Frans
De Giulietta kennen wij als een aantrekkelijke en leuk rijdende hatchback uit de jaren 2010, maar de naam werd voor het eerst gebruikt voor een compacte middenklasser uit 1954! Het is deze eerste generatie, de Giulietta Tipo 750 in de coupéversie Sprint, die we konden testen net na onze kennismaking met de Alfa Romeo 75. Kan je met een auto uit de jaren ‘50 nog mee met het verkeer? En vooral: kan een jonge bestuurder overweg met een oldtimer van bijna 70 jaar oud?
De babyblauwe Alfa Romeo Giulietta Sprint waarmee we mogen rijden, is afkomstig uit 1958. Je zou het er niet aan zeggen, want het model is in een piekfijne staat: de lak glanst prachtig in het lentezonnetje en zelfs alle chromen delen blinken nog alsof ze net uit de fabriek komen. Toch is deze kleine coupé (slechts 3,98 m lang!) niet helemaal origineel, zo vertrouwt een van de aanwezige Alfisti ons toe: de wielkastverbreders zijn nooit geleverd vanuit de fabriek en ook het stuurwiel zou uit de latere Giulia Tipo 105 komen, de opvolger van deze Giulietta.
Vergeet de handrem niet…
Dat mag de pret niet verderven wanneer we met z’n drieën aan boord kruipen - wij achter het stuur, de eigenaar naast ons en een videograaf, enigszins opgeplooid, op de achterbank. Het past allemaal maar nét, maar we hebben al slechter gezeten. De kleine 1,3 liter-viercilinder - in deze uitvoering standaard 80 pk sterk - komt zonder gestotter tot leven en we kunnen vertrekken. Toch voelt de nochtans maar 950 kilo zware coupé wat log aan tijdens de eerste meters. Wat blijkt: de handrem, die onder het grote stuurwiel verstopt zit, stond nog op… Lesje geleerd!
Sleuren aan het stuur
Met dat kleine euvel verholpen, komt de Giulietta veel vlotter mee met het verkeer. De vierversnellingsbak laat zich vlotter bedienen dan die andere Italiaan die we hebben getest uit dit tijdperk: de Lancia Flavia Cabriolet. Het grote stuur is loodzwaar bij trage manoeuvres, maar wordt lichter eenmaal je op snelheid bent gekomen. Dan verandert de Giulietta Sprint vlot van richting, maar zonder de stabiliteit die we gewend zijn van moderne auto’s. Dit is duidelijk een auto die je moet leren kennen om te weten hoe bont je het mag maken…
Minimalistisch interieur in de Giulietta Sprint
In theorie zou je in zo’n 13 seconden naar 100 km/u moeten kunnen sprinten, voor een topsnelheid van ongeveer 160 km/u. Dat tempo hebben we niet gehaald, niet enkel omdat er drie grote volwassenen aan boord zaten, maar ook omdat de koppeling van de kleine Sprint de geest begon te geven. Dan maar aan een rustig tempo doorkabbelen. Dat geeft ons tijd om het interieur te bewonderen - al is er niet zo veel te zien! De boordplank is bijzonder minimalistisch, met drie grote klokken voor je neus en verder een in koetswerkkleur meegespoten paneel met enkele hendels en schakelaars.
We zouden liegen als we zouden zeggen dat we ons niet moesten concentreren om de kwetsbare techniek in leven te houden tijdens onze rit, maar uiteindelijk kwamen we zonder knarsen en zonder spannende momenten aan op onze bestemming. Wat blijkt: zo’n coupeetje uit de jaren 1950 is nog heel goed te gebruiken, ook 70 jaar later! Maar hem bewonderen vanop een zonnig terrasje met een espresso of een aperitivo is misschien nog wel leuker…
Hoeveel kost de Alfa Romeo Giulietta Tipo 750 vandaag?
Heb je zin gekregen om ook naar een exemplaar op zoek te gaan? Dan zal je je portemonnee moeten bovenhalen, want de eerste generatie Giulietta is zeldzaam geworden. In België zijn de zoekertjes op één hand te tellen, maar als je je zoekopdracht uitbreidt, kan je al een vierdeurs ‘Berlina’ vinden vanaf zo’n 15.000 tot 20.000 euro. De coupé Sprint is duurder: de prijzen beginnen hiervoor pas bij 40.000 euro. Voor de cabrioversie Giulietta Spider mag je minstens 50.000 euro rekenen.
De meest begeerlijke versies zijn de Giulietta Sprint of Spider Veloce, met een tot 90 pk opgevoerde motor, en de Sprint Speciale, met een koetswerk van Bertone. In beide gevallen zijn de prijzen gestegen tot zo’n 100.000 euro en meer…
