Suzuki SV650: de comeback

Hoewel de SV650 verdiend succes kende, was dat niet het geval met de weinig geliefde Gladius, waarvan het weinig viriele design weinig mensen kon bekoren. Suzuki geeft uiteindelijk toe en vervangt de Gladius door de SV650, om een gewaardeerde typebenaming terug te gebruiken.

De SV650 keert dus terug, met een kersvers Euro4-label, en verloochent zijn verleden niet: het silhouet lijken we altijd al te hebben gekend. En dat kan een probleem zijn: in tegenstelling tot zijn rechtstreekse concurrenten, zoals de Yamaha MT-07, moet de SV650 ons ervan overtuigen dat hij volledig nieuw is.

Déjà vu

Met zijn grote ronde koplamp, enorme zijdelingse uitlaat en weinig verrassende lijn, is het moeilijk te geloven dat de Suzuki nog maar net in de catalogus staat. Een nadere blik kan de déjà vu niet wissen. Het kader mag dan wel van de Gladius komen, toch steekt de stalen monoshock bleek af en lijkt het wegwerken van de kabels en rubbers uit een ander tijdperk te komen. Het plaatje wordt nog versterkt door verschillende plastic onderdelen. De radiator lijkt toegevoegd door iemand die door de productiehal liep en opmerkte dat de collega’s iets vergeten waren.

Maar laat ons het ook van de positieve kant bekijken: Suzuki wierp de verschrikkelijke voetsteunen van de Gladius in de vuilbak en ruilde ze in voor voetsteunen op het subframe. Dat geeft meteen een hele andere indruk! We eindigen onze rondleiding bij het instrumentenpaneel, dat volledig digitaal is maar gelukkig meer leesbaar dan sommige andere die we al gezien hebben.

Je vindt er onder meer een snelheidsmeter op, een toerenteller, weergave van de motortemperatuur, benzinemeter, klok, versnellingsweergave, kilometerteller, twee tripcomputers en hun respectievelijke gemiddelde verbruik en het rijbereik op terug. Helaas kan je de informatie alleen raadplegen via ongelukkig geplaatste knoppen. Een minpunt: waarom heb je al die informatie als je ze slecht (en gevaarlijk) toegankelijk maakt door het stuur met een hand los te laten?

V-twin

Suzuki bleef trouw aan de V-twin, die nu een respectabele 75 pk en 68 Nm produceert. De overgang naar de Euro4-normen hebben hem dus niet teveel beknot. De SV neemt in grote lijnen het kader van de Gladius over, en ook zijn wielbasis met 1.445 mm. Het goeie nieuws: het rijklaar gewicht inclusief ABS bedraagt 197 kg.

De zadelhoogte van de Suzuki is met 785 mm geschikt voor alle benen. Iedereen op zijn gemak stellen lijkt wel een prioriteit, want de SV650 beschikt ook over een Low RPM Assist en een Suzuki Easy Start, die beginners vertrouwen moet geven door hen niet te laten stilvallen bij het vertrek en het rijden bij lage snelheden makkelijker te maken. Goed gezien!

In het verkeer toont de Suzuki zich meteen van zijn beste kant: evenwichtig, levendig, toegeeflijk dankzij zijn rijhulp. Hij stelt iedereen op zijn gemak, ook door zijn beperkte gewicht en zijn ranke lijn. Het enige wat hem van de grote onderscheiding houdt, is zijn iets te grote draaicirkel.

Zonder het te doen vermoeden is de twin een van de sterkste punten van deze machine. Hij herneemt vanaf 2.000 tpm in de hoogste versnelling en trapt in de toeren nauwelijks op zijn adem. De trillingen blijven beperkt en de grote “old-fashioned” uitlaat klinkt vrolijk, maar kan niet alle mechanische resonanties van de motor verbergen.

Aantrekkelijk

Op grote wegen zorgen de positie “in” de machine en de plaatsing van het instrumentenpaneel voor een beetje beschutting tegen de wind. Altijd iets om rekening mee te houden op een “naked bike”. En geen probleem: de Suzuki rijdt met een geruststellende stabiliteit, zelfs op de snelweg.

Op kleine wegen zijn er andere motoren die misschien iets speelser zijn, zoals de MT-07 bijvoorbeeld, maar de Suzuki vertoont een precies en onberispelijk weggedrag in alle omstandigheden. Hij blijft tegelijk ook heel aangenaam in dagelijks gebruik, behalve voor de passagier die geen handvat heeft. De remmen blijven vrij van kritiek, al hadden we persoonlijk graag iets meer bijt gehad wanneer je de hendel induwt. Het verbruik tijdens onze test bleef beperkt tot een goeie 4,7 l/100 km. Zeker correct, gezien het tempo waartegen we reden.

Net als vaak het geval is bij Suzuki, komen de kwaliteiten van de machine aan de oppervlakte bij het gebruik. Op het eerste gezicht is het niet de meest sexy motor, zelfs een “youngtimer” bijna, maar de kwaliteiten komen bovendrijven met de kilometers. Dat geldt zowel voor het chassis, dat onberispelijk is, als voor de motor, die toegeeflijk en krachtig is. Leer je dan toch het beste koken in oude potten?