Een vierkant koetswerk met twee witte strepen, een huilende motor en al driftend door de bochten … Zo herinneren we ons de Renault R8 Gordini. Nu Renault de naam Gordini nieuw leven inblaast, staat de R8 Gordini weer in de schijnwerpers.
Wording
Amédée Gordini was voor Frankrijk wat Carlo Abarth voor Italië was. Een tovenaar met benzine in het bloed. Een technisch genie dat amechtige motoren tot krachtpatsers omtoverde. In het begin van de jaren vijftig startte Gordini voor eigen rekening. Zijn ontwerpen waren dikwijls het resultaat van een erg uitgebreid onderzoek en talloze experimenten. Helaas bleek al gauw dat Amédée meer kende van techniek dan van zaken doen. Financiële perikelen dreven Gordini naar Renault die hem dadelijk een speciale versie van de Dauphine toevertrouwde. De Dauphine Gordini was behoorlijk snel, maar het beste moest nog komen …
Vierkant
In 1962 stelde Renault de opvolger van de Dauphine voor: de R8. Die brak volledig met de stijl van zijn voorganger. De ronde en glimlachende Dauphine ruimde plaats voor een vierkant en agressief ogend blokkendoosje. Op technisch gebied evolueerde de auto sterk. De motor zat nog wel achteraan, maar schijfremmen en een moderne ophanging wekten de hoop dat er weldra een erg sportieve versie zou komen. En die liet inderdaad niet lang op zich wachten.
Twee witte strepen
In 1963 boog Amédée Gordini zich over de R8. Een jaar later was de mythe geboren. Je kon de R8 Gordini makkelijk herkennen. Hij was bijna altijd in Frans blauw uitgevoerd en er liepen twee witte strepen over het koetswerk. Als we de cafépraat mogen geloven, maakten die strepen hem nog net iets sneller. Een geniaal idee dat jaren later nog steeds geïmiteerd wordt. De R8 Gordini was snel, zoveel is zeker. De motor werd 150 cc groter en de inhoud was 1.108 cc. Dankzij de twee dubbele Weber-carburatoren leverde hij 77,5 pk bij 6.500 omwentelingen per minuut. Aan de motor werd een versnellingsbak gekoppeld met vier verhoudingen. Met als resultaat een - voor die tijd - erg hoge topsnelheid van 170 km/uur. Voor een kleine auto van het formaat van de R8 was dit ongezien. Zelfs de ‘koningin van de weg’, de Citroën DS, kon niet sneller dan 160 km/uur.
Vier lichten
In 1966 kreeg de R8 een facelift en Gordini boorde de motor uit tot 1.255 cc. Voor ultrasportieve klanten deed hij graag iets meer: een motor van 1.296 cc.. In zijn kleinste versie leverde de motor 88 pk bij 6.750 omwentelingen per minuut. De prestaties waren verbluffend: de topsnelheid bedroeg 175 km/uur en vanuit stilstand volstonden 32 seconden om een kilometer af te leggen. Een vijfde versnelling verlaagde het toerental en spaarde de oren van de bestuurder. Met de nieuwe ophanging werd de auto spectaculair overstuurd. Maar eens je dat overstuur onder controle had, bleek de auto erg efficiënt.
Succes
Van 1964 tot 1966 werden er meer dan 2.600 exemplaren van de R1134 met 1.100 cc-motor gebouwd. Van zijn opvolger verlieten tussen 1966 en 1970 9.000 exemplaren de fabriek. De ongelooflijke verhouding prijs/prestaties was een schot in de roos. De erg veelzijdige R8 Gordini kon tijdens de week dagdagelijks ingezet worden terwijl de sportieve vader zich op zondag op circuit kon uitleven. De witte strepen gaven de auto een aparte uitstraling. Heel wat eigenaars verfraaiden hun R8 Gordini met Gotti-velgen. Dit kwam niet alleen zijn looks, maar door het bredere spoor ook de wegligging ten goede. Een andere populaire verandering was de luidruchtige Devil-uitlaat. Als ultieme versiering hing je uiteraard een vossenstaart aan de binnenspiegel. Echte diehards lieten ook nog achteloos een strategisch geplaatste helm op de hoedenplank rondslingeren..
Competitie
Onmiddellijk na zijn lancering werd de R8 Gordini met succes in de Tour de Corse ingezet. Drie jaar op rij won de R8 deze zware rally. Ondertussen schaften heel wat piloten zich een Gordini aan. De auto werd zowat dé referentie in zijn klasse. De meute R8 Gordini’s bracht Renault op een ander idee. Na enkele jaren was de R8 Gordini Cup op circuit een feit. De meeste deelnemers kwamen met de auto naar het circuit, reden hun race en keerden weer huiswaarts. Hoewel er geregeld eentje weggesleept werd richting koetswerkhersteller. Het was een schitterende leerschool en heel wat grote namen startten hun carrière niet toevallig in een R8 Gordini.
Bestuurder of piloot?
Wie gewoon is om met een voorwielaandrijver met dieselmotor te rijden, schrikt als hij met de R8 Gordini op pad gaat. De auto heeft een erg overstuurd karakter. Je plaatst de auto met de remmen in de bocht. Het gewicht verplaatst zich naar de vooras, terwijl de achteras zijn grip verliest en opzij stapt. Met de juiste dosering van stuur en gas balanceer je door de bocht en - om de grote Jean Ragnotti te citeren - “controleer je je positie op de weg door de zijruitjes”. Kortom, dwars door de bocht gaan, was bij de R8 Gordini een tweede natuur. De remmen met vier schijven waren erg krachtig. Vooral de laatste versie van de motor was een pareltje. Geen sprake van elektronica, filters, katalysatoren of sensoren. De kleine motor zoog door twee grote Weber-carburatoren gulzig de lucht naar binnen en werd maar al te graag en met veel kabaal naar 7.000 omwentelingen per minuut gejaagd. Daarbij produceerde de motor een erg typisch geluid. De keerzijde van de medaille was dat de motor bij lage toerentallen niet in staat was om zelfs maar een grassprietje te bewegen. De enige oplossing was de motor hoog in de toeren houden. Met de versnellingsbak waren de piloten minder gelukkig. Die was weinig precies en de pook had een onwezenlijk lange slag.
Prijs
Wie na het lezen van dit artikel jacht wil maken op een R8 Gordini moet goed opletten. Er werden immers heel wat kopieën gebouwd op basis van de R8 Major. De raad van een echte kenner is dus aangewezen. Een goed gerestaureerd exemplaar kan je immers nog jarenlang plezier opleveren. Heel wat R8 Gordini’s gingen indertijd van de baan en werden gauw-gauw opgelapt. Maar als je de voorbereidende werken zelf uitvoert en daarna de auto volgens de regels van de kunst weer laat opknappen door een specialist, is de R8 Gordini een betrouwbare en prettige metgezel. Bij de aankoop moet je vooral uitkijken voor roest. Het nummer van de motor en het chassis moet ook overeenkomen. De prijs van een goede R8 Gordini is de laatste jaren fors opgelopen. Nu Renault aangekondigd heeft dat het de naam Gordini weer tot leven wekt, schiet de prijs nog verder de hoogte in. Voor een R8 Gordini in perfecte staat tel je al snel 30.000 euro neer.