De Argentijn Alejandro de Tomaso en Amerikaan Carroll Shelby waren goede vrienden. Dat kwam goed uit: de eerste wilde zijn Vallelunga vervangen door een potiger model, en de laatste zocht een vervanger voor zijn AC Cobra. De naam is dus goed gevonden: Mangusta. De mangoest is namelijk een grote vijand van de cobra.
Carroll Shelby werd betrokken bij de ontwikkeling van de Ford GT40, waardoor hij zijn vriend niet kon helpen. Of niet helemaal: Alejandro de Tomaso kreeg van Shelby immers getunede Ford-motoren. Goed nieuws voor het kleine Italiaanse bedrijfje…
Korte en prijzige carrière
Zijn beestige looks heeft hij aan Giugiaro te danken. De brutale blik loopt verder in gewelfde lijnen naar een spectaculaire achterpartij met twee zijdelings openende achterkleppen. Die gaven toegang tot het kloppende hart van het beest: een Ford-V8! Een ongewone motor voor een Italiaanse supercar, maar hij kreeg de nodige zorgen van dokter Shelby: de 4,7 liter grote motor ontwikkelde 305 pk. Gekoppeld aan een manuele vijfversnellingsbak zorgde hij voor prestaties die de naburige concurrenten van Ferrari en Lamborghini ongerust maakten…
Helaas
Maar prestaties zijn niet alles. De onderontwikkelde Mangusta is misschien wel een vijand van de cobra, hij was ook een vijand van de chauffeurs: die zaten vlak achter de voorruit en moesten rekening houden met een chronisch ongelijke gewichtsverdeling (bijna 70% op de achteras) en een gebrek aan stijfheid. De combinatie van die twee factoren zorgde voor een op zijn zachtst gezegd verrassend weggedrag. Om niet te zeggen gevaarlijk…
Niets aan te doen
De Mangusta was verraderlijk om mee te rijden en duur om te produceren. Hij ging dan ook uit productie in 1971, na 401 geproduceerde exemplaren sinds 1967. Op het einde werd zijn vertrek nog bespoedigd door de nieuwe Ford-V8 van 5 liter. Die was groter, maar ook minder krachtig. De Pantera was inmiddels ook klaar. Dit homogenere en goedkopere model bezorgde de Tomaso succes. Maar dat is een ander verhaal.
Vandaag
Mangusta’s zijn vandaag gegeerd om hun brutale looks en zeldzaamheid. Een mooi exemplaar kost om en bij de € 350.000. Je vindt ze echter zelden terug in de zoekertjes. Je moet dus geduld hebben en buiten de landsgrenzen durven kijken. De Ford-V8 zorgt niet voor problemen, net zomin als de ZF-versnellingsbak. Maar de rest is iets artisanaler gemaakt…