Bruno Wouters

8 JUL 2016

Honda Africa Twin: de terugkeer van de Queen of the Desert!

En wat voor terugkeer! Iedereen praat erover, hij staat op alle covers en rukt op in de verkoopcijfers. Hij brengt zelfs de dominantie van de BMW 1200GS bij de trailmotoren aan het wankelen.

Het beste is dat Honda voor deze coup niet meedeed aan het opbod waar zijn uitdagers vaak aan ten prooi vallen. Met 95 pk en tractiecontrole als enige rijhulp onderscheidt de Africa Twin zich van machines zoals de Ducati Multistrada en de KTM Super Adventure, met hun 160 pk en alomtegenwoordige elektronica, van motormapping tot semi-actieve ophanging. En dat doet de Honda goed!

De rally Parijs-Dakar kende ongetwijfeld zijn grootste successen in de jaren 80. In die tijd stond de wedstrijd op de voorpagina van kranten en kwam het op tv, wat vandaag moeilijk in te beelden is. Maar toen droomde iedereen van dat avontuur en verkochten Parijs-Dakar-replica’s als zoete broodjes.

Dakar

De elegante kleine trailmotor Yamaha 500XT werd de Ténéré, met een grote brandstoftank van 30 liter en een koetswerk dat werd geïnspireerd op de livreien van de fabrieksmachines die door de woestijn raceten. In 1986 stortte Honda zich op de wedstrijd met nieuwe tweecilinders, die vier jaar op rij wonnen.

Honda maakte natuurlijk van die successen gebruik om in 1988 de XRV 650 te commercialiseren, die het Africa Twin doopte. De legende werd geboren! Vanaf 1990 bedroeg de cilinderinhoud 750 cc en de Africa Twin bleef tot in 2003 in de catalogus. Er waren in totaal drie generaties voor hij verdween en dus ruimte liet voor de BMW 1200GS die in 2004 werd voorgesteld.

De nieuwe Africa Twin werd recent aangekondigd en wekte meteen de interesse van trailliefhebbers, die zich in het huidige aanbod niet konden vinden. Het enige wat die meestal aan ‘Trail’ te bieden hadden, was de naam. Het vermogen nam zonder nut toe en de gesofistikeerde elektronica is alomtegenwoordig.

Trop is soms teveel

Bij ABS werd al snel tractiecontrole gevoegd, maar ook de keuze tussen rijmodi. De optielijst nam ook toe, van een snelheidsregelaar tot bandendrukcontrole. Van een quickshifter tot een IMU die de hoeken van de machine meet. Het resultaat: onbetaalbare monsters, waarmee het moeilijk buiten de platgetreden wegen rijden was. Honda zag zijn kans dus schoon en nam die ook, met de Africa Twin.

Behalve de DCT-versnellingsbak, die niet op onze testmotor zat, zijn er geen revoluties. Een beproefd recept dus, met goed gekozen en goed afgewogen ingrediënten. De motor is een verticaal geplaatste tweecilinder van 1.000 cc en 95 pk. Een redelijk vermogen, waardoor alle componenten ook een redelijk formaat behielden.

Zijn contouren zetten meteen de toon en doen denken aan de polyvalente en makkelijke trailmotoren. De spaakwielen (met binnenband!) zijn 21” vooraan en 18” achteraan, met maat 90/90 en 150/70. De veerweg bedraagt 230 mm vooraan en 220 mm achteraan, maar er is geen semi-actieve ophanging. Het zadel is relatief dun, en regelbaar tussen 850 en 870 mm, zodat je makkelijk met de voeten aan de grond kunt en zittend of staand een goede houding vindt.

De motor schenkt vertrouwen: zijn afmetingen blijven binnen de perken en de rijhouding kan niet natuurlijker aanvoelen. Het gewicht blijft redelijk, vooral dankzij een extreem compacte motor met enkele innoverende technische keuzes: verticaal verdeelde carters, een waterpomp in het koppelingcarter, een semi-drysumpsysteem, Unicam-distributie met enkele nokkenas van de CRF250 en 450, en een krukas gedraaid tot 270 graden om een V-twineffect te krijgen.

Verfrissend

Het rijplezier van de Africa Twin is vooral te danken aan de tweecilinder. Met zijn lineaire vermogens- en koppelcurves gaat de Honda met gemak maar nooit agressief door de toeren. In de hoogste versnelling pikt hij op vanaf 2.500 tpm en klimt hij tot aan de rode zone. 95 pk is ruim voldoende voor een aangenaam en dynamisch rijgedrag, zonder onnodig agressief te zijn.

Met zijn relatief beperkte gewicht en afmetingen, en zijn toegeeflijke maar gewillige motor schittert de Honda in de stad. De levendige maar precieze Africa Twin is ook efficiënt op de weg. Het compromis tussen comfort en weggedrag van de klassieke ophanging overtuigt in alle omstandigheden, eens je (opnieuw) gewoon bent geraakt aan het duikeffect van de ophanging met de grote veerweg wanneer je remt.

Deze trailmotor is intuïtief en aangenaam om te rijden, laat alles toe en zijn rijgedrag is in één woord samen te vatten: makkelijk. En ook de snelweg is geen probleem, met een topsnelheid boven de 200 km/u. Zelfs bij die snelheden blijft deze African Queen samenhangend. Eenvoud en polyvalentie zijn de sleutelwoorden die ongetwijfeld de beste Africa Twin samenvatten, en in tegenstelling tot de huidige trends is hij verfrissend!

Advertentie
Advertentie
Advertentie