Test: Mercedes A 250e, voorrang aan stroom

In afwachting van een echte doorbraak van de elektrische auto vormen plug-inhybrides vandaag de ruggengraat van de strijd tegen de CO2-uitstoot. Mercedes heeft dat goed begrepen, want bijna zijn hele gamma is met de technologie verkrijgbaar, met inbegrip van de kleine A-Klasse. We ontleden samen het magische recept van het merk met de ster via de A 250e.

Eendracht maakt macht

Mercedes kiest zelden voor de gemakkelijkste oplossing en dat illustreert deze plug-inhybride A-Klasse met verve. Onder de motorkap ligt een volledig nieuwe hybride aandrijflijn op basis van een 1,33 liter grote turboviercilinder. Deze 160 pk sterke motor is gekoppeld aan een nieuwe versnellingsbak met dubbele koppeling waarin een elektromotor is ingebouwd van 75 kW (102 pk). Samen ontwikkelen ze een systeemvermogen van 218 pk en 450 Nm aan koppel.

Grote inhoud

Maar het meesterstuk van deze innovatieve aandrijflijn zit hem in de lithium-ionbatterij. Zoals gebruikelijk bij stekkerhybrides hangt de efficiëntie van het geheel af van de opslagcapaciteit van de accu. Mercedes zag de dingen hier groots, want in de compacte premiumberline ligt een batterij van 15,6 kWh (bruto) die goed is voor een puur elektrisch bereik van 68 kilometer (WLTP). De grootste krachttoer is echter niet dat de batterij zoveel stroom kan opslaan, maar wel dat dit grote pakket in zo’n kleine verpakking past. Mercedes moest de hele uitlaatlijn herontwikkelen door de knaldempers in de middentunnel te proppen zodat het geheel binnen de wielbasis past. Bovendien is de achteras hertekend om plaats te maken voor de brandstoftank.

Ongewijzigd

Gelukkig hebben de ingenieurs uit Stuttgart niet voor niets zo hard gewerkt. In vergelijking met de modellen met conventionele aandrijflijn is de binnenruimte niet gewijzigd. Enkel de koffer ziet zijn inhoud met 60 liter krimpen tot 310 liter. Op een tweede ‘tankklep’ en een reeks EQ-logo’s na verschilt deze A 250e verder nauwelijks van de rest van het gamma. Achter de stroomklep zit trouwens een CCS-stekker voor snelladen. Op die manier kan de A-Klasse op slechts 25 minuten tijd zijn batterij van 10 naar 80 procent vullen.

“Een koopje”

In tegenstelling tot wat helaas gebruikelijk is op de markt kost deze plug-inhybride versie niet extreem veel meer dan de benzines en de diesels. Sterker nog: met zijn 40.535 euro is hij zelfs een vleugje minder duur dan zijn broer A 250 van 224 pk. En voorlopig heeft de A 250e het rijk voor zich alleen, want het duurt nog een paar maand voor er weer een plug-inhybride Audi A3 of VW Golf komt.

Aan zichzelf verplicht

Onderweg benut de kleine Mercedes zijn plug-inhybride aandrijflijn zeer goed door zoveel mogelijk in te zetten op elektrisch rijden. Zo ontdek je een vrij comfortabele middenklasser die uiteraard extreem stil is. Op slingerbaantjes valt de Duitser echter een beetje door de mand. Hoewel hij een van de krachtigste versies is van het gamma (buiten de AMG’s uiteraard) is zijn onderstel vooral heel soepel afgesteld en dwingt het hoge gewicht van de batterij (150 kilo) je tot een vloeiende en soepele rijstijl. Dat is nochtans niet eenvoudig waar te maken als gevolg van het gevoelige rempedaal en de onregelmatige reacties van de remmen. Bovendien is de hoeveelheid ‘motorrem’ bij het regenereren een heuse loterij, want het ene moment is die heel uitgesproken en het andere totaal afwezig. Dat ligt aan de ‘intelligente’ sturing ervan, die rekening houdt met het verkeer voor de auto. Wij hadden de voorkeur gegeven aan een constante en dus vooral voorspelbare regeneratie.

Mussendorst

Deze kleine Mercedes gaat wel heel zuinig om met loodvrije benzine. Het merk kondigt een normverbruik aan van 1,4 l/100 km en een CO2-uitstoot van 33 g/km (NEDC 2.0). Maar zoals je wel weet hangt de reële dorst van een plug-inhybride vooral af van hoe vaak hij wordt opgeladen en hoe de bestuurder ermee omgaat. Dankzij het grote elektrische rijbereik en de elektrische topsnelheid van 140 km/u kan iemand die zich in de stad en de rand beweegt perfect leven zonder ooit een druppel te verstoken. In ons geval werd de 1,33-litermotor pas na 59 kilometer uit zijn slaap gewekt. Op een snelwegtraject van 150 kilometer lag ons verbruik niet hoger dan 3,0 l/100 km.

Ons verdict

Met een groot rijbereik en een nagenoeg onaangetaste binnenruimte lijkt de ecologische opdracht van de A 250e volbracht. Als de regeneratie niet zo onvoorspelbaar was en de remmen niet zo lastig te doseren, zou hij zelfs met vlag en wimpel geslaagd zijn.