Franse bommetjes

Opvallende verschijning

Na de recente facelift werd de Clio III wat langer en leek hij vooraan wat meer op de Mégane. De Clio III is iets meer dan 4 meter lang en daarmee net zo lang als de Peugeot 207.
De GT-versie van de Clio ziet er behoorlijk sportief uit. Buiten de speciale blauwe kleur en de obligate spoiler achteraan krijgt hij ook andere bumpers, donker gekleurde lichten en een dubbele uitlaat. Typische 16-duimsvelgen ronden het geheel af.
De RS doet er nog een flinke schep bovenop: luchtextractoren, 17-duimsvelgen, duidelijk zichtbare uitlaten en nog agressievere bumpers. Je kunt er niet naast kijken.

Motoren

De GT kan met de 1,5 dCi of de 1,6-liter benzinemotor van 128 pk uitgerust worden. Die laatste haalt zijn maximale vermogen bij 6.750 omwentelingen per minuut terwijl hij bij 4.250 omwentelingen per minuut 155 Nm levert. Als we op de cijfers mogen afgaan is dit een erg puntige motor. Om vlot te hernemen moet je in de praktijk geregeld naar de zesversnellingsbak grijpen en de motor boven 3.500 à 4.000 omwentelingen per minuut houden. De motor doet dit echter met plezier en hij klinkt erg suggestief. Spijtig genoeg verveelt de sound snel. Wie graag op het koppel rijdt kan deze motor maar beter vergeten.
De RS is heel andere koek. Renault Sport claimt maar één doel bij de RS: rijplezier. De motor is een juweeltje: 203 pk bij 7.100 omwentelingen per minuut en 215 Nm bij 5.400 omwentelingen per minuut. Ondanks de moeite van Renault om de motor soepeler te maken blijf je beter hoog in de toeren. Maar eens je de truc kent, is er geen houden meer aan. Boven de 5.000 omwentelingen per minuut ontbindt de motor zijn duivels. De uitlaat stoot een hees geluid uit en de naald van de toerenteller flitst naar de rode zone. Bij lage toeren werkt de motor vrij soepel, maar veel koppel valt er niet te bespeuren. Het is in de hoge toerentallen dat de pk’s spreken en het rijplezier regeert. Uiteraard wordt deze motor gekoppeld aan een versnellingsbak met zes verhoudingen. Zes korte uiteraard.

Wegligging

Onze GT had geen ESP (elektronische stabiliteitscontrole) aan boord. Hierdoor konden we het evenwichtige chassis ten volle uittesten. De GT reageert levendig en laat als je dat wenst de staart uitbreken. De stuurinrichting voelt wat kunstmatig aan, maar voor de rest overtuigt de GT. Gelukkig is de ophanging eerder soepel en rijdt hij vrij comfortabel.
De RS is simpel te omschrijven: hard. Maar het rijplezier is groot. De motor klimt vliegensvlug in de toeren en je kan hard op de remmen gaan staan. Die zijn krachtig en hebben een groot uithoudingsvermogen. Bovendien zijn ze makkelijk doseerbaar. Hierdoor kan je de auto perfect de bocht in sturen. In de bocht gedraagt de auto zich levendig maar gezond en bij het uitaccelereren heeft de Clio RS erg veel grip. Op een circuit is de auto een droom, maar van zodra het wegoppervlak minder vlak is, krijgt je rug heel wat klappen te verduren. Dat verstoort de concentratie. Gelukkig blijft de RS erg efficiënt. Klasse. In vergelijking tot de andere Clio’s voelt de stuurinrichting hier wel goed aan. Een schitterende voortrein, schitterende remmen en een schitterende motor. De Clio RS laat zich makkelijk en snel besturen. Wat wil een mens nog meer …

Binnenin

De GT heeft een aangenaam en sympathiek interieur. De stoelen met GT-logo bieden erg veel zijdelingse steun. Door de toerenteller met witte achtergrond, de aluminium pedalen en de tweekleurige stoelen overheerst een sportieve sfeer. Voor grote bestuurders is de zitpositie misschien net iets te hoog, maar verder is alles haast perfect.
In de RS is de sfeer nog radicaler: een geel inlegstuk op het stuur, een gele toerenteller en RS-stoelen maken duidelijk welk vlees je in de kuip hebt. Maar net als in de GT zien we toch liever een wat lagere zit.

Comfort

Het rijcomfort van de GT is behoorlijk. Nog maar eens een bewijs dat efficiëntie niet dadelijk met ‘hard’ moet verbonden worden. Lange ritten zijn echter geen pretje. De kleine 1,6-liter motor klimt hoog in de toeren en dat gaat snel vervelen.
De RS is helemaal anders. Hierbij kiest men resoluut voor sportiviteit en aanvaard je de consequenties. Dit betekent dat efficiëntie het haalt op comfort. Kortom: dit is hard en droog. De motor klinkt geweldig, maar is heel nadrukkelijk aanwezig. Op autosnelwegen wordt dat hinderlijk. Ook al omdat de motor door de korte versnellingsbak hoog in de toeren klimt.
De functionaliteit en de interieurruimte zijn die van een klassieke Clio. Gezien de afmetingen zijn die correct. De kofferruimte is goed belaadbaar, waarbij de achterbank in twee delen neergeklapt kan worden.

Budget

De Renault Clio GT kost 17.350 euro. De RS Cup komt op 18.950 euro. Die versie is dan wel ontdaan van alle comfort. Een beter uitgeruste versie moet 22.200 euro kosten. Gelukkig krijg je hierbij een vrij complete uitrusting. Het verbruik van de GT schommelt rond 8l/100 km terwijl je bij de RS op 10 l/100km mag rekenen. De GT is dus niet zo zuinig, maar rekening houdend met de prestaties kunnen we bij de RS van een redelijk verbruik spreken.

Conclusie

De RS is zonder twijfel een van de best presterende sportieve kleine auto’s. Het onderstel is ongelooflijk goed. Op voorwaarde dat je de hoge toeren niet schuwt, is de motor ontzettend krachtig. Voor dagdagelijks gebruik is de ophanging te hard, maar als je door de auto bent gebeten neem je er dat graag bij. De GT is helemaal anders. Het onderstel is een mooi compromis tussen comfort en wegligging, maar de motor valt tegen. In de lage toeren komt hij koppel tekort waardoor je niet vlot kan hernemen. En dat is toch een van de belangrijkste criteria voor een GT. Misschien zullen de fans het ons nooit vergeven, maar in dat geval kan je maar beter voor de diesel kiezen. Op voorwaarde dat je zonder de knappe motorsound kan en geen toerenteller mist die constant rond 7.000 omwentelingen per minuut hangt.