Mercedes-Benz
De Duitse terreinwagen geboren in 1979 vindt zichzelf opnieuw uit voor het elektrische tijdperk. De elektrische G-Klasse heet echter niet EQG, maar G 580 EQ. De specs zijn alvast veelbelovend...
Na de 5 geheimen van de Citroën 2 PK, Fiat Nuova 500, Mini Classic, VW Golf, Porsche 911, Ferrari 250 GTO , Mercedes 300 SL , Lamborghini Countach , Range Rover, Renault 4, Ferrari Testarossa ,McLaren F1, Citroën DS, Jaguar E-Type, Volkswagen Kever, Willys MB, Citroën Traction, Peugeot 205, Renault 5, Lada Niva, Mercedes 190, Fiat Panda, Renault 4CV , Volvo 240, BMW M1, Ford T, Alfa Romeo Giulietta, Peugeot 203, Mazda MX-5, Renault Espace en de Ford Fiesta, zetten we onze reeks verder met 5 weetjes over een ander iconisch model: de Renault Dauphine.
1. Het Amerikaanse fiasco
In Frankrijk was de Dauphine een ongelooflijk succes: van 1957 tot 1961 was hij de best verkochte auto van het land. In het licht van die voorspoed besliste Renault om ook de Verenigde Staten te proberen verleiden met zijn kleine auto. Helaas werd de operatie overhaast uitgevoerd: na een bemoedigende start moest het merk massa’s onverkochte exemplaren terughalen. Het model was niet aan de lokale markt aangepast en het netwerk voor verdeling en onderhoud was te beperkt, wat tot zijn falen leidde.
2. De legende van de zak zand
Net zoals de 4CV droeg de Dauphine zijn motor achterin. Die architectuur maakte zijn rijgedrag ‘speels’ voor wie ermee overweg kon en… soms beangstigend voor de rest. Volgens de legende reden veel bestuurders rond met een zak zand van 50 kilo in de koffer (vooraan). De zwaardere vooras maakte het rijgedrag zo ‘evenwichtiger’. Een efficiënt recept? De meningen zijn verdeeld.
3. Alfa Romeo Dauphine
Ja, je leest het goed: Alfa Romeo heeft nog Dauphines geassembleerd onder licentie. Er zijn er zo meer dan 70.000 van gebouwd. Hoop echter niet op een pittige variant, want deze Dauphine verschilde slechts in een paar kleine details van de Franse versie. De Dauphine werd trouwens ook onder licentie geproduceerd in Spanje (Fasa) en Argentinië (IKA).
4. Van de Gordini tot de 1093
Om het gamma te verbreden vroeg Renault aan Amédée Gordini om een sportieve variant te bedenken. Alleen wou de directie niet al zijn voorgestelde ideeën overnemen wegens de hoge productiekosten, waardoor de uiteindelijke Dauphine Gordini nauwelijks pittiger was dan de standaardversie. Dat liet de deur open voor talrijke privé-tuners. Een van de vele was Pierre Ferry, die naar verluidt tot 180 km/u uit de Dauphine wist te halen.
De heilige Graal voor verzamelaars is echter de 1093, een in de fabriek geprepareerde variant met een specifieke motor, versnellingsbak en ophanging. Die had bijna 50 pk ter beschikking.
5. Elektrisch
Op zoek naar een oldtimer?
Ben jij op zoek naar een oldtimer? Ontdek onze nieuwste zoekertjes voor oldtimers nu hier:
