Mercedes-Benz
De Duitse terreinwagen geboren in 1979 vindt zichzelf opnieuw uit voor het elektrische tijdperk. De elektrische G-Klasse heet echter niet EQG, maar G 580 EQ. De specs zijn alvast veelbelovend...
MG vertrok niet van een wit blad. Enkele jaren voordien kocht het merk het Italiaanse bedrijf Qvale over (voordien De Tomaso). De directie van het Britse bedrijf hoopte een slag te kunnen slaan met een model dat gebaseerd was op het laatste model van Qvale, de Mangusta.
Spectaculaire look
Stilistisch is het resultaat bijzonder. Begin jaren 2000 verbaasde de MG XPower met een gemeen ogende grille, verschillende luchtinlaten en flamboyante koetswerkaddenda. De 4,48 m lange tweedeurs met twee plaatsen heeft een klassieke opstelling: motor vooraan en achterwielaandrijving. Net zoals bij de Qvale Mangusta.
Technisch
Onder de kap gebeurt er ook niets revolutionairs: MG gebruikt de V8 van een Ford Mustang. Die is 4,6 liter groot, ontwikkelt 326 pk en 410 Nm. Behoorlijke cijfers, die via een manuele vijfversnellingsbak naar de achterwielen gaan. Op die manier haalt de MG 100 km/u in minder dan 6 seconden en een topsnelheid van 265 km/u.
SV-R
In 2004 waren er nog niet veel bestellingen voor de MG binnengelopen. Het merk gooide het over een andere boeg met een krachtigere versie, de SV-R. Dankzij een nieuwe motor, een vijfliter V8, produceerde die 390 pk en haalde hij een topsnelheid van meer dan 280 km/u.
1.000 pk
Dit is geen grap: er werd officieel een versie van 1.000 pk aangekondigd. Dit ultrakrachtige model zou op distikstofmonoxide rijden om dat vermogen te halen. Het bleef echter bij een aankondiging: er werd geen enkel model van geproduceerd.
Productie
De auto trok de aandacht tijdens zijn presentatie, maar de verkoop wilde niet volgen. De gewone versie kostte iets meer dan € 80.000 en de SV-R ongeveer € 100.000. De MG XPower ontgoochelde op meer dan één vlak: een lastige versnellingsbak, povere afwerking, een gebrek aan merkimago en half werk voor het interieur. Bovendien was de assemblage bijzonder complex: het koetswerk uit koolstofvezel en het chassis werden tegelijk in Engeland en Italië gemaakt. Uiteindelijk zagen slechts 82 exemplaren het daglicht, waarvan sommige na het faillissement van het merk.
