Terugblik op mijn eerste 24 uur van Le Mans

Voor één keer is dit artikel in de eerste persoon enkelvoud geschreven. Het gaat dan ook over mijn eerste keer op de 24 uur van Le Mans, de oudste uithoudingsrace ter wereld die nog steeds loopt. En deze editie was bovendien een speciale, want het was ook nog eens de honderdste verjaardag van het evenement! Ik had dus geluk met mijn eerste keer. Het evenement begon trouwens al lang voor basketballer LeBron James de race op gang zwaaide met de Franse vlag...

Recordaantal toeschouwers

Het evenement rond de 24 uur van Le Mans is veel meer dan enkel die etmaalrace. Heel de stad Le Mans leeft op het ritme van de race, en dat gedurende meer dan een week! En het zou een understatement zijn om te zeggen dat ik daar niet alleen was om het jubileumjaar te vieren. Om de honderd kaarsjes van deze legendarische race uit te blazen, waren er meer dan 300.000 toeschouwers aanwezig. Voor de eerste keer was de 24-uursrace op La Sarthe uitverkocht! En dat was te merken: de parade, de tribunes, het terrein rond het circuit en zelfs de startgrid zagen zwart van het volk! Allemaal mensen die een herinnering wilden overhouden van dit speciale feest voor het honderdjarige bestaan van de 24 uur van Le Mans. En ik kan het enthousiasme begrijpen, want het is niet alleen een legendarische uithoudingsrace waar enkele van de meest legendarische gevechten op het circuit zich hebben afgespeeld, het is ook nog eens een spektakel. En wat voor een!

Nog beter dan op z’n Amerikaans

Een week lang is de Franse gemeente van 150.000 inwoners het epicentrum van de autowereld. En daarbij hoeft Le Mans niet onder te doen voor zelfs de meest uitzonderlijke Amerikaanse shows: vuurwerk, concerten, de straaljagers van de Patrouille de France, enzovoort. De Franse vlag waarmee de race wordt ingeluid, komt zelfs via een legerhelikopter naar beneden! En zelfs los van al dit spektakel is er altijd wel iets te doen, te zien en vooral te horen tijdens de 24 uur van Le Mans.

Plezier voor alle zintuigen

Tijdens deze 24 lange uren trilt de hele streek van La Sarthe mee met het ritme van het gebrul van deze machines, de ene al indrukwekkender dan de andere. Waar je ook staat of zit, kan je de motoren al van ver horen aankomen terwijl ze de 13,6 km en 38 bochten van het circuit afronden. Maar waar je hun geluid het beste hoort, is op het rechte stuk bij de tribunes. Het gebrul van de mechanische monsters weerkaatst tegen de tribunes aan weerszijden van het circuit en het doet je ribbenkast rammelen, maar het deed vooral mijn liefhebbershart sneller kloppen. En ik kan er niet omheen: sommige motoren zorgen voor meer kippenvel dan anderen. Vooral de Amerikaanse V8’s brachten heel wat sensaties met zich mee! Je kon de Cadillacs en Corvettes van mijlenver horen aankomen. Maar dat is nog niets vergeleken met het gebrul van de Nascar-V8 van Garage 56, die je trommelvliezen eruit rukt en voor tranen in je ogen zorgt telkens als hij voorbij komt. Monsterlijke machines die de piloten moeten zien te temmen, vooral op het asfalt van Le Mans.

De harde wet van de 24 uur

De 24 uur van Le Mans was ooit een marathonevenement waarbij het soms beter was om het rustig aan te doen met de mechaniek om de race in een mooie positie te kunnen uitrijden, maar die tijd is al lang voorbij. Vandaag is de race op La Sarthe een sprint naar de finish. Een race waarbij je gedurende 24 lange uren het gaspedaal moet vloeren. Natuurlijk gaan de auto’s sneller dan 300 km/u op het stuk tussen de Hunaudières, maar ze vlammen ook door de Indianapolis- en Porsche-bochten! Bovendien gaat het ook nog eens over zeer verschillende wagens: meer dan 60 hypercars, LMP2’s en GT’s moeten het circuit delen. Ongelukken zijn dus onvermijdelijk en niet iedereen zal de finish halen... Ook dat is de 24 uur van Le Mans. Dit jaar stonden er 62 auto’s aan de start, waarvan slechts 40 de finish hebben bereikt. En sommigen die uitvielen hebben zelfs nooit de zon zien ondergaan.

Verandering van licht en sfeer

Ja, Le Mans is ook een race waar het daglicht wordt vervangen door dat van de koplampen. Een verandering van licht die ook gepaard gaat met een verandering van sfeer, en dat als geen ander. Terwijl de piloten zich extra moeten concentreren om niet in de vangrail te eindigen, begint een deel van het publiek nog harder te vieren! Een ander deel verlaat stilletjes het circuit in de hoop dat hun favoriete team nog op de piste rijdt tegen de volgende ochtend.

Een eeuwfeest om nooit te vergeten

Na enkele uurtjes slaap gaan mijn ogen terug open, gewerkt door het geluid van de motoren. Ja, daar is de Nascar weer. Een betere wekker bestaat niet! Zoals altijd op Le Mans, heeft de nacht de kaarten weer geschud en bracht hij ook zijn fouten en ongelukken met zich mee. De feestvierders zijn eindelijk gaan slapen, terwijl de vroege vogels zich nog even gedeisd houden. ’s Ochtends vroeg is het nog heel kalm op Le Mans... de stilte voor de storm! In een mum van tijd stroomt het circuit weer vol, een mensenzee langs het circuit die kwam kijken naar de tweestrijd tussen de Ferrari met nummer 51 en de Toyota #8! 

Uiteindelijk is het de Italiaan die zegeviert in Frankrijk, 50 jaar na de laatste deelname van het merk aan de 24 uur van Le Mans! Een ding is zeker, dit eeuwfeest zal nog lang in het geheugen gegrift staan, en vooral in het mijne. Er wordt weleens gezegd dat je eerste keer niet je beste is. Daar durf ik nu aan te twijfelen. Geen betere manier om daar achter te komen dan volgend jaar terugkomen en te hopen op een verhaal over mijn tweede keer Le Mans!

Het laatste autonieuws op de voet volgen?

Vond je dit artikel interessant en wil je het laatste autonieuws meteen in je mailbox ontvangen? Schrijf je – net als meer dan 300.000 autoliefhebbers – nu gratis in via e-mail: