In 1986 nam Fiat Alfa Romeo over. Ondanks het sterke merkimago had die constructeur namelijk zwaar afgezien tijdens de jaren ’70. De bedroevende bouwkwaliteit en een onoverwinnelijke Duitse armada hadden het Italiaanse bedrijf veel pijn gedaan. Toen Alfa tot de Fiat-groep toetrad, begon het dus met een rationaliseringsoperatie. Het bedrijf moest zo snel mogelijk weer winstgevend worden.
Het dacht daarom na over diverse projecten: een grote, voorwielaangedreven berline op een Fiat-basis (dat werd de 164), maar ook een schone auto, bedoeld voor stadscentra, en dan meer in het bijzonder voor taxi’s. Zo kwam het dat de ingenieurs begonnen te werken aan een hybride aandrijflijn, die ze inplantten in een 33 break, die bij Alfa Romeo “Giardinetta” heet.
3 rijmodi
Technisch gezien waren zeer elegante oplossingen gekozen: de verbrandingsmotor was de beroemde 1.5-viercilinderboxer van 95 pk, gekoppeld aan een manuele vijfversnellingsbak. Die laatste was met een tandriem verbonden met een elektromotor van 16 pk, geleverd door Ansaldo. De auto kon puur elektrisch, enkel op de verbrandingsmotor of met een combinatie van de twee rijden. De beloofde prestaties waren flatterend: tot 60 km/u in elektrische modus en een elektrisch bereik van 5 kilometer.
Het project was dus heel gedetailleerd uitgewerkt, zeker omdat de auto in totaal maar 150 kilo zwaarder werd. Maar om onbekende redenen is het bij 6 prototypes gebleven…