De wildebrassen (Deel 1/2)

Presentatie

Zelfs met een 1.6d in de Mazda of 1.5 dCi in de Renault ogen beide rivalen al vrij dynamisch. Vooral de Mégane lijkt in zijn driedeursversie eerder op een coupé dan op een traditionele berline. De Fransen hadden dan ook minder werk om de Mégane om te bouwen tot een atleet.

Mazda had meer moeite en keek dus niet op een nieuw detail meer of minder. Met een radiatorrooster als een opengesperde muil, een spoiler achteraan en agressieve bumpers rijd je alleszins niet onopvallend voorbij. Drie letters maken echter duidelijk dat het hier niet om ordinaire tuning gaat: MPS. In het interieur is de sportieve sfeer minder uitgesproken. Vrij comfortabele lederen stoelen, een uitgebreide uitrusting en een indirecte verlichting (toch wat bling-bling) scheppen een gezellige sfeer. Het MPS-logo en rode stiksels zorgen echter voor een sportieve toets. En sportief is deze Mazda zeker en vast.

De spectaculaire lijn van de Renault oogt wat als een conceptcar. Vooral driekwart achteraan ziet hij er erg geslaagd uit. Toch zijn de esthetische aanpassingen minder opvallend dan die van de Mazda. De grote trapeziumvormige uitlaat schreeuwt het echter uit: leve de sport! Ons witte testexemplaar met zwarte velgen ziet er tegelijk radicaal en uitnodigend uit. Ook het interieur is erg sportief: gekleurde veiligheidsgordels, kuipzetels met ideale zijdelingse steun en een besloten gevoel.

Voordeel voor de Mégane met zijn sportieve elegantie en zijn sportief interieur

Motor

Het hart van sportievelingen bevindt zich onder de motorkap. Een geslaagde motor die snel reageert volstaat soms al om de bestelbon te ondertekenen. De prestaties zijn een belangrijk gegeven, maar in het dagelijkse gebruik neemt het karakter van de motor vaak de overhand op het verdict van de chronometer. Het snelheidsgevoel, het geluid, het gemak waarmee je bochten neemt: al die factoren spelen mee. En om zulke emoties op te wekken gaat er niets boven een benzinemotor, dat is duidelijk. De versnellingsbak is het dirigeerstokje van het orkest en moet dus ideaal gespreid zijn om de kwaliteiten van de motor voluit te benutten. Zowel de Renault als de Mazda koppelen een zesbak aan een viercilinder turbo.

De Mazda neemt het recept van de vorige 3 MPS over. Hij gebruikt nog altijd de 2,3-liter turbo die we ook onder de kap van de 6 MPS en de CX-7 vinden. Hier werd hij licht aangepast waardoor hij minder verbruikt en meer karakter toont. Hij maakt in ieder geval veel indruk met zijn 260 pk en zeker met zijn koppel van 380 Nm bij 3.000 toeren.
Van bij de start suggereert de diepe stem van de motor veel kracht, maar na enkele gasstootjes volgt de ontgoocheling. Ondanks de nieuwe uitlaat klinkt de motor eerder banaal. Misschien probeert hij zijn gewoon zijn ware potentieel te verbergen? In de stad reageert de motor gewillig en zacht, maar op de vrije baan komt zijn echte karakter naar boven. Boven 2.500 toeren toont de motor zijn ware gelaat. Met een stevige por in de rug schiet de MPS vooruit. Het hoge vermogen veroorzaakt vibraties in het stuur en de banden bijten zich in het asfalt. Pas bij 5.500 toeren neemt het geweld wat af en met een vingervlugge beweging schakel je in de volgende versnelling. De verbaasde en zelfs bewonderende blik van een bestuurder van een Porsche Boxster voor ‘onze’ rode Mazda sprak boekdelen. De Mazda 3 MPS heeft kracht te over. Jammer genoeg klinkt de motor wat bleekjes. De 2,3 liter turbo produceert een schor geluid, zonder te overtuigen. Kortom, hij zingt niet maar hij trekt wel heel hard. Zoals gezegd is de versnellingsbak een juweeltje: korte slagen, perfect gespreid, precies en erg gemakkelijk te bedienen.

Om de aanvallen van de Mazda af te weren, zet Renault een 2 liter met 250 pk en 340 Nm bij 3.000 toeren in. Die waarden liggen iets lager dan die van de Mazda en we waren benieuwd wat daar op de baan van te merken is.

De motor van de Mégane voelt wat ronder aan en klimt meer lineair in de toeren. Je voelt duidelijk hoe het vermogen zich opbouwt en eens boven de 4.000 toeren breekt het geweld helemaal los. In tegenstelling tot de Mazda-motor, geraakt de krachtbron van Renault nooit buiten adem, zelfs niet boven 6.000 toeren. Maar in die regionen valt er niet veel winst meer te rapen. Een schakelindicator geeft aan wanneer je het best kunt schakelen. De motor klinkt warm en hees en wordt perfect begeleid door het gefluit van de turbo. Kortom, hij klinkt beter maar stuwt minder. De prestaties van de Mégane mogen zeker gezien worden, maar om de Mazda te volgen in rechte lijn komt hij toch wat te kort. Ook de herwerkte versnellingsbak is een tikkeltje minder aangenaam door het hakkelige schakelen en de langere slagen.

Voordeel voor de Mazda. Zijn schitterende prestaties en de geweldige versnellingsbak maken het verschil. De Mégane hinkt hier iets achterop, maar maakt veel goed met zijn sportieve motorgeluid. Beide auto’s leveren uitstekende prestaties.

Wegligging

Auto’s van dit kaliber kies je ook voor de wegligging. Om al dat vermogen naar het asfalt te versluizen, kun je maar beter over een goed onderstel beschikken. Maar de sportieve bestuurder zoekt ook een beetje speelsheid, met een scherpe vooras en achtertrein die levendig reageert op alle bevelen. Wat ben je immers met pk’s die je niet aan de grond krijgt?

In het geval van de Mazda worden we meteen geconfronteerd met de afwezigheid van een sperdifferentieel. Het stuur heeft het moeilijk om de reacties van de voortrein te verwerken en trekt zenuwachtig heen en weer. En dat schept weinig vertrouwen. Op bochtige wegjes moet je vooral het rechterpedaal onder controle houden. Bij te brutaal uitaccelereren zoekt de voortrein wanhopig naar grip, wat de rijprecisie beïnvloedt. Precisie en messcherp sturen staan niet in het woordenboek van de Mazda. Rijden met finesse en niet met het mes tussen de tanden is de boodschap. Gelukkig is de achtertrein erg stabiel en volgt die perfect het voorziene spoor. Op een vrij stukje Duitse Autobahn konden we die stabiliteit ten zeerste appreciëren.

Dan is de Mégane homogener. Het onderstel van onze Cup-versie was uitstekend afgesteld. Hij mag dan al minder vermogen hebben, alle pk’s worden zonder problemen naar het asfalt versluisd en de vooras stuurt messcherp, zodat je de Mégane op de millimeter kunt sturen. Een waar genot.
De remmen overtuigen door hun kracht en uithouding. De ingenieurs hebben zo veel vertrouwen in het onderstel dat ze het ESP volledig uitschakelbaar maken. Onverstoorbaar volgt de Mégane het opgelegde traject en danst hij van bocht tot bocht, terwijl hij ook in rechte lijn niet van zijn lijn afwijkt. Bovendien laat hij zich met de juiste techniek graag even dwars zetten bij het insturen van de bocht. Het elektrisch bekrachtigde stuur werd herzien en is nu veel communicatiever en voelt steviger aan.

Voordeel voor de Renault. In rechte lijn is de Mazda onklopbaar, maar zodra er bochten aan te pas komen, moet hij de Mégane laten gaan. Zijn Franse rivaal stuurt scherper en zuiverder, terwijl de 3 MPS afgestraft wordt door een voortrein die al dat vermogen maar moeilijk kan verwerken.

Wordt vervolgd…