. Het bouwen van een Morgan duurt iets meer dan twee weken, 17 dagen om precies te zijn. Alleen de mechanische componenten, zoals de motor en versnellingsbak, en onderdelen van de remmen en de ophanging, en de elektrische componenten worden extern gemaakt. De 4/4 krijgt een 1.6 van Ford. De +4 uit 1950 onderscheidt zich door een breder spoor en een 2.0 van Ford. De Roadster legt de lat hoger met zijn 3.7 V6 van Ford. Daarna stappen we de (relatieve) moderniteit in met de +8, die onder zijn klassieke Morgan-pak het meer hedendaagse chassis van de Aero8 herbergt. Beide hebben een BMW V8-motor van 4,8 liter! Morgan vergat zijn roots ook niet, en voegde een geweldig speeltje aan zijn catalogus toe, de Three Wheeler, die nauwelijks duurder is dan een 4/4. De achtergrond is geschetst? Mooi zo, dan nemen we plaats achter het stuur van een +4 voor een tocht van 2.800 km over de kleine wegen van Frankrijk.

Plezier en waardigheid

De eerste uitdaging is niet de minste: in- en uitstappen zonder je waardigheid te verliezen. Met de kleine deuren, vlak boven de grond in een nauwe cockpit is dat geen evidentie… Maar eens je zit, zit je goed. De benen voor je uitgestrekt, de ellenboog nonchalant op het portier, de blik op het dashboard in koetswerkkleur en de met chroom omrande klokken van Smith. Beschut achter de minuscule voorruit en zijn drie ruitenwissers. Daarachter: de voluptueuze vleugels en motorkap.

De starter even kort aanporren en het blok laat een diepe terughoudende klank door de inox uitlaatlijn weerklinken. Een kleine beweging van de rechterhand voor de eerste versnelling en de Morgan vertrekt met een lichte dosis gas. De 2.0 is bijzonder romig en soepel, en zakt zelfs in vijfde versnelling gewillig tot het stationaire toerental. Ideaal om door een dorpje te rijden tegen 50 km/u.

De zon is gelukkig van de partij, dus we kunnen vertrekken met de haren in de wind (spreekwoordelijk: ondergetekende heeft er nog maar weinig over). Er is geen koffer, maar wel een kleine ruimte achter de zetels onder de opgeplooide kap. Plaats voor de zijruiten en enkele kleine spullen dus. Gelukkig heeft onze Morgan een geweldige chromen bagagedrager op het reservewiel, waar je een “old school” lederen koffer met een waterafstotende hoes op kunt vastmaken.

Vintage

De kilometers verstrijken, we ontspannen en onze blik richt zich meer op de horizon dan op de tellers. Het stuur is weinig direct, mist precisie en is uiteraard niet bekrachtigd! De remmen zijn remschijven vooraan en trommelremmen achteraan en gedragen zich correct. Temeer omdat een oprisping van moderniteit ze van servobediening heeft voorzien. Wees echter niet te enthousiast: iets te fel doorduwen en de voorwielen blokkeren. ABS? Nooit van gehoord! Airbags behoren trouwens ook niet tot de gewoontes van het huis. Infotainment? Je smartphone in je broekzak. De Morgan is “back to the past”. En dat maakt hem uniek in een tijdperk van efficiënte en klinische auto’s.

Sensaties zijn er aan boord van de Morgan genoeg, wat hem helemaal “out of touch” met de moderne tijd maakt: je hoeft niet snel te gaan om sensaties te beleven. Je rijdt dus ontspannen, zonder risico’s, zonder angst voor verborgen radars, maar ook zonder de verveling die de bestuurder van een moderne auto overvalt. Je zit trouwens bijna op de achteras van een achterwielaandrijver zonder rijhulp. 150 pk voor minder dan 900 kg zorgen voor een verhouding gewicht-vermogen die er zeker mag zijn, ook al komt de Morgan niet in de buurt van een Caterham natuurlijk.

Een idyllisch plaatje dus? Jazeker. Met zijn authentieke en onnavolgbare stijl en echte rijsensaties scoort de Morgan belangrijke punten. Bovendien is zijn motor bijzonder betrouwbaar. Kers op de taart is zijn mussendorst: onze +4 verbruikte tijdens onze trip een bescheiden 7 l/100 km.

Way of life

Hou je van wind en zon, geniet je meer dan in klinische cabrio’s met portieren die tot aan je oren reiken en voorruiten die evenveel bescherming bieden als een veranda. Je hebt wel heel wat geduld nodig om de kap te monteren: in de tijd die je daarvoor nodig hebt, kan je perfect een bad nemen. En je zult vloeken op elke verkeersdrempel die je tegenkomt, zelfs als je er stapvoets over rijdt. Maar sympathie krijg je overal: automobilisten en voetgangers, jong en oud,… een aangenaam gevoel!