De Japanners zijn al een lange tijd op deze markt aanwezig maar moeten lijdzaam toezien hoe de Europese constructeurs met doelgerichte producten hun deel veroveren. Met zijn dikke V-Twin's en zijn Rotax mono's speelde Aprilia tot nu toe slechts een kleine rol in dit segment . Maar toen kwam Piaggio, met nieuwe inzichten en nieuwe plannen. Voor ons staat de eerste machine uit Noale die een home-made motor onder de tank kreeg. Een in Italië erg bekende architectuur, want het gaat hier over een V-twin die in een met creatieve hand getekend staal-aluminium-frame wordt opgehangen
Knappe lijnen
De Shiver is mooi, zonder revolutionair van stijl te zijn. Scherpe lijnen benadrukken de mechaniek en het chassis, terwijl in het spitse kontje op voorteffelijke wijze de twee elegante uitlaten worden geïntegreerd. De carrosserie is een mix van gladde, gelakte en ruwere oppervlakten. Het is een knap werkstukje, klasse met karakter en echt iets voor de liefhebber. Origineel, en dus nog maar weinig te zien bij motoren, is de "Ride by Wire" die het rijgedrag en de prestaties van de Shiver bepalen. Het in de hand nemen van een dergelijk machine gebeurt meestal vrij makkelijk en ook de Shiver maakt hier geen uitzondering op. Een "menselijk" formaat en een natuurlijke rijpositie maken dat de piloot zich onmiddellijk goed voelt, te meer daar de hendels aan het stuur en aan de voeten regelbaar zijn. Het zadel is comfortabel, maar toch net iets te hoog voor de kleinsten onder ons. Een ander minpunt is de draaicirkel, die de handigheid bij manoeuvres beperkt. Het moderne dashboard krijgt een analoge toerenteller en een boordcomputer die je vanaf het stuur kan bedienen en informatie geeft als de versnelling (een beetje te traag) of de maximale snelheid (grappig). Minder leuk is het ontbreken van een benzineaanduiding... Het controlelampje knippert pas wanneer je bijna bij de laatste druppel benzine bent, ... zoals we tijdens onze testrit zelf konden vaststellen… Wel willen we onze waardering uitspreken over de passagierszetel die groot genoeg en erg comfortabel is, terwijl twee handgrepen voor de nodige steun zorgen.
Ride by Wire
Contact aan, starten maar...en dan bij draaiende motor weer op de startknop drukken om de beheersmode van de motor te kiezen. Er staan drie keuzes op het programma: R voor Rain, T voor Toerisme, S voor Sport. Rain vergeet je best behalve als je echt een beginneling bent, want hiermee wordt deze twin werkelijk "ontmand". De T-mode laat een braaf rijgedrag toe, zonder enige vorm van nerveusheid. Een verstandige optie, die net niet vervelend is. Je zal het wel begrepen hebben, maar wij hebben tijdens onze testrit bijna uitsluitend in de Sport-mode gereden. Vergeet onze kritische woorden tijdens de test van de eerste Shiver, want de programmering van de elektronica was niet optimaal en als gevolg daarvan bleef ook het goede gevoel achterwege. Aprilia heeft zijn huiswerk echter overgedaan en het plezier dat we bij deze motor mochten ervaren deed ons denken aan een zekere... Street Triple! En dat kan tellen als vergelijking, niet? Dankzij het aanwezige koppel en pk's vanuit de laagste toeren is de Street één van de weinige Mid-Size roadsters die een echt enthousiasmerende motor bezit, zelfs bij het dagdagelijkse gebruik. De Shiver dus ook.
"The" Sound
De Shiver legt dezelfde kwaliteiten voor en het is dus compleet onnodig om het gashendel helemaal open te wringen als je wat plezier wil maken, terwijl een heerlijke motorsound de oren van de piloot streelt. Geen haar op ons hoofd dat er aan denkt om de uitlaten te vervangen. Een mooi geluid is echt belangrijk bij een motor en het is dus moeilijk te begrijpen dat sommige motoren een aangename klank voortbrengen, terwijl anderen pijnlijk luid zijn?
Een voltreffer
Met zijn levendige, ronde en toch speelse motor kan je je erg goed vermaken aan het stuur van de Shiver. Hierbij geassisteerd door een zachte en precieze versnellingsbak met een perfecte koppeling. Het chassis, dat niet zo nauwkeurig stuurt als een Street Triple, geeft toch een goed compromis tussen comfort en doeltreffendheid. Op de limiet verliest hij een beetje van zijn scherpte, maar hij blijft steeds goed beheersbaar en geeft vertrouwen aan de piloot. De vering kent in extreme omstandigheden zijn grenzen, maar biedt voor de rest een uitstekend comfort dat door de prima rijpositie nog eens versterkt wordt. Ook de remmen kunnen het plezier aan deze Aprilia niet verminderen. Hun progressieve bijtkracht maken hen doeltreffend en zowel vooraan als achteraan makkelijk te doseren . Ook hier is het gevonden compromis erg overtuigend.
Dus? Een mooi smoeltje, een uitstekende motor en een onberispelijk chassis en dito remmen… wat kan je nog meer vragen? Een gematigde prijs misschien? Want met 8.490€ wordt exclusiviteit duur betaald.