Bugatti
De opvolger van de Chiron is voor het eerst te zien onder een bijzonder kleurrijke laag camouflage.
Nu de wrapping-trend de voorbije jaren heel populair is geworden, kom je wel vaker auto’s tegen met een minder smaakvolle uitdossing. Sommigen wagen zich zelfs aan goud, fluweel of een synthetisch gazon. Maar dat zijn altijd persoonlijke initiatieven die niets te maken hebben met wat de constructeurs zelf aanbieden.
Toch hebben in de automobiele geschiedenis sommige constructeurs zelf ook uitvoeringen gelanceerd die zo uit het regelboek van de slechte smaak leken te komen. Geen enkel merk is van dergelijke uitschieters gespaard gebleven.
Dit zijn de 5 meest wansmakelijke gevallen
In 1995 verraste Volkswagen met de Harlekin-versie van de anders zo brave Polo. Hij viel niet op door één specifieke kleur, maar wel door vier verschillende tinten die als een lappendeken waren aangebracht. Klanten konden uit vier varianten kiezen. Aanvankelijk dacht VW er 1.000 van te slijten, maar uiteindelijk liepen er 3.800 van de band.
In de jaren ’70 liepen de verkoopcijfers van de 2PK terug en besliste Citroën om een jonger publiek te proberen lokken. Destijds waren sportschoenen bijzonder populair en daarom besliste het merk om daar inspiratie te halen. Dat leidde tot de 2PK Basket, een op zijn zachtst gezegd ongebruikelijke cocktail. Het idee werd uiteindelijk niet doorgezet en het bleef bij twee gebouwde exemplaren.
In 2002 onderging de Mazda Demio een facelift. Om meer vrouwelijke klanten aan te trekken voegde de Japanse autobouwer in sommige markten de kleur Stardust Pink toe aan het aanbod. Dit rijdende zuursnoepje op wielen was een beperkte reeks en het idee werd niet op andere modellen overgenomen.
Iedereen is het eens over het talent van Paul Smith in de mode, maar zijn beroemde gekleurde lijnen weten minder te overtuigen op een koetswerk. De Mini Cooper waagde zich aan het experiment, maar kende geen succes.
Ook Smart heeft stilistische durf aan de dag gelegd met zijn eerste Fortwo van het begin van de jaren 2000. Het volk kon kiezen uit tinten en motieven die destijds nog door de beugel konden, maar die vandaag als een voorbeeld van slechte smaak gelden. Gelukkig is de constructeur van stadswagens het sindsdien wat rustiger aan beginnen doen.
