GM als leverancier De tijd van de balbieri’s met een paar Webber carburatoren is voor goed verleden tijd. Aan de huidige rationalisatie tendens ontsnapt ook Alfa Romeo niet. De Italiaanse constructeur heeft zijn boodschappen gedaan bij GM een heeft er een 2.2 liter gekocht. Onvergefelijk wat de puristen betreft. Wel heeft desbetreffende motor speciale aandacht gekregen, van Italiaanse ingenieurs, een hebben hem onder andere uitgerust met een directe injectie. Het resultaat komt overeen met wat van Alfa kan verwacht worden, 185 pk aan 6.500 tr/min en een maximum koppel van 230 Nm aan 4.500 tr/min, meer dan eerbare specificaties dus. Een druk op een knop doet de motor aanslaan en zal meteen de melomanen gerust stellen, het geluid is wel degelijk het typische Alfa geluid. Een aangename mechaniek die ook nog eens discreet blijft aan alle regimes. Een echte Alfa Romeo motor dus? Niet helemaal, het gewicht, altijd maar dat gewicht, weegt door en doet ons dromen van een nog zwaardere motor. Het is ook een lineaire motor, wat hem niet zo “levendig” maakt als de oudere Alfa Romeo motoren. De versnellingsbak, met zes versnellingen, voelt aangenaam aan, de koppeling met de motor is geslaagd, hij is precies en laat zich met genoegen bedienen. Aangenaam en doeltreffend Aan rijplezier ontbreekt het deze 159 niet. Het bochtenwerk verloopt vlot en er ontstaat een perfecte symbiose tussen de piloot, het stuurwiel en het chassis. Deze combinatie laat toe om de 159 uiterst precies in een bocht te gooien. Puur plezier! Het remmen is van het zelfde niveau, gemakkelijk te doseren en genoeg kracht om de zware massa met 185 pk tot stilstand te kunnen brengen. Berline voor jonge koppels De ruimte achterin deze 159 is geen sterk punt. De groten onder ons zullen er krap zitten en benauwd. De oneffenheden op de weg zijn duidelijk voelbaar, en wie groter is dan 1.85m zal de rijpositie te hoog vinden. De geluidsdemping is degelijk, ook al kan je de wind horen aan een constante (en wettelijke!) snelheid op de snelweg. De koffer is ruim en moduleerbaar. De eigenaars van een 156 zullen dit erg op prijs stellen, want aan die versie ontbrak dat verschrikkelijk. De airco, met drie zones, is doeltreffend, maar als er veel van gevraagd wordt brengt dat heel wat lawaai met zich mee. De sfeer binnenin is typisch die van Alfa Romeo met een reeks metertjes, waaronder de olietemperatuur, die naar de bestuurder zijn gedraaid. De afwerking is zichtbaar beter dan de vorige modellen. Dorst ! Gelukkig kan in de benzinetank 70 liter, want met een gemiddeld verbruik van 12.5 liter zou hij anders maar al te snel droog komen te staan. Met een zware rechter voet schiet dat verbruik de hoogte in. De diseleversies van de 159 zullen dus ongetwijfeld meer succes hebben. Met een prijskaartje van 28.600 € voor de “Progression” uitvoering en 30.850 € met “Distinctive” afwerking is het een gepeperde rekening. Vooral als daar dan nog eens opties bijkomen zoals een lederen interieur, 1.655 €, xenon koplampen, 800 €, cruise control, 200 € en een metaalkleur aan 650 €. Allemaal opties die niet standaard geleverd worden, zelf niet met de “Distinctive” afwerking. Conclusie De 159 is een mooie auto en zal zonder meer de fans in een oogwenk verleiden. Giugiaro kan duidelijk nog altijd mooie auto’s tekenen. Maar deze Alfa Romeo heeft meer te bieden dan enkel een knappe look, het typisch interieur, zijn wegligging en zijn aangename motor. Plaats is er zeker niet op overschot en hij is niet de meest praktische auto op de markt. Zijn hoge prijs en verbruik zullen de rationele denkers waarschijnlijk doen afschrikken. Een koopje voor wie hem echt wil, zonder te moeten ingeven op het rijplezier, zoveel is duidelijk.