1. Het idee kwam van de zoon van Enzo Ferrari
Piero Ferrari, zoon van, wilde een buitengewone opvolger voor de F40. Die moest zo nauw mogelijk aanleunen bij circuitgebruik. Dat leverde een auto op die tegengesteld was aan de F40: die laatste vertrok van een wit blad papier, terwijl de F50 heel wat competitietechnieken bevatte.
2. Hij zette eigenlijk niet Ferrari’s 50ste verjaardag in de verf
In 1987 moest de F40 effectief Ferrari’s 40ste verjaardag vieren. De F50 volgde in 1995 bij de 48ste verjaardag van het merk. Zijn productie stopte wel in het jaar van de 50ste verjaardag van het merk: 1997.
3. Zijn kooi weegt amper 100 kilogram
De kooi bestaat volledig uit composietmaterialen (koolstofvezel, kevlar,…) en weegt slechts 102 kilogram. Ht is trouwens de eerste keer dat Ferrari een monocoque uit composietmaterialen gebruikte voor een straatmodel.
4. Zijn motor zat vast aan de kooi
Net als bij racewagens plaatste Ferrari de motor rechtstreeks tegen de kooi van de auto. Een techniek uit de racerij, maar die wel heel wat trillingen veroorzaakte.
5. De eerste Ferrari-hypercar met atmosferische V12, maar de laatste met een manuele bak
Als de 288 GTO de eerste hypercar uit het moderne Ferrari-tijdperk is, is de F50 de eerste met een atmosferische V12, nochtans het handelsmerk van Ferrari. De twee vorige modellen (288 GTO en F40) gebruikten een V8 biturbo. De F50 was ook wel de laatste met een manuele zesversnellingsbak.
6. De motor kwam rechtstreeks uit de Formule 1
De motor is gebaseerd op een blok uit een Ferrari-F1 uit 1990, de 641. De V12 zag zijn cilinderinhoud toenemen van 3,5 tot 4,7 liter en kreeg een vermogen van 520 pk bij 8.500 tpm. En wat een klank!
7. Hij is minder snel dan de F40
De chrono’s tonen dat de V12 niet van de traagste is, maar hij is minder explosief dan verwacht: de acceleraties zijn steviger dan die van de F40, maar de sensaties zijn lineairder. De topsnelheid van de F40 ligt zelfs één kilometer per uur hoger: 321 tegenover 320 km/u.
8. Hij is minder krachtig dan zijn rivalen
In de jaren 90 verschenen er heel wat hypercars. De F50 was daarbij zowat de traagste. De Bugatti EB110, Jaguar XJ220 en vooral de sensationele McLaren F1 legden de Italiaanse hypercar het vuur aan de schenen.
9. Hij werd in een GT-versie afgeleid
Net als bij de F40 had Ferrari al snel interesse in een competitieversie. Samen met Dallara ontwikkelde het de F50 GT. Die was krachtiger, lichter en fijn opgehangen, en het model leek een mooie toekomst tegemoet te gaan. Tot Ferrari het project zonder reden stillegde. Er werden drie auto’s ontwikkeld.
10. De F50 was de eerste Ferrari in een uiterst beperkte oplage
Ferrari wilde de productie van de 288 GTO en de F40 al beperken, maar uiteindelijk werden er meer exemplaren geproduceerd dan voorzien. Bij de F50 ging het anders: er werden 349 exemplaren gepland, en er werden 349 F50’s geproduceerd. Het kwam zijn verzamelwaarde alleen maar ten goede.