Nee, er staat geen fout in de introductie. De kleine viercilinder van 1.6 liter produceert wel degelijk 211 pk’s, wat overeenkomt met een specifiek vermogen van maar eventjes 132 pk per liter. Het is dezelfde motor als die van de Mini Challenge en is rechtstreeks van de Cooper S afgeleid. Het extra vermogen wordt essentieel uit een optimalisatie van het in- en uitlaatsysteem en de montage van een twin-turbo gepuurd. Het resultaat is verbluffend, want buiten het hoge vermogen, wordt bij 1850 toeren ook nog een koppel van 260 Nm en tijdelijk zelfs 280 Nm gehaald. Dat zijn waarden die je eerder bij een goede diesel als bij een benzinemotor vindt. Het is dan ook overbodig om te zeggen dat de prestaties met een top van 238 km/h en een sprint van 0 tot 100 in 6,5 sec, van niveau zijn.
Motriciteit in moeilijkheden
Maar ja, pk’s produceren is één ding, zoveel vermogen naar het asfalt sturen is een ander verhaal. En al die pk’s moeten via de voorwielen naar de weg versluisd worden. Eigenlijk bestaat er een oplossing en de Ford Focus RS, Mazda 3 MPS en de Alfa 147 Q2 geven met een mechanisch sperdifferentieel tussen de wielen en een uitstekende motriciteit, het goede voorbeeld. Eigenaardig genoeg verkiezen de ingenieurs van Mini voor een elektronische oplossing en eigenlijk kunnen we het resultaat niet helemaal smaken. Op het circuit van Palma de Majorca, waar we de JCW mochten testen, werd wegaccelereren uit korte bochten en stevig optrekken in een bocht steevast met doorslippende voorwielen bekocht. Met het ESP ingeschakeld wordt alles nog erger, want dan blijf je als het ware ter plaatse staan, zozeer wordt de motor dicht geknepen. Pk’s zijn er genoeg, maar je krijgt ze niet altijd aan de grond
« Racing-sound »
Maar zelfs al gaat een gedeelte van het vermogen in rook op, toch beleef je door de erg strakke voortrein het grootste plezier in deze Mini JCW en heb je het gevoel met een kart onderweg te zijn. Met de “sport”-knop op het centrale dashbord maak je het elektronische gaspedaal en de stuurinrichting nog directer en reactiever. Maar ook de klank die de motor laat horen werd bestudeerd en zowel bij gas geven als gas lossen, klinkt de motor erg racy. Jammer genoeg hebben ze die sportieve denkwijze niet in het interieur doorgetrokken, of je zou de optielijsten moeten uitpluizen. De serie-uitrusting van de JWC is immers identiek aan die van de Cooper S en daarvan is geweten dat de zetels niet diep genoeg zijn en te weinig zijdelingse steun geven. Gelukkig is er een erg uitgebreid personaliseringsprogramma, zowel wat esthetiek als efficiëntie betreft. Toch is het erg verwonderlijk dat op een dergelijke auto het sport-onderstel (1 cm lager, hardere dempers en dikkere torsiebaar) niet standaard geleverd wordt. Want met 30.000 € basisprijs laat deze kleine Mini zich voor de geleverde sensaties, behoorlijk duur betalen