Terugkeer van de Safrane

Renault Lassitude?

De voorganger van de Latitude was de Vel Satis. Ondanks kwaliteiten zoals een hoog comfort en ruim interieur moest de Vel Satis afrekenen met zijn – laten we beleefd blijven – bijzondere uiterlijk. Dat heeft de verkoop niet geholpen. Het werd zelfs een flop.

Renault schoof de ‘creativiteit’ weer aan de kant en stelt de ietwat banale Latitude voor. Dat is meer de erfgenaam van de Safrane dan die van de Vel Satis. Voor de goede verstaander: het woord ‘lassitude’ in de titel is Frans voor droefheid, vandaar. Goed, echt lelijk is hij niet maar in vergelijking met de laatste ontwerpen van de constructeur kunnen we de termen banaal en saai toch niet onderdrukken.

Overal

Dat de Latitude de harten niet beroert is nu wel duidelijk, maar het speelt ook mee dat hij in alle uithoeken van onze aarde moet weten te overtuigen. Hij is afgeleid van de Koreaanse Samsung SM5 en verschilt door zijn motoren, radiatorrooster en boordplank. Niet echt veel dus. Renault profiteerde dus van een bestaand product en friste dat wat op voor de Europese markt. De Latitude is een echte wereldauto.

Onderhuids

De achtertrein komt van bij Nissan, terwijl de voortrein dezelfde is als die van de Laguna. Voor Europa zijn de afstellingen wel specifiek. Onder de kap vinden we beproefde motoren uit eigen huis: de 2.0 dCi met 150 en 175 pk en de nieuwe 3-liter V6 met 240 pk en 450 Nm, die onlangs werd voorgesteld in de Laguna. Een manuele versnellingsbak met zes verhoudingen en een automaat met evenveel gangen staan in voor de transmissie.

Het beste zit binnenin

Renault wil in de Latitude vooral een thuisgevoel creëren, om comfortabel afstanden af te leggen, alsof je bij het haardvuur met de hond aan je voeten rustig onderuitgezakt zit. Renault loopt niet mee met de Duitse technologiewedloop en komt zelfs een beetje armtierig voor de dag.

Geen dodehoekverklikker (BLIS), radargestuurde snelheidsregelaar of noodremsysteem om een ongeval te vermijden. “Te duur”, zeggen de verantwoordelijken, die argumenteren dat de Latitude wel zeer concurrentieel is qua prijs.

Toch is de auto uitgerust met comfortitems als een massagezetel (helaas alleen voor de bestuurder), een automatische parfumverspreider (met twee geuren zelfs) en, jawel, ionisatie van de binnenstromende lucht.

Stress?

Niet helemaal duidelijk? De luchtionisator produceert actieve waterstofatomen en negatieve zuurstofionen die variëren naargelang de gekozen cyclus. Negatieve ionen zorgen voor een kalmerend effect. In de Clean-modus wordt de lucht gereinigd door de microben ter hoogte van het tapijt te neutraliseren. In de Relax-modus zou je je meer ontspannen moeten voelen.

En in de praktijk? De Clean-modus zorgt inderdaad voor een frisser gevoel, een beetje zoals in een ziekenhuis, vrij steriel. De Relax-modus kon ons eigenlijk niet overtuigen. Misschien was ik al ontspannen genoeg.

Binnenin

De buitenzijde kon ons zoals gezegd niet charmeren en diezelfde bemerking geldt voor het interieur. Akkoord, je voelt je snel op je gemak, maar toptechnologie hoef je hier niet te zoeken en de sfeer is ook niet om over weg te dromen. De centrale console doet zelfs vrij goedkoop aan en is ongepast voor een auto die toch meer dan 30.000 euro moet kosten.

Ruim is de Latitude dan weer wel. Achteraan is er op schouderhoogte zelfs opvallend veel ruimte. Grote jongens moeten achterin wel opletten voor het hoofd, niet alleen bij het instappen maar ook eens je zit. Vooraan is er rijkelijk ruimte, behalve als je voor het dubbele open dak kiest waardoor de dakhemel wat zakt. Met 551 liter inhoud is de kofferruimte correct.

Rijden

Als eerste kregen we de 2.0 dCi met 175 pk en automaat onder de bips geschoven. Over de motor niets dan goeds: die is soepel, altijd beschikbaar en nooit luidruchtig. Het probleem is het onderstel. De stuurinrichting is wazig en de ophanging te zacht. Op autosnelwegen zorgt dat voor een royaal comfort, maar op bochtige wegjes gedraagt de Latitude zich eerder als een boot.

De hardere ophanging en de hydraulische bekrachtiging van de versie met de 3-liter V6 kan meer overtuigen. Hij is beter opgehangen en stuurt scherper, ondanks de ietwat zwaar aanvoelende neus.

Ikea-kast

Met een prijs van 32.500 euro is de Latitude concurrentieel, zonder echt goedkoop te zijn. Echte gebreken heeft hij niet, maar sterke troeven evenmin. De Latitude pretendeert ook niet dat hij een revolutie zal ontketenen in het segment. Hij is gewoon een auto uit het hogere gamma die aan een haalbare prijs wordt aangeboden. Daarbij mikt hij vooral op traditioneel en klassiek ingestelde klanten. Vergelijk het met een Ikea-kast: je kunt er al je spullen in kwijt, maar je zult er niet vol bewondering naar kijken. Voor een topberline die dynamischer is en meer emoties oproept, moet je bij de Laguna zijn: een uitstekende maar ondergewaardeerde auto.