Robert Bordeau en Henri Deveaux waren twee Parijzenaars die de eerste letters van hun achternaam namen om een nieuw merk te beginnen. Hun doel: een snelle en sportieve “cyclecar” bouwen. Een wat? Een machine die het midden hield tussen een auto en een motor, die licht en fiscaal voordelig was. In de jaren 20 was het populair, maar daarna nam de interesse van het grote publiek af. Na de Tweede Wereldoorlog waren cyclecars volledig verdwenen.
Twee plaatsen achtereen
De Bédélia was een van de eerste cyclecars. Hij werd voorgesteld in 1910 en legde een spectaculaire technische fiche voor: twee plaatsen in tandem, met de chauffeur… achteraan, een overbrenging via riem en… geen versnellingsbak. In plaats daarvan kon de aandrijfriem zakken op een ander stel wielen om zo een tweede versnelling te vormen. Daarvoor moesten de passagier vooraan en de chauffeur elk een hendel bedienen.
Evoluties
Onder de motorkap waren er meerdere mogelijkheden, waaronder een eencilinder en tweecilinder in V-vorm. Die laatste kwam uit de luchtvaart en was maar weinig betrouwbaar: meestal werkte hij niet langer dan… 30 uur. Toch evolueerde de Bédélia, door zijn transmissiehendels bij de chauffeur te plaatsen en later over te schakelen naar een klassieke manuele transmissie met drie verzetten. Helemaal conformistisch werd het toen de twee plaatsen naast elkaar werden gezet in plaats van achter elkaar.
Commerciële carrière
De Bédélia werd geproduceerd van 1910 tot 1925, maar leed onder praktischere en makkelijker bruikbare concurrenten, een wankele betrouwbaarheid (zowel motor als aandrijving), een onhandige opstelling, en vooral de commerciële scheiding tussen zijn twee oprichters. Desondanks vond de auto zijn publiek, en haalde hij tot de Eerste Wereldoorlog heel wat raceoverwinningen. De totale productie wordt geschat op ongeveer 3.000 exemplaren, waarvan er nog een handvol overblijft.