De onverwachte overnemer was Alejandro de Tomaso. Hij kocht Maserati in 1975 en besliste onmiddellijk om een nieuw topmodel te ontwikkelen voor het bedrijf. Om tijd te winnen en omdat zijn middelen niet onbeperkt waren koos hij ervoor om een van zijn eigen automodellen, de Longchamp, te recycleren en er een Maserati van te maken. Dat werd de Kyalami.
De operatie bestond uit een paar kleine esthetische aanpassingen, de vervanging van de Ford-V8 door een 4.2 van Maserati en een meer luxueus ingericht interieur. De 265 pk van het model waren echter weliswaar verfijnd maar niet opgewassen tegen de brute kracht van de Amerikaanse achtcilinder van 5,8 liter en 335 pk die de Tomaso in zijn eigen model gebruikte. Maserati zette echter door en een dik jaar later kwam er een grotere V8 van 4,9 liter. Het vermogen flirtte met de 300 pk… Maar nog steeds kocht niemand de Kyalami.
Het model was te weinig gekend, zelfs toen het in productie was, ook al was het een uitstekende auto. Hij was meer betrouwbaar dan de Maserati’s van het Citroën-tijdperk, reed aangenaam en was goed afgewerkt, maar er zijn er slechts zo’n 200 van verkocht. In 1983 ging Alejandro de Tomaso met de grove borstel door het gamma; de Kyalami werd geschrapt, de Longchamp bleef in productie en het merk met het drietandlogo stortte zich in het woelige avontuur van de V6 Biturbo.
