Bij deze kleine sportievelingen tekenen zich twee stromingen af. Terwijl de Ibiza Cupra en Clio RS automatisch schakelen en relatief soepel opgehangen zijn, heeft de Fiesta ST net als de 208 GTi alleen een handgeschakelde versnellingsbak. De Fiesta ST heeft ook een strakker onderstel dan de Ibiza Cupra en Clio RS en kiest resoluut voor rijplezier.

De nieuwe ST blijft aan de buitenkant nog relatief discreet. Hij onderscheidt zich van de gewone Fiesta door het specifieke radiatorrooster (voor een betere motorkoeling) met honingraatstructuur, de 17-duimsvelgen, de koetswerkkit met onder meer een opvallende achterspoiler en de valse diffuser in de achterbumper. Met zijn Aston Martin-achtige neus en driedeurskoetswerk oogt hij best knap, maar niet opzichtig. Het koetswerk telt trouwens altijd drie deuren, terwijl de ST in de Verenigde Staten (net als de gewone Fiesta) alleen als vijfdeurs wordt geleverd. Vreemd.

Zelfde auto, ander vermogen

Nog vreemder is dat de Amerikaanse ST-versie 200 pk levert, terwijl het vermogen van de Europese ST 182 pk bedraagt. Althans, op papier. Volgens Ford zijn beide varianten identiek en presteren ze precies even sterk. Het verschil zit in de homologatieprocedure.

De 1.6 EcoBoost-benzinemotor heeft een boostfunctie die maximaal twintig seconden de druk van de turbo verhoogt en de kracht opvoert. Maar niet lang genoeg om in Europa tot een vermogen van 200 pk te komen. De boostfunctie kan wel herhaaldelijk gebruikt worden door even het gaspedaal te lichten en weer in te duwen. Door zijn lagere vermogen dan bijvoorbeeld de 208 GTi of Clio RS zou de Fiesta ST goedkoper te verzekeren zijn.

Rijden

Hoe het ook zij, 182 of 200 pk, uiteindelijk tellen de prestaties op de weg. Daarvan konden we al even proeven op enkele leuke kronkelbaantjes in het zuiden van Frankrijk, waaronder de bekende Route Napoléon. Het ideale speelterrein voor deze ‘kleine generaal’.

Achter het stuur zit je in een Recaro-sportzetel (met verstelbare hoofdsteun) die het lichaam zijdelings goed ondersteunt. Geen overbodige luxe, want de ST is een enthousiaste bochtenvreter. De elektronische stuurbekrachtiging (met nieuwe overbrengingsverhouding en kortere stuurstangarm) stuurt heel direct: je kunt deze ST uiterst precies in de bocht plaatsen.

De voorkant stuurt licht, de achterkant volgt gedwee en veilig. Zelfs met de stabiliteitscontrole volledig uitgeschakeld (het ESP heeft drie gradaties), komt het onderstel niet in de problemen. In bochten remt het eTVC (enhanced torque vectoring control) het binnenste wiel af om onderstuur te verminderen, ook als het ESP is uitgeschakeld. De ST rijdt zeer stabiel, maar de 15 mm lagere ophanging is erg hard, wat op Belgische wegen of in de stad ongetwijfeld minder aangenaam rijdt. Op deze bergwegen is het echter pure fun, alleen al door de schitterende motorklank in het interieur, die geregeld wordt door een sound composer.

De ST gaat er als een speer vandoor en haalt 100 km/u in 6,9 seconden en een top van 220 km/u. Vooral onderin voelt de 1.6 EcoBoost heel vinnig aan. Hij levert 240 Nm of 290 Nm met de tijdelijke overboost. De manuele zesversnellingsbak – er zijn geen plannen voor een automaat – is goed gespreid en schakelt vlot. Ford verbeterde ook de remmen, dit is de enige Fiesta met schijfremmen achteraan.

Kortom, de Fiesta ST is een plezier om mee rijden. Alleen het Sony-navigatiesysteem zorgde bij deze eerste test voor een valse noot. Het kleine scherm (5 duim) met summiere kaartweergave werd plots zelfs helemaal zwart.

Conclusie

De Fiesta ST is geen softe auto, maar een pure sportieveling. Daardoor is hij misschien minder dagelijks bruikbaar dan bepaalde concurrenten, maar veel leuker voor enthousiaste bestuurders. Hij is spannender dan pakweg een VW Polo GTI of Seat Ibiza Cupra en we kijken nu al uit naar de confrontatie met de Peugeot 208 GTi, nog zo’n constructeur die bekendstaat om zijn leuke onderstellen. Met zijn basisprijs van 20.950 euro is de Fiesta ST bovendien de goedkoopste van het pak. Leuk speelgoed voor een aanvaardbare prijs.