Bugatti
De opvolger van de Chiron is voor het eerst te zien onder een bijzonder kleurrijke laag camouflage.
In de tweede helft van de jaren ’60 is de tijd van de Spartaanse, woeste bolides die enkel door een vaardige hand konden worden getemd voorbij. Het kleine Britse bedrijfje AC wil daarom een echte GT ontwikkelen, die comfortabeler is en meer bruikbaar dan de Ace die het in de jaren ’50 had gelanceerd. Nochtans had die laatste het bedrijf gered: zijn chassis was zo goed dat een zekere Carroll Shelby besliste om er een vette Ford-V8 in te gooien, met de AC Cobra als resultaat.
Halverwege de jaren ’60 besliste AC-eigenaar Dereck Hurlock daar gebruik van te maken. hij nam het versterkte chassis van de Cobra 427 en besliste er een mooi koetswerk op zijn Italiaans over te bouwen. Hij was gefascineerd door de Maserati Mistral en richtte zich tot Frua, die er een heel sterk gelijkende auto voor bedacht. Onder de motorkap lag een Ford-V8 van zeven liter. Met 345 pk en een vrachtwagenkoppel vanaf de laagste toerentallen gaf deze motor de AC oppermachtige prestaties, met een sprint van 0 naar 100 km/u in minder dan 6 seconden.
AC probeerde om de AC 428 (of AC Frua) zo aantrekkelijk mogelijk te maken: coupé of cabrio, als optie een motor van 427 ci en 385 pk, een manuele of automatische versnellingsbak,… De keuze was reuze. Helaas stond de auto nog niet perfect op punt, was de betrouwbaarheid matig en bleek de assemblageprocedure omslachtig en duur: het chassis werd gemaakt in Engeland en dan naar Italië gestuurd voor een koetswerk, waarna het terugkeerde naar het VK om de mechanische onderdelen te ontvangen. Daardoor was de AC Frua dubbel zo duur als een… Jaguar E-Type. Er zijn slechts 81 exemplaren van gemaakt, waar vandaag honderdduizenden euro’s voor worden geboden.
