guitig kleintje

De Juke is direct afgeleid van het concept Qazana dat op het salon van Genève in 2009 werd voorgesteld en neemt in de Nissan-familie plaats als kleine broer van de Qashqai, die de helft van de verkoop van het merk vertegenwoordigt. De nieuwe kleine SUV kreeg een veel assertievere persoonlijkheid en werd geboren in Londen, in het ontwerpcentrum van Nissan Europe. In Japan werden de puntjes op de i gezet. Complexe en verwrongen rondingen domineren de originele stijl. Zijn coupéprofiel wordt benadrukt door gestrekte zijruiten en een hoge gordellijn, wat doorgaans niet het voorrecht is van SUV's.  

Raketlanceerder 

De achterste deurgrepen schuilen in de deurstijl en de achterlichten hebben de vorm van een boomerang, wat herinnert aan een zekere 370 Z. Aan de onderkant is de Juke daarentegen een echte compacte SUV, met een grote bodemvrijheid en grote velgen met dito banden. De zwarte zijschorten en wielkastverbreders en de onderkant van het koetswerk  lijken de bodem te beschermen.

Vooraan maakt een pseudobeschermplaat voor het carter deel uit van de bumper en doet het dienst als luchtinlaat. In plaats van een klassieke grille met lamellen te tekenen, kozen de ontwerpers voor een radiatorrooster met ronde openingen. Op de keper beschouwd, lijkt het wel een raketlanceerder die James Bond waardig is.

Retro  

Boven de taille is de stijl sportief, met een heel steile voorruit en dalende daklijn die uitmondt in een geïntegreerde en aerodynamische spoiler. De verlichting tapt uit hetzelfde vaatje en bestaat uit koplampen die in twee delen opgedeeld zijn. Het eerste steekt uit boven de motorkap, terwijl de groot- en dimlichten zich lager bevinden, ter hoogte van de bumper. De ronde lichten doen trouwens denken aan rallywagens uit de jaren zestig en zeventig, die hadden ook zulke grote lichten.

Geïnspireerd door motor

De Juke is niet alleen origineel aan de buitenkant, maar ook in het interieur. De centrale console heeft een blinkende kleur en lijkt op de brandstoftank van een motorfiets. Inzetstukken in het verlengde van de armsteunen in de deuren zijn uitgevoerd met hetzelfde laagje vernis. Zoals in de Renault Wind worden de tellers afgedekt door een vizier dat erboven lijkt te zweven. Ook hier dient de motorwereld als inspiratie.

Onuitgegeven is het NDCS (Nissan Dynamic Control System), beschikbaar naargelang de versies. Met dit systeem kan de bestuurder de dynamiek van de auto regelen, behalve de ophanging. Er zijn drie modi: Normal, Sport en Eco.

Elke stand verandert de parameters van het motorbeheer, de CVT-versnellingsbak (op de 1.6 Turbo), de stuurbekrachtiging en zelfs de klimaatregeling. In sportmodus wordt de cartografie van de motor bijvoorbeeld aangepast, zodat je hoger in de toeren kunt klimmen, voelt het stuur wat directer aan. In de normale modus is het stuur lichter en meer lineair. De Eco-modus geeft de voorkeur aan een rustige rijstijl. Het NDCS bevat nog meer (overbodige) snufjes, zoals een G-krachtmeter.

Beperkte ruimte

Het geheel oogt erg mooi, maar is het ook bruikbaar? De 4,13 meter lange Juke is gebaseerd op het B-platform van de groep Renault-Nissan (Note, Modus, ...). De voorkeur voor een originele stijl komt de interieurruimte niet ten goede. Achterin kunnen nog net twee volwassenen plaatsnemen, maar de hoofdruimte is krap. Voorin zouden passagiers met lange benen de zetel graag wat meer achteruit kunnen schuiven. De bestuurder kan dan weer het stuurwiel niet verstellen in de diepte.

En de koffer? Zijn totale capaciteit onder de bagage-afdekking bedraagt 251 liter, wat maar net volstaat. Gelukkig klappen de achterzetels met een simpele beweging neer, zodat een vlakke laadvloer ontstaat. In die opstelling bedraagt het volume 830 liter. Origineel detail: de bagage-afdekking maakt deel uit van de kofferklep en gaat dus automatisch mee naar omhoog als je die opent.  

Aangenaam, maar niet sportief 

Voor onze eerste test hadden we de keuze uit twee versies: de 1.6 Turbo met 190 pk, continu variabele transmissie (CVT) en vierwielaandrijving en de 1.5 dCi met 110 pk. Aangezien er van de eerste wellicht niet veel verkocht zullen worden bij ons, kozen we voor de tweede.

Met deze motor hinkt de Juke niet achterop, want hij haalt een topsnelheid van 175 km/u (op de Duitse autosnelweg wees de teller zelfs 190 km/u aan) en spurt van 0 naar 100 km/u in 11,2 seconden. Kers op de taart: ondanks de hoge architectuur stelt hij zich tevreden met een gemiddeld verbruik van 5,1 l/100 km (134 g CO2).

De geluid- en schokdemping zijn goed, maar de Juke gedraagt zich niet sportief op de weg. Nog een klein minpunt zoals bij elke 1.5 dCi ongeacht de vermogensversie: bij lage toeren treden kleine onderbrekingen van de injectie op, vooral in de vierde versnelling (van zes). De Juke diesel kost minstens 18.150 euro.