François Piette

22 OKT 2008

Mercedes SL 280 vs 300 SL “107” (1/2)

Bijna 55 jaar geleden zag de mythische SL-lijn van Mercedes het daglicht. De legendarische 300 SL sloeg de wereld met verbazing en viel op door zijn kracht en zijn vleugeldeuren. Het werd een uitzonderlijke erfenis waarbij comfort en prestaties aan elkaar gekoppeld werden. Vandaag de dag dien je voor een nieuwe SL rond de 100.000 euro neer te leggen. Geen klein bier, maar daarvoor krijg je dan wel toegang tot een wereld waarin elk uitgekiend detail op welbehagen is gericht. Om de evolutie van de SL wat beter te kunnen plaatsen hebben we de laatste versie in zijn basisversie (SL 280) naast één van zijn voorgangers, de “107” geplaatst. Deze laatste werd niet alleen bekend doordat hij talloze keren op tv verscheen, maar ook omdat het de SL was die het langst van de band liep. Niet minder dan 18 jaren werd hij haast ongewijzigd geproduceerd.

Historie

De carrière van de R107 startte in 1971. Maar dankzij het tijdloze design en de talloze intrinsiek kwaliteiten bleef hij tot 1989 in productie en werden er niet minder dan 300.000 exemplaren van dit luxebeest verkocht. Opmerkelijk is dat 2/3 van de productie naar Amerika verscheept werd.

DSL 107 werd op de W114 berline gebaseerd en herneemt de motoren van de toenmalige S-klasse. De motoren waren groot, rond en telden nooit minder dan 6 cilinders. De keuze beperkte zich tot een 6-cilinder in lijn van 2,7 liter die 182 pk leverde en een V8 van 5 liter die 237 liet optekenen. Maar hierbij houden we wel geen rekening met de talloze Amerikaanse varianten die nooit minder als 8 cilinders telden en een inhoud van 3,8 tot 5,5 liter hadden. Maar de strengen anti-polutie wetten knepen de dikke motoren de keel toe en zij zagen hun vermogen dan ook wegsmelten als sneeuw voor de zon. Als versnellingsbakken kon je zowat alles bestellen. Van een manuele 4- of 5-bak tot een uitstekende automaat van 3 of 4 gangen.

De SL R230 werd in 2001 geïntroduceerd. Het was de eerste SL met een hard dak en hij werd door de pers met lof overladen voor zijn comfort, efficiëntie en de vooruitstrevende technologie. Zoals het een top-roadster betaamt mocht het motorenpalet gezien worden. Tijdens de eerste jaren was de instapmotor een stoere V6 van 3,7 liter waaruit 245 pk gepuurd werd. Top of the bill was de beresterke V8 met compressor die door AMG tot 476 pk bewerkt was. Als enige versnellingsbak werd een automaat aangeboden. Vandaag de dag vormt de SL280 met 231 pk de instapversie. Top van het gamma is de onwaarschijnlijke SL65 AMG van … 612 pk.

Stijl

Ach wat waren ze toch mooi, en de charme van chromen bumpers, schitterend! Tegenover de Amerikaanse versies lijken de Europese broers coherenter…ja zelfs nerveuzer gestyled. Veel ronde lijnen zal je op de “107” niet vinden. Maar dat maakte net de charme van het model, net als de gegroefde achterlichten en de gekantelde kalender. En dan is die overdaad aan chroom die onze testwagen uit 1988 een wat gedateerd uitzicht gaf.

De hedendaagse SL ziet er wat agressiever uit met zijn schuine voorruit, de opengewerkte velgen, zijn indringende blik of nog de dubbele chromen uitlaat. Bij zijn laatste lifting kreeg hij nieuwe optieken, extracters die aan de 300 Sl doen herinneren en een nog scherpere lijn waardoor de SL”230” de hedendaagse smaak volgt.

Het leven aan boord

In een moderne SL instappen vormt uiteraard geen probleem. Voor een dergelijk lage wagen is de instap verbluffend makkelijk. De rijpositie is voortreffelijk en de veelvuldige regelingen laten iedereen toe om een ideale rijpositie te vinden. Het lijdt geen twijfel dat deze wagen ontworpen werd om ver en comfortabel te reizen. In het interieur overheerst vooral een serieuze sfeer en wordt duidelijk kwaliteit boven fantasie verheven. Maar dat is vooral een kwestie van smaak.

Dan gaat het er in de SL « 107 » heel wat warmer aan toe. Het hout zorgt voor een aangename sfeer maar toch zag je ook toen al vrij veel zwart verschijnen terwijl sommige kunststofonderdelen er werkelijk goedkoop uitzagen. Maar het oogt wel leuk… Het stuur daarentegen is gewoonweg lelijk, niet regelbaar en bovendien veel te groot, waardoor het danig in de weg zit als je naar een goede rijpositie op zoek gaat. Met mijn 1m88 zit ik beter in mijn MG Midget. Het stuur is te ver verwijderd en valt veel te laag waardoor zelfs je benen te weinig vrijheid krijgen. Uiteraard moet je bij ons oudje niet de uitrusting verwachten van de nieuwe, maar toch vallen ons een paar grote mankementen op. Zo heeft hij geen airco (maar wel een gescheiden verwarming) geen radio of geen cruise control. Wel is hij rijkelijk voorzien van instrumenten en sieren een oliedrukmeter en zelfs een econometer het dashbord. Met de centrale vergrendeling deed je alle deuren open maar van een afstandsbediening was er toen nog geen sprake.

Motor : V6 vs 6 in lijn

Dankzij een nieuwe motorisatie wordt de toegang tot de SL wat verlaagd. Onder de kap van de SL 280 verbergt zich een V6 van 3 liter waaruit de technici 231 pk en 300 Nm wisten te puren. Het vermogen mag dan niet al te spectaculair klinken, het koppel dwingt wat meer respect af. De mechaniek voelt rond en soepel aan en is steeds beschikbaar maar is maar nipt voldoende om de 1825 kg zware SL vlot voor te bewegen. Gevolg is dat je regelmatig de kickdown dient te gebruiken en dat strookt toch niet helemaal met de roeping van de SL. Ons testexemplaar was van een “Sport”-pack voorzien en daarbij zien we ook een directere luchtinlaat. Hierdoor krijgt de motor een licht grollend geluid dat naargelang het motorregime met de nodige nuances het interieur vult. Auditief alleszins goed geslaagd! De versnellingsbak is uiteraard een automaat en telt 7 gangen. Zoals we van deze bak gewoon zijn, kan hij met alle rijstijlen overweg.

In 1974 was de instapversie eveneens een 280. Maar het betrof hierbij wel een zes-cilinder in lijn van 2,8 liter en 182 pk. Die bleef tot 1985 in de lijsten staan waarna hij door de 300 SL werd vervanger. Deze 3-liter telde een nokkenas minder en had slechts drie pk’s extra, maar het koppel piekte goed 17 Nm hoger.

De motor slaat onmiddellijk aan en vanonder de kap klinkt een dof en zijdeachtig geroffel. Het door Mercedes Benz ter beschikking gestelde exemplaar is ongetwijfeld één van de best verzorgde die er op onze wegen rondrijdt. Hij heeft nog maar 8000 km op de teller en ziet er als nieuw uit. De manuele versnellingsbak is typisch Mercedes wat betekent dat hij wat rubberachtig en weinig precies aanvoelt. De erg progressieve koppeling laat je toe om met slechts een streepje gas te vertrekken en in tegenstelling met zijn collega’s van BMW is de 6 in lijn van Mercedes zacht en smeuïg. Hij herneemt vanuit de laagste toerentallen en zorgt voor aangenaam rijplezier, volledig in overeenstemming met de roeping van de wagen. Zijn evenwichtige werking, soepelheid en de mooie klank maken van deze motor een klein juweeltje. Voeg daar nog een uitstekende bereidwilligheid bij en als je het tempo ziet waarmee de motor naar de hogere toerentallen klimt dan besef je dat Mercedes ook sportwagens bouwt. Mission accomplished zouden we zeggen. Voegen we er nog aan toe dat de klant eventueel ook voor een 4-bak automaat kon opteren.

Advertentie
Advertentie
Advertentie