getroffen door de bliksem

Overdreven?

De Astra OPC voegt qua look nog heel wat toe aan de GTC waarvan hij is afgeleid. De bumpers kregen een nieuw uiterlijk en grote luchtinlaten, de dubbele uitlaat is omringd met chroom, de velgen zijn 19 duim groot, een spoiler duwt op de achterklep, … Kortom, hij steekt zijn bedoelingen niet weg.

Warme sfeer vanbinnen

In Duitsland is zwart de kleur van de sport. Binnenin heerst dus een strenge sfeer, opgeleukt door blauwe stiksels en OPC-logo’s. Het driespakige stuurwiel met chromen inzetstukken valt aangenaam in de hand, terwijl de kuipzetels je perfect omsluiten. Je voelt je één met de auto nog voor je een meter gereden hebt. Maar om de gordel aan te doen, zijn de kuipzetels echt een hindernis. Opgelet voor ontwrichtingen ...

Qua ruimte verschilt deze Astra OPC niet van een klassieke GTC. Dat betekent een goed koffervolume, een perfect bruikbare achterbank voor volwassenen en een zeer beperkt zicht naar achteren.

Mechaniek

Om iedereen te overtuigen, ontwikkelde Opel de krachtigste aandrijving van het segment. De basis is nochtans hetzelfde als bij de concurrentie: een tweeliter viercilinderblok met directe brandstofinspuiting. Maar de turbo blaast hard in de longen, tot ze 280 pk en een koppel van 400 Nm bij 2.500 tr/min ontwikkelen. Dat wordt allemaal via een zesversnellingsbak overgebracht op de voorwielen.

280 pk op de voorwielen: een gewaagde zet?

Een krachtige motor die al zijn woede loslaat alleen op de voorwielen, dat is niet altijd een goed idee. Banden die snel in rook opgaan, een stuur dat lijdt aan Parkinson, het geheel dat steeds naar de ene of de andere kant van de weg trekt, … Kortom, een voorwielaandrijver met veel vermogen moet je nauwgezet ontwikkelen. En ik moet toegeven dat ik vreemde herinneringen overhield aan de vorige Astra OPC (240 pk): de voortrein was absoluut niet in staat om de furie van de motor te verwerken. Spannende momenten …

Grote middelen

 “Dat nooit meer”, moet men bij Opel ongetwijfeld gedacht hebben. De ingenieurs zetten deze keer dan ook de grote middelen in: een HiPerStrut-voortrein met ontkoppelde driehoeken en mechanische zelfsper. Dit geheel doet een beroep op een adaptieve FlexRide-ophanging met drie rijmodi: Normal, Sport en OPC. Die laatste is voorbehouden aan het vlakke asfalt van het circuit.

Buren wakker maken

Ik vermoed dat je niet meer te houden bent, tijd om te vertrekken! Eens de motor ontwaakt, stuurt hij een zwaar gegrom door de twee uitlaatpijpen. Een diepe keelklank weerklinkt op verzoek en is  niet bepaald discreet. Gelukkig voor de buren klinkt de motor eens op temperatuur veel vrediger. De sfeer is verzekerd.

We zijn weg

Ondanks die kleurrijke sfeer, rijdt de Astra OPC even gemakkelijk als om het even welke diesel. De versnellingsbak is gemakkelijk, net als de overige bedieningen. De rechtervoet streelt het pedaal, waardoor de mechaniek zachtjes roffelt. Ondanks al zijn attributen blijft de Astra OPC dus een goed opgevoede leerling; gemakkelijk en comfortabel. De schokdemping vergeeft meer dan in een Mégane RS bijvoorbeeld.

Go!

Duw het rechterpedaal in en de 280 paarden worden wakker. De turbo warmt ook het interieur op dankzij het ‘buisachtige’ geluid, terwijl het hese gerommel in de uitlaat vermenigvuldigd wordt. Het akoestische spektakel verwent de oren. Natuurlijk reageert de OPC bij elke duw op het gaspedaal, maar zonder dat je haren ervan recht gaan staan. Een blik op de technische fiche bevestigt deze indrukken: bij acceleratie zet de Astra OPC ongeveer dezelfde tijden neer als zijn concurrenten.

Maakt Opel ons dan iets wijs door 280 viriele paarden aan te kondigen? Neen, je moet het antwoord eerder zoeken bij het buitensporige gewicht. 1,55 ton, dat loopt op als je weet dat een Mégane RS gemakkelijk 100 kg minder weegt.

Gelukt of niet?

De slechte gewoontes van de vroegere voortreinen behoren tot het verleden. Deze keer wordt het vermogen met meer zekerheid verwerkt. Toch slippen de voorwielen op natte ondergrond snel door. Vertrek dus behoedzaam om een buitensporig bandenbudget te voorkomen. Bij een dynamische rijstijl doorstaat de Astra OPC perfect de vergelijking, met een levendige en nauwkeurige voortrein, een goed afgestelde achtertrein en een schokdemping die rolneigingen en andere koetswerkbewegingen wegwerkt. De Brembo-remmen zijn altijd present.

Het chassis boet niets in qua comfort. Snel vooruitgaan in een Opel OPC, is voortaan echt mogelijk. Maar de bediening lijkt minder verfijnd afgesteld dan in een Mégane RS, met een minder natuurlijke feedback en een iets minder snedig weggedrag. De versnellingsbak stelt teleur door zijn hakerige bediening bij ‘hete’ momenten.

De prijzen

Met een prijs van 30.950 euro is de Astra OPC duurder dan de Renault Mégane RS (driedeurs, 265 pk, 29.500 euro) en de Ford Focus ST (vijfdeurs, 250 pk, 29.000 euro), maar goedkoper dan de Mazda 3 MPS (vijfdeurs, 260 pk, 31.800 euro) en de VW Golf GTI Performance (drie- of vijfdeurs, 230 pk, 32.390 euro). Voor die prijs is de uitrusting correct, maar de garantie blijft zoals gebruikelijk bij de Duitsers beperkt tot twee jaar, zonder kilometerbeperking.

Besluit

Ondanks zijn vermogen van een raket, is de Astra OPC geen ontembaar monster. Hij rijdt zeer doeltreffend  met een zware rechtervoet en voldoet aan de dagelijkse vereisten. De Astra OPC wordt gepositioneerd tussen een zeer krachtige maar vrij radicale Renault Mégane RS en een veelzijdige maar minder opwindende VW Golf GTI.