Want indien de kleine 1.900 cc van toen zich tevreden moest stellen met 90 kleine pk’s, vertoont zijn huidige gelijke hier, met een gelijkwaardige cilinderinhoud, hoogmoedig 264 pk. Het gaat hier in feite over de motor van de Astra OPC, welke eveneens ook de voorganger van de Opel GT uitrustte, de zogenaamde Speedster. Maar behalve de verplaatsing van de overbrenging naar de achterwielen en een opgeladen 2 liter motor, is alles verschillend tussen de Speedster en de GT. Ok, ze bezitten beiden twee plaatsen met een sportieve roeping, maar de GT vertoont zich consensueel daar waar de Speedster radicaal is .
Men moet ook zeggen dat de GT niet zo geboren is. Hiermee te begrijpen dat dit model al in de States bestaat onder de naam Pontiac Solstice en Saturn Sky. En aangezien de Yankees niet gewoon zijn om hun comfort in te ruilen tegen uiterste sportiviteit, is het vanzelfsprekend dat de GT de kaart speelt van het compromis.
Wagen voor egoïst
Al met al kan men niet zeggen dat de lijn er niet prachtig uitziet. Deze wagen is echt mooi, schitterend zelfs, welke kant u hem ook bekijkt. Beter : de lijn is even gelukt zowel wanneer kap op zijn plaats zit als wanneer hij zich in een cabrio verandert. Maar daarvoor moet men zijn spieren gebruiken : niets is elektrisch noch automatisch. De ontgrendeling van het achterdeel gebeurt via een knop op de contactsleutel. Men moet daarna het zeil van de vensteropening losmaken en hem manueel in de koffer brengen om deze eveneens manueel te sluiten. Net zoals in de goede oude tijd dus ! En het verrassendste is dat er dan geen plaats meer overblijft in deze koffer. De GT is niet bestemd voor lange ritten : het is een wagen voor egoïst.
Meer koppel dan kracht
Hetzelfde verslag aan de binnenkant : de enige opbergruimte ligt tussen de twee passagiers, en men kan er maximaal een GSM en een portefeuille in plaatsen. Maar wat kan het ons schelen, daar de rol van de GT vooral ligt in het plezier. Dus, men sluit de ogen op de kwaliteit van sommige plastieken en afwerkingdetails, des te meer dat voor minder dan 30.000 euro’s (ja, ja, u heeft goed gelezen!), men niet te veeleisend mag zijn.
De tijd om de zetels en het stuur te regelen om zo te komen tot de goede rijhouding, die trouwens nooit perfect is, en de motor briest zich uit. De rechterhand vindt natuurlijk zijn plaats op de korte versnellingspook die geplaatst werd op een indrukwekkende aandrijvingtunnel. En daar gaan we dan. De motor heeft niets woedends, noch door zijn karakter, noch door zijn geluid, maar hij heeft wel veel koppel, en dit, bij elke schakeling. Gelukkig maar, want de aandrijving heeft maar 5 versnellingen.
Massa evenwicht
Qua raamwerk, werd de weerstand goed bedacht en hij is trouwens voldoende. Maar de vering is echt te soepel voor zo’n type wagen. Gelukkig dat de verdeling van de massa (51% vooraan en 49% achteraan) bijna perfect is, wat een goed algemeen evenwicht aan de wagen geeft. Het ESP systeem is ontkoppelbaar in twee stappen : de eerste doet de controle van de vooraandrijving verdwijnen, de tweede de controle van de wegligging. Wat nogal plezier verschaft zonder vrees dankzij het oplopende karakter van de afdrijvingen.