Hedendaagse retro

De Kever cabriolet was in de jaren zeventig volledig voorbijgestreefd door zijn onnauwkeurige weggedrag en hoge verbruik. Maar hij bleef erg geliefd en werd door menigeen gezien als de meest snobistische auto van die tijd. Acteur en zanger Gilbert Bécaud (bijgenaamd monsieur 100.000 Volt) gaf er een aan zijn dochter voor haar achttiende verjaardag. Hij maakte zich ongetwijfeld niet veel zorgen, want de auto had een lage topsnelheid.

Ik herinner me ook nog de Kever cabriolet van mijn tante. Ze verkocht hem, want ze had niet de kracht om het dak te openen of te sluiten. Ik viel volledig voor dit autootje, maar knapte af op het brandstofbudget dat ik had uitgegeven toen ik deze cabrio een weekend had geleend.   

De Beetle Cabrio 2013 heeft hier niets meer mee te zien, behalve een lijn die nog altijd verleidt. Vergeet het ‘onhandige’ ontwerp van de New Beetle. Het chassis stamt van de Golf VI, de motoren zijn modern, de kap werkt elektrisch: we zitten in de 21^ste eeuw en alleen het silhouet roept nostalgische herinneringen op. Zijn silhouet en zijn levenswijze, want door open te rijden ontdek je de weg op een heel andere manier.

Naar het zuiden

Van deze ouderwetse manier van reizen wilden we proeven door vanuit Henegouwen naar de Pyreneeën te trekken. Ouderwets betekent ook rijden op kleine wegen en dorpjes doorkruisen, in mijn geval met een pet in de wind. Op naar Soissoins, Château-Thierry, La Ferté-Gaucher, Provins en dan Sens.

Daarna trekken we richting Gien om af te dalen naar Bourges, we passeren Montluçon in het westen en stoppen uiteindelijk diep in het departement Creuse, een tiental kilometer ten oosten van Chénérailles.

Presentatie

Deze rit laat ons toe kennis te maken met de Beetle. Ons model, een 1.4 TSI met DSG-automaat is uitgerust met het 60’s-pakket, gebaseerd op de Sport-afwerking. Met dit pakket heeft de Beetle Cabrio een koetswerk in Bleu Denim, een zwarte kap, 18-duims Twister-velgen, een zwart-blauw lederen interieur met verwarmde Sport-zetels, een centrale armsteun, een lederen multifunctiestuur, drie bijkomende tellers op de boordplank, een snelheidsregelaar, automatische klimaatregeling met twee zones en een Fender-geluidsinstallatie met 400 watt.   

Om een goede indruk te maken, was onze Beetle bovendien uitgerust met een Park Pilot-pakket voor en achter, xenonkoplampen met led-dagrijlichten, een windnet en een navigatiesysteem. Hierdoor steeg de prijs van 28.490 euro voor een 1.4 TSI DSG Sport naar 35.016 euro voor onze testwagen. Het 60’s-pakket neemt 3.950 euro van de meerprijs voor zijn rekening.

Eerder konden we de prestaties van de Beetle ‘hatchback’ al smaken, die met zijn Golf VI dat nog altijd erg actueel is, overtuigde op dynamisch vlak. Het wegsnijden van het dak vormt geen handicap, de auto blijft voldoende stijf. Gelukkig, want de cabrio werd wel 114 kg zwaarder.

Door Frankrijk in alle comfort

In tegenstelling tot de ‘normale’ Beetle heeft de cabrio altijd een multilinkachteras, die anders voorbehouden is aan de sterkere motoren. Het resultaat is er naar. Ondanks de radicale bandenkeuze (235/45 X18) van het 60’s-pakket, was onze cabriolet in alle omstandigheden zacht voor onze rug. De zetels bleken vrij van kritiek, hoewel we volledige dagen in de auto zaten.

Dit uitstekende comfort vraagt geen toegevingen op het vlak van weggedrag. Het parcours, soms met kleine en bochtige wegen, onthulde een veilig weggedrag. De Beetle Cabrio gaat uitstekend door de bochten. Natuurlijk niet zo nauwkeurig als een berlinette van Alpine, maar gelukkig voel je het gewicht van 1.468 kg niet te sterk op de voortrein of toch veel minder dan bij sommige andere auto’s met scherpere intenties.

Een grillige hemel en de wil om een beetje tijd te winnen zodat we vanaf Millau naar Larzac kleinere wegen kunnen nemen, leidt ons naar de A75 onder Clermont-Ferrand, een schitterende snelweg die het Centraal Massief ontsluit. Het stoffen dak blijkt foutloos, strak en perfect gedempt. Afgezien van het kleinere ruitoppervlak ben je je helemaal niet bewust van het feit dat je met een cabrio rijdt.

Open en dicht

Met Millau in zicht verlaten we de A75 om de D999 te nemen in de richting van Sainte-Affrique. Ongeduldig gooien we de kap al open op de afrit, eens de snelheid onder 50 km/u zakt. We rijden naar de D32 via Lacaune en Le Salvetat. In de buurt van Saint-Pons-de-Thomières haalt de regen ons in: we vertragen tot minder dan 50 km/u om het dak weer te sluiten en in de gietende regen bereiken we de kust ter hoogte van Narbonne.

Minder leuk, maar de kap is waterdicht en het weggedrag in de regen maakt nog altijd een goed gemiddelde mogelijk. We volgens de kust tot aan de grens en rijden dan naar Figueres. Bizar: op deze weekdag is alles gesloten en de straat loopt vol met mensen in het geel of het rood. Het blijkt om het feest van Catalonië te gaan en de trotse Catalanen hebben besloten om een menselijke ketting van 400 km te vormen om onafhankelijkheid te vragen.

Meer was er niet nodig om al het verkeer te verhinderen. Terug naar de kust via de D115 met een stop in Céret en zijn sympathieke museum voor moderne kunsten. Maar het is al tijd om weer naar het noorden te trekken. We nemen de D117 naar Foix met heel wat burchten van de Katharen en daarna de D919 tot in Toulouse. Dan volgen Montauban, Cahors, Rocamadour, Limoges, Châteauroux, Vierzon en Pithiviers.

Gebruiksgemak

De trajecten volgen elkaar op, van charmante wegen tot vergeten dorpjes. Telkens herontdekken we Frankrijk. Het regent niet vaak, waardoor we een maximaal aantal kilometers met het hoofd in de wind kunnen rijden. Het was een goed idee om de afdekking van het cabriodak thuis te laten. Het is groot en dik en vult bijna in zijn eentje de koffer van 225 liter. De koffer is  wel groter dan vroeger en vooral beter toegankelijk dankzij de grotere opening.  

Indien nodig klapt bovendien de rugleuning van de achterbank neer. Het windscherm palmt de achterste plaatsen in maar zonder ontsnap je niet aan de indringende luchtstroom. Met een buitentemperatuur van minder dan 15 graden (we vertrokken bij 35 graden) kun je hier niet aan voorbij. Een leuk voordeel: de klimaatregeling past zich automatisch aan naargelang de positie van het dak. Rij je met geopend dak en volle verwarming dan wordt de luchtstroom meteen beperkt eens de kap weer op zijn plaats is en omgekeerd. Leuk gevonden.

We trekken via het oosten naar Parijs, een ideale gelegenheid om enkele mooie omgevingen zoals Vaux-Le-Vicomte, Meaux, Ermenonville, Chantilly of Senlis te ontdekken. We krijgen al zin om ze bij gelegenheid nader te ontdekken.

De geneugten van een goede cabrio

Na 3.000 km achter het stuur van onze Beetle Cabrio is het moment aangebroken om hem terug te brengen naar de importeur en de balans op te maken van de afgelopen dagen.

Het is moeilijk om niet te vallen voor de echte charme van deze cabrio, zijn hedendaagse retrostijl trekt aan. De Mexicaanse afwerking blijft onder het Duitse niveau en de Beetle stelt teleur door enkele uitrustingen die beter kunnen. Zo kan het infotainmentsysteem niet overtuigen in gebruik (we spreken niet over de schitterende Fender-geluidsinstallatie, waar menig houseliefhebber jaloers op zal zijn).

De 1.4 TSI met DSG-automaat vormt een verleidelijk aanbod. De acceleraties voldoen voor alles wat je tegenkomt op gewestwegen (vrachtwagens, Nederlanders met een caravan, een konvooi landbouwvoertuigen, …). Het verbruik komt uit op gemiddeld 7,3 l/100 km. Er is dus niet echt nood aan een trillende, luidruchtige diesel. De Beetle Cabrio schuift stevige argumenten naar voren. Terwijl veel concurrenten een voorruit hebben die ver doordringt, is dit een echte cabriolet. Rest alleen nog de vraag welke versie je kiest uit het grote aanbod. Proef van de charmes van zo’n cabriolet en je bezwijkt ongetwijfeld.