Skoda 4x4: wat zouden we zijn zonder Haldex?

Wat is het?

De meeste auto’s worden maar op twee wielen aangedreven. Geloof ons, die hebben een lastige opdracht: de besturing (bij voorwielaandrijvers, het grootste deel van het wagenpark) combineren met de overdracht van het vermogen. Niet moeilijk dus dat de voorbanden in de problemen komen in lastige omstandigheden. Zodra ze het niet meer aankunnen, gaat de grip en dus ook jouw veiligheid verloren. Zo eenvoudig is dat.

Vandaar het (niet meer zo nieuwe) idee om de motorkracht op de vier wielen over te brengen. Dat verbruikt een beetje meer energie, verbruikt wat meer en kost meer. Maar als het gaat om de veiligheid van jouw kroost, bekijk je de zaken anders, toch?

Het beste van de twee

Dit Haldex-systeem combineert eigenlijk het beste van twee werelden. Hoe? Door zijn lichte architectuur die toelaat om de tractie in meestal over te laten aan de voorwielen, wat goed is voor het verbruik. Maar zodra de omstandigheden moeilijker worden, komen de achterwielen de voorwielen versterken tot de voorwielen niet meer slippen.  Zorro schiet te hulp, maar alleen als het nodig is. Kenners zullen de aanwezigheid van een elektronische zelfsper appreciëren, zowel op de voor- als de achteras.

Zes modellen

Net als in de rest van de Volkswagen-groep, groeit het 4x4-aandeel bij Skoda. Maar liefst zes modellen zijn uitgerust met deze integrale transmissie: de Yeti, Yeti Outdoor, Superb, Superb Combi, Octavia Combi en (binnenkort) Octavia Scout.

Een ritje in de Yeti

Dit soort transmissie is uiteraard onmisbaar om buiten de gebaande wegen te rijden. Skoda schotelde ons een offroadparcours voor om de Yeti te testen. Achter het stuur van een zo goed uitgeruste auto voel je je als een toeschouwer. Een beetje gezond verstand bij de keuze van het traject en een druk op de offroadknop volstaan om alle moeilijkheden op een 4x4-parcours weg te vegen.

Van de kruising van een brug, waarbij bij het oversteken één wiel in de lucht gaat hangen, tot een duizelingwekkende helling, de Yeti aanvaardt het allemaal en stelt zijn bestuurder gerust. We stonden echt versteld van het gemak waarmee de Yeti omgaat met zulke situaties, vooral met de DSG-versnellingsbak. Het lijkt wel een gezondheidswandeling. Natuurlijk moet je niet hopen op de capaciteiten van een authentieke terreinwagen, maar de Yeti trekt zich in vele situaties uit de slag.

Cursus acrobatie

Voor het tweede deel van deze presentatie waren er een Superb en Octavia met 4x4 en voorwielaandrijving, op diverse terreinen met extreem glad wegdek. Winterse omstandigheden werden gecreëerd opdat we beide transmissiesystemen optimaal zouden kunnen vergelijken.

Eerste oefening: een sterke klim en slalom. Bij de eerste passage zit ik achter het stuur van een Octavia met voorwielaandrijving. De helling vraagt wat geduld: een centimeter te veel op het gas en de voorwielen spinnen met onmiddellijke gevolgen, de besturing wordt nutteloos en de snelheid daalt. Om opnieuw grip te vinden, zit er niets anders op dan de voet te lichten en zo voorzichtig mogelijk te sturen.

Achter het stuur van de 4x4-versie is deze helling kinderspel. De tractie is voortreffelijk en als de bestuurder iets te enthousiast wordt en extra gas geeft, glijdt de achterkant zachtjes weg in de bocht. Dit is gemakkelijk, leuk en veel veiliger en sneller dan achter het stuur van de voorwielaandrijver.

Tweede oefening: de slalom met een snelheid van 25 à 30 km/u. Hier laat de vierwielaandrijving niet toe om veel sneller te gaan. Een handvol km/u, meer niet. Maar het gevoel is heel verschillend: terwijl de voorwielaandrijver aan de neus trekt om obstakels te vermijden en bij elke acceleratie rechtdoor gaat, biedt de 4x4 een beter evenwicht. Onderstuur is nog altijd voelbaar, maar stuurt uiteindelijk neutraler (omdat de vier wielen gelijkmatig glijden) zodra je het gas induwt.  

Derde oefening: de U-bocht. Het doel is hier om progressief te versnellen in de bocht tot je grip verliest. Gezien het ijs onder onze wielen is daar niet veel voor nodig. Ook hier is het snelheidsverschil verwaarloosbaar. Maar het veiligheidsgevoel van de vierwielaandrijving is frappant: bij de acceleratie glijden de vier wielen parallel en vrij zacht tegen het einde van de bocht. In de voorwielaandrijver is dat veel brutaler: door het effect van het motorkoppel willen de voorwielen rechtdoor en wijken ze helemaal af van het traject.

In dit soort extreme omstandigheden is het verschil opmerkelijk. Het 4x4-systeem laat niet altijd toe om sneller te rijden, maar verzekert een betere stabiliteit van de auto en verfijnt het veiligheidsgevoel aan boord. Let wel op: welke transmissie je ook kiest, de grip van een band blijft hetzelfde voor iedereen. En de bestuurder blijft verantwoordelijk.