Uniek

Loop niet meteen naar de dichtstbijzijnde Ford-dealer, want er bestaat maar één exemplaar en het is weinig waarschijnlijk dat er een langere reeks volgt. Jammer? Niet echt, want het moet een echte calvarietocht zijn om hiermee te rijden. De draaicirkel van een vrachtwagen, een besturing zo hard als hout, het comfort van een katapult en de werkingsstilte van een Woodstock-concert maken het bijna onmogelijk om hem dagelijks te gebruiken.

Rudimentair

Voor we vertrekken, nemen we even de auto om de auto te ontdekken. Geen twijfel mogelijk, dit is een echte racewagen maar dan uitgerust met wettelijk verplichte onderdelen (koplampen, achterlichten, richtingaanwijzers, elektronische handrem) om te voldoen aan de eisen voor gebruik op de weg. Maar een oude bril verandert een wolf nog niet in een grootmoeder.

Motor van het jaar

De Formule Ford in Groot-Brittannië is een school van kampioenen: een formule die talenten de kans geeft om zich te tonen in een eenzitter voor een redelijke prijs. Om het potentieel van zijn kleine Ecoboost driecilinder te demonstreren verving Ford de 1.6 viercilinder van de eenzitter door deze Ecoboost. Drie cilinders, één liter cilinderinhoud, een grote turbo en voor de gelegenheid 205 pk in plaats van 125 pk origineel.

Geen schrik?

Vergis je niet, mocht je moeten lachen bij de technische fiche. Met de wieltreinen uit de autosport en het gewicht van minder dan 500 kg, zet de Formula Ford Ecoboost de elfde beste tijd neer voor een straatauto op de beruchte Nordschleife, namelijk 7 minuten en 22 seconden, een snellere tijd dan menig Lamborghini, Pagani of Porsche Turbo.

Niet voor grote mensen

Ik heb niet veel overschot met mijn lengte van 1,88 meter en grote voeten. Plaatsnemen achter het stuur heeft veel weg van een gymnastiekoefening en eens gezeten voel ik me even goed op mijn gemak als een nijlpaard in een blikje. Mijn schoenen zijn even groot als de drie pedalen … Ik wring me in veel bochten maar geraak er toch in. Gordel vast, helm aan, vizier naar beneden en motor aan: tijd om te vertrekken.

Valse start …

Deze autosportversnellingsbak schakelt sequentieel door trekken aan of te duwen tegen de kleine pook. Verrast door de hardheid van het pedaal en mijn schoen die gekneld zit tegen het rempedaal, ga ik af voor de ogen van al mijn collega’s. Maar hun beurt moet nog komen ...

Banzaï

Nu zet ik me schrap, de auto vertrekt zacht en we zijn vertrokken. Eerste acceleratie: de driecilinder schraapt zijn keel, duwt zachtjes en dan volgt plots een brutale explosie met een agressieve  schreeuw. De turbo blaast hard en ik word in de kuipzetel geduwd zonder goed te begrijpen wat er gebeurt. Twee neuronen maken verbinding in mijn hoofd en ik begrijp dat het tijd wordt om naar de volgende versnelling te schakelen. De geschiedenis herhaalt zich. En wat een geluid: rauw en vol. Ja, een driecilinder kan zingen.

Bocht in zicht

Ik spring op de rem probeer de neus te richten naar de koord van de bocht en … wat stuurt hij stroef. Ik heb de indruk dat het stuur gecementeerd is, zo zwaar is het. Oef, ik ben voorbij de bocht. De krachtige acceleratie duwt me in de zetel en brutaal trek ik aan de versnellingspook. Zet je niet genoeg kracht, dan schakelt hij gewoon niet.

Stevig

Na vijf rondjes kom ik uitgeput, met pijn in armen en voeten weer aan de start. Terwijl mijn hart en verstand nog wel enkele rondjes zouden willen, is de rest van mijn lichaam blij dat het hierbij blijft. Wat een machine! De prestaties hangen rechtstreeks af van jouw fysieke omgang met de limieten. De grip lijkt oneindig, als je tenminste genoeg kracht hebt om aan het stuur te draaien.

Conclusie

Wat een hemelse machine! Brutaal, fysiek veeleisend en daarom ook heel aantrekkelijk. De Formula Ford is een natuurlijk verlengstuk van de bestuurder. Deze uitzonderlijke auto aangedreven door een kleine driecilinder doet zelfs prestigieuze sportwagens in het stof bijten.