De Fat Boy kwam begin de jaren 90 op de markt in een nobel metaalgrijs kleed enkel versierd met twee gele streepjes op de cilinderkop. Hij verscheen totaal onopgesmukt, wat in sterk contrast was met zijn Amerikaanse familie. Sober, maar indrukwekkend met zware bumpers zonder chroom, volle wielen en twee parallelle uitlaten. Met het ouder worden verzwaarde de Fat Boy en kreeg ondertussen onnodig chroom of nog teveel kleuren. Maar toch bleef hij radicaler dan zijn broers.
More and more
De Fat Boy 2007 profiteert, net zoals het volledige gamma van Harley-Davidson, van belangrijke mechanische ontwikkelingen. Het motorblok meet voortaan 1584cc of 134cc meer dan de 1450cc van de 88 blok. De verschillen liggen niet alleen in de cilinderinhoud want samen met het bovenste gedeelte van de motor worden zo goed als alle onderdelen vernieuwd. De versnellingsbak wordt voorzien van een 6de versnelling, een overdrive die als doel heeft het regime op snelwegen te laten dalen. De minste snelheidsvermindering verplicht de bestuurder dan ook terug te schakelen naar de 5de. In 6de versnelling licht trouwens een controlelampje "6" op het dashboard op. Andere innovatie voor deze 96 blok, is de toevoeging van een klep in het uitlaatsysteem, welke voorbehouden blijft voor de Europese machines.
Binnen de normen
Het voornaamste doel van deze klep is de vermindering van geluid en pollutie, waardoor de motor voldoet aan de Europese normen. Maar toch mocht dit de Big Twin niet verstikken en moest het vermogen steeds beschikbaar zijn... En het is hen gelukt! Ons testmodel was volledig standaard uitgerust en nooit hebben we er spijt van gehad dat we geen vrije uitlaten hadden. Wel vonden wij hem iets … te weinig trillingen hebben. Deze waren al sterk verminderd op de Fat Boy, net als op alle andere Softails die de 96Bmotor delen. Deze 96B wordt in tegenstelling tot de 96 ook op de frames van de Touringfamilie gemonteerd en is voorzien van tegengesteld draaiende assen die 90% van de primaire trillingen opvangen. Deze assen laten toe om de motor star in het frame te monteren, terwijl de 96 op silentblocs geplaatst wordt. Twee manieren om de legendarische trillingen van de beroemde V-Twin te verminderen, maar ook twee verschillende resultaten waarbij wij de voorkeur hebben voor het 96 blok dat soepel in zijn frame staat. Het oude Harley-karakter is duidelijker voelbaar, zonder daarbij hinderlijk te zijn.
Are you big enough?
Rijden met een dikke Harley is aanvankelijk verwarrend en ook de Fat Boy maakt hier geen uitzondering op. Alles is werkelijk groot op deze motor zoals de reusachtige verchroomde koplamp waarin het landschap verschijnt. Het zadel, dat comfortabel en héél laag is, lijkt ver van het stuur te staan en de indrukwekkende voetsteunen worden ver vooruit geplaatst. De handen reiken naar het diepliggende stuur dat twee maal dikker is dan normaal en de knieën omringen de van een unieke toerenteller voorziene typische tank. Het zadel loopt over in een enorme stalen bumper die een achterband van 200 mm breed verbergt. En het brede zijdelingse carter drijft de linkervoet naar de buitenkant. Het beest maakt indruk, en Harley heeft het talent om een fantastische motor te bouwen die in al zijn groteskheid volkomen logisch overkomt.
Clac!
Een druk op de startknop wekt het motorblok dat direct met een welluidend geklop begint te schudden. Wanneer je de moto vanuit zijn steun moet rechtzetten of wanneer je hem uit stilstaand moet manoeuvreren is het gewicht goed voelbaar. Eens hij in beweging komt is dit echter onmiddellijk vergeten. De Fat Boy heeft een mooi evenwicht en geeft zijn piloot de-facto een goed gevoel. Het Softail frame heeft het voorkomen van de vroegere strakke frames, maar verbergt zijn vering onder de motor. In het begin vreest je het ergste maar eens aan het rijden vertoont de Fat Boy zich héél wat comfortabeler dan verwacht. En om eerlijk te zijn ook heel wat comfortabeler dan verscheidene andere moto’s. Alleen ben je, net zoals op een basis Naked, blootgesteld aan de winddruk op het bovenlichaam.
Dankzij het handvol bijkomende cc’s voelt de motor heelwat voller aan en biedt hij een pak plezier. Hij aanvaardt hernemingen vanuit de laagste toeren, zonder ooit buiten adem te geraken. Hij duwt de massa van de motor met een ongeziene vlotheid vooruit en laat zelfs toe om aan 180 km/u te geraken.
Schijn bedriegt
Het lijkt belachelijk om een dergelijk mooie moto tot zulke snelheden te pushen, maar het liet ons toe om de stijfheid van het frame te bevestigen. De Fat Boy rijdt erg strak, onverstoorbaar, als vastgeschroefd op een rail! Wel krijgt de simpele voorschijf een hoop werk voor de boeg om deze bolide te remmen. Het is een hele wereld van verschil met de 2 schijven van een Touring. De remmen van de Fat Boy vragen om een forse hand en hoewel de vertragingen correct zijn, halen we lang niet de beste resultaten in dit domein...
Voor diegenen die nog meer willen is er de Screamin’Eagle 110ci kit (1800cc!), die het koppel van 120 Nm aan 3.300 rpm naar 156 Nm bij 3.000 toeren laat stijgen. Zij zullen ongetwijfeld het remsysteem moeten laten verbeteren en dienen zeker rekening te houden met de lage zithoogte van de Fat Boy. Want ook al blijft het gedrag altijd veilig toch zal het niet voldoende zijn om zich “een beetje meer in de bocht te buigen” wanneer je een bocht met wat teveel optimisme invliegt...
Maar dan bevinden we ons ver van de werkelijke roeping van de Fat Boy. Alhoewel dat zelfs een beetje zijn eigen fout is,door de aangename motor en het uitstekende rijgedeelte. Ondanks dat je enorm veel plezier kan hebben door gewoonweg te "cruisen", bekruipt je soms gewoonweg de zin om aan anderen te tonen tot wat een dikke Harley in staat is... Zeker tegenover het kant-en-klare imago van veel motorrijders, die nog nooit van een Fat geproefd hebben...
© Bruno Wouters