De onwaarschijnlijke Goliath

Met de hakbijl

De G-Klasse is de Bretoense kast van de autowereld: vormgegeven met de brute bijl, zonder rondingen en met een silhouet dat niet veranderde sinds 1979. Aan dat oude profiel voegden de prettig gestoorde jongens van AMG nog enkele straffe details  toe: gigantische velgen (20 duim), logo’s en vooral vier uitlaatpijpen die uitkomen aan de zijkant, onder de achterdeuren. Te gek!

Niet alleen de AMG’s, maar het volledige gamma van de G-Klasse evolueerde, bijvoorbeeld met led-dagrijverlichting en meer gestroomlijnde zijspiegels. ‘Gestroomlijnd’ is bij deze auto die eerder lijkt op een frigo dan op een raket natuurlijk vrij relatief…

De verpakking

De G-Klasse AMG is de dikke Bertha van de weg, een tyrannosaurus die verloren gelopen is in de jungle van het huidige verkeer. Hoewel het niet bepaald een verfijnde auto is, kreeg het interieur nieuwe uitrusting, zoals het Comand-systeem met navigatie en internettoegang.
En dan is er nog de veiligheid… Je denkt misschien dat de G-Klasse krukken nodig heeft, gezien zijn archaïsche ophanging. De uitrusting bestaat onder meer uit een dodehoekdetector, een parkeerhulp en een actieve snelheidsregelaar met radar.

Monsterlijke evolutie

Laten we de geschiedenis van de G-Klasse even samenvatten. Hij begon zijn carrière in 1979 met een bescheiden viercilinder benzine met een honderdtal paarden. Dat was voldoende voor het rustieke, gescheiden chassis, de starre assen en de antieke besturing met recirculatiebal. Een G-Klasse was niet bestemd voor de Autobahn of bochtige Alpenwegen (nochtans precies het jachtterrein van deze eerste test!), maar eerder geschikt voor hard en ruw terrein, op onherbergzame bodem of zelfs in de wildernis.   

Onderhuids is hij vandaag nog altijd hetzelfde, maar het hart veranderde. Onder de motorkap van de geteste AMG-versie, die maar liefst 40 procent van de verkoop van de G-Klasse vertegenwoordigt, vinden we de kolossale 5.5 V8 biturbo met 544 paarden. Nog monsterlijker is de koppelwaarde: 760 Nm tussen 2.000 en 5.000 tr/min. Hiermee legt de G-Klasse 0 tot 100 km/u af in 5,3 seconden en kan hij maximaal 210 km/u rijden.

Genoeg gepalaverd, instappen

De G-Klasse heeft intimiderende allures. Zoals een enorme rechthoek die op gigantische wielen rust, heeft de G-Klasse de maten van de ongelooflijke Hulk. Aan boord klimmen lukt zonder veel moeite. De sfeer binnenin is bovennatuurlijk: je voelt de rustieke origine van de G-Klasse, maar elke vierkante centimeter van het interieur is bedekt met leder, Alcantara of geborsteld aluminium.
Koortsachtig durven we de motor te starten… Dan volgt een onbeschrijflijk geluid, het kabaal van alle duivels die ontsnappen via de vier uitlaatpijpen. Deze duivelse, gutturale klank draagt sterk bij tot de mooie persoonlijkheid van de G-Klasse.

Op de weg

De zeventrapsautomaat in D, de voet zacht lossen van het rempedaal en … we zijn vertrokken. Met een zekere zachtheid zelfs. Dit gezegd zijnde: de minste druk op het gaspedaal ontketent een gedonder in de uitlaat dat de muren doet trillen. Discreet en zacht vertrekken uit de stad is een onmogelijke opdracht.

Wagneriaans

Dan volgt het eerste bochtige wegje. Opgewonden als ik ben, durf ik het rechterpedaal in te duwen… Wat volgt, is de Apocalyps. De kracht is hevig, de motor schreeuwt het uit, de holle stem weerklinkt, de turbo blaast voluit en de bocht nadert razendsnel. De versnellingsbak heeft echter moeite om het ritme van de motor te volgen en blijft hangen in de verkeerde versnelling. 

Ik duw op de rem, maar stel vast dat zich onder mijn voet een sponsachtig en weinig overtuigend pedaal bevindt. Nochtans vertraagt de G-Klasse voldoende. Helemaal opgewonden door het woeste geborrel probeer ik de auto in te sturen maar door de vage, onduidelijke besturing rond het nulpunt is precisie erg relatief. Bemoedigend… De G-Klasse duikt de bocht in met de tegenzin die je mag verwachten van twee starre assen. Achter het stuur wacht ik krampachtig tot de weg weer recht wordt. Oef, de bocht is voorbij.

Je zou denken dat ik nu voorzichtiger zal zijn, een beetje afgekoeld door het agrarische karakter van deze vierwieler. Neen, ik geef opnieuw een dosis gas, de motor brult luider dan ooit en de auto wordt perfect vooruit gekatapulteerd, zoals het een vierwielaandrijver betaamt. Maar deze keer laat ik me niet meer vangen. Met uiterste voorzichtigheid vertraag ik aan het begin van de bocht tot een snelheid van de eerste de beste tractor.  

En het verbruik?

De dorst van de G-Klasse is al even exuberant… Reken op 15 tot 25 l/100 km, naargelang de gebruiksomstandigheden en … het enthousiasme. Verduiveld veel. Nochtans kondigt Mercedes aan dat het verbruik met 13 procent daalde tegenover de vorige G-Klasse AMG en kreeg hij standaard een start-stopfunctie. Ik zweer het…

G65 AMG: de duivel in persoon

Valt deze G63 AMG volledig buiten categorie? Ongetwijfeld, maar er bestaat een G-Klasse die nog sterker en gekker is: de G65 AMG. Die is gewapend met een V12 biturbo op de vooras voor een vermogen van 612 pk en een koppel van 1.000 Nm. Een verzamelstuk.

Duur, zéér duur

De prijs van dit leuke speelgoed? Ongeveer 140.000 euro voor de G63 AMG (zonder opties) en … 120.000 euro extra voor de G65 AMG. Voeg daar nog de taksen, het verbruik en de verzekering aan toe. Kortom, dit duistere monster valt buiten elke categorie. 

Onwaarschijnlijk

De G-Klasse AMG is het archetype van de auto die probeert talrijke functies te combineren, maar er niet echt in slaagt. Door zijn ophanging is het een terreinwagen, maar daar voelt hij zich niet op zijn gemak door zijn banden van een sportwagen. Is het dan een sportieveling? Door zijn beresterke motor wel, maar niet door zijn ophanging, remmen en besturing, die compleet achter de feiten hollen. Een gezinswagen? Neen, want de ophanging is te hard en de G-Klasse is te luidruchtig en niet praktisch genoeg.

Weg met alle redelijkheid, de G-Klasse AMG is niet in een hokje onder te brengen en volkomen nutteloos. En precies daarom is hij onmisbaar in deze sombere en saaie tijd.